81.

Iets zilver kleurigs zweefde boven me. Ik knipperde met mijn ogen en zag professor Dumbledore zitten. ‘Aah! En dan ook eindelijk u wakker Rosalie’ zei hij. Ik keek hem een beetje duf aan. Maar opeens herinnerde ik het allemaal weer. ‘Harry!’ riep ik en wilde overeind komen maar Dumbledore duwde me terug. ‘Rustig maar Rose’ ‘Hier ben ik Rose alles is goed’ ik keek opzij en zag Harry in een ander bed recht op zitten. Hij keek me glimlachend en bezorgd aan. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg hij. ‘goed denk ik’ zei ik twijfelend. ‘En met jou?’ ‘Ook goed’ glimlachte hij. Nu ik wist dat alles goed was met Harry kon ik alles iets beter beseffen. ‘Professor?’ vroeg ik. ‘Ja Rose’ ‘Misschien een beetje een late reactie maar waar is de steen nou?’ Dumbledore grinnikte. ‘De steen is vernietigd. Ik en mijn vriend Nicolas hebben een klein gesprekje gehad en we vonden dat dat het beste was voor iedereen en ze hebben nog genoeg Elixer om hun zaakjes te regelen’ legde hij uit. ‘En wat er in de kerkers is gebeurd tussen jullie en Professor Quirrell is strikt geheim, vandaar dat de hele school het weet’ glimlachte Dumbledore. ‘Hoe lang lig ik hier nu al?’ vroeg ik. ‘3 dagen, Mr Ronald Weasley en Miss Granger zullen het meest blije zijn dat het weer goed gaat met u, en Mr Malfoy denk ik ook. Ze waren erg bezorgd om u. U was er het slechtst er aan toe namelijk. En net als Harry heeft ook u snoep en cadeau’s gekregen van uw fan’s en aanbidders’
Ik lag alweer op de ziekenboeg, dit was al de 3e keer dit jaar! Ik zuchtte. ‘Is er soms iets Rose?’ vroeg Harry. ‘Nou… ik bedenk me net dat dit al de 3e keer dit jaar is dat ik hier lig’ zei ik.
Hermione en Ron kwamen ook nog even langs en wilde onze versie van het verhaal horen en ze vroegen ook of we naar het eind feest kwamen. ‘Komen jullie ook naar het eindfeest morgen? Ze gaan ook the House Cup uitreiken. Slytherin heeft gewonnen, natuurlijk.’ ‘Harry je hebt trouwens de laatste wedstrijd gemist, we zijn helemaal ingemaakt door Ravenclaw zonder jou. Maar het eten zal geweldig zijn’ zei Ron. Op dat moment kwam Madam Pomfrey. ‘Jullie hebben bijna 15 minuten gehad eruit nou’ zei ze streng.
Na een nacht goed geslapen te hebben voelde ik me weer helemaal beter. ‘Mogen we alsjeblieft naar het feest?’ vroeg ik aan Madam Pomfrey. ‘Mag het?’ vroeg Harry. ‘Professor Dumbledore zegt dat jullie welkom zijn’ zei ze alsof ze dacht dat Professor Dumbledore niet wist hoe gevaarlijk eindfeesten konden zijn.
‘En jullie hebben bezoek’ ‘Leuk!’ ‘Wie is het?’ vroeg ik. Hagrid, Draco, Sylvana, Raven en Sam kwamen binnen. ‘Rose!’ riep Sylvana blij. ‘Laat ons alsjeblieft nooit meer zo schrikken! Weet je hoe bezorgd we waren?! Eerst dachten we dat je al in de Great Hall was toen je niet in je bed lag, maar daar was je niet! Toen zijn we je overal gaan zoeken maar we vonden je nergens! En toen we weer terug kwamen in de Great Hall vertelde Dumbledore ons wat er gebeurd was! We wilden gelijk op bezoek komen maar we mochten niet bij je komen van Madam Pomfrey’ ratelde ze aan een stuk door.