80.

‘Nou? Wat zien jullie?’ ik sprak als eerste. ‘Ik zie ons 2 met Draco, Ron, Hermione, Sam, Sylvana, Raven en Blaise. We zijn volwassen en we lachen met elkaar, er is geen ruzie helemaal geen ruzie’ loog ik moeiteloos. Quirrell vloekte. ‘En jij?’ ‘Ik heb de House Cup voor Griffindor gewonnen en ik geef dumbledore een hand’ Quirrell vloekte opnieuw. ‘Ga uit mijn weg’ snauwde Quirrell. Hij duwde ons weg en we vielen op de grond. ‘Heb je de steen?’ fluisterde ik in Harry’s oor zodat alleen hij het kon horen. Hij knikte bijna onopmerkbaar. We stonden op en wilden voorzichtig weg lopen maar die vreselijke stem sprak weer, ook al bewogen Quirrell’s lippen niet. ‘Ze liegen… Ze liegen…’ ‘Potter kom terug! Vertel de waarheid! Wat zagen jullie!’ schreeuwde Quirrell. De stem sprak weer. ‘Ik wil ze zelf spreken’ ‘Meester u bent niet sterk genoeg!’ ‘Ik heb voldoende kracht om dit te doen’ ik verstijfde, ik kon me niet bewegen. Ik was bang voor wat er zou gaan gebeuren.
Quirrell begon zijn tulband van zich af te halen. Het hoofd van Quirrell leek raar en heel smal zonder tulband. Quirrell draaide zich om. Ik wilde gillen maar het lukte niet. Waar Quirrell’s achterhoofd had moeten zitten zat een gezicht, het lelijkste gezicht ooit. Het was een wit gezicht met fel rode gloeiende ogen, die ik ook had tijdens toverdrankles, en neus gaten zoals een slang. ‘Harry en Rosalie Potter’ fluisterde het. ‘Zien jullie wat er van me is geworden?’ zei het. ‘Alleen schaduw en damp. Ik heb alleen vorm als ik iemands lichaam kan delen. Maar gelukkig is er altijd iemand bereid zijn hart met me te delen. Unicorn blood heeft me versterkt deze weken, je hebt mijn trouwe Quirrell het voor me zien drinken in the Forest en als ik the Elixer of Life heb, zal ik een eigenlichaam creëren. Nou waarom geef je me die steen in je zak niet Harry?’ Harry en ik schuifelden achteruit. ‘Doe niet zo idioot’ sneerde het gezicht. ‘Red je eigen leven en sluit je bij mij aan. Of je zult het zelfde lot tegemoet gaan als je ouders. Ze smeekten voor genade voor ze dood gingen’ ‘Leugenaar!’ schreeuwden we. Quirrell liep achter uit. Het duivelse gezicht glimlachte. ‘Wat ontroerend…’ siste hij. ‘Ik heb moed altijd kunnen waarderen. Ja jullie ouders waren ook moedig. Ik heb jullie vader als eerste gedood, een dappere strijd. Jullie moeder hoefde niet dood. Ze probeerden jullie te beschermen. Geef me die steen nu! Of ze is voor niets gestorven!’ ‘Nooit!’ ‘Vergeet het maar!’ we renden richting de deur. Voldemort schreeuwde ‘Grijp ze!’ niet veel later voelde ik Quirrel’s hand om mijn pols sluiten. Een helse pijn ging door mijn litteken, ik schreeuwde het uit net als Harry naast me besefte ik. Ik probeerde uit alle macht los te komen. En tot mijn verrassing liet Quirrel los. De pijn minderde, ik keek om me heen en kroop richting Harry. Quirrel keek naar zijn handen die vol blaren zaten. ‘Grijp ze! Grijp ze!’ riep Voldemort telkens. Quirrel probeerde ons weer te pakken maar we schopten zijn handen de hele tijd weg tot hij ons bij onze nekken kon grijpen. De pijn in mijn litteken was zo erg dat het me verblinde. ‘Meester, ik kan ze niet aan raken… mijn handen, mijn handen!’ Quirrel drukte ons tegen de grond met zijn knieën. ‘Then kill them, fool, doe het!’ schreeuwde Voldemort. Ik greep Harry’s hand. Quirrel stak zijn hand omhoog, klaar om de dodelijke vloek uit te spreken. Ik keek Harry aan en hij mij, we knikten en duwden onze handen in het gezicht van Quirrel. ‘AAARGH!’ Quirrel rolde van ons af. Harry en ik wisten allebei dat hij ons niet aan kon raken zonder dat hij pijn leef en dat onze enige kans om Quirrel van ons af te houden en ons niet te doden was om hem aan te raken. We sprongen op en raakten hem overal waar we konden aan. Quirrel schreeuwde het uit en probeerde ons van hem af te duwen. De pijn groeide, ik kon niks meer zien, kon alleen Quirrel’s geschreeuw horen en de vreselijke stem van Voldemort. ‘Kill them! Kill them!’ en andere stemmen misschien in mijn eigen hoofd of in het echt, ik wist het niet meer. ‘Harry! Rosalie!’ Quirrel’s arm glipte uit mijn vingers. ‘Harry mompelde ik en viel toen de duisternis in.