76.

Bij de trap naar de 3e verdieping zweefde Peeves, hij maakte het tapijt los zodat iemand er over zou struikelen. ‘Wie is daar?’ vroeg hij en kwam onze richting heen gezoefd. ‘Ik weet dat je daar bent, ook al kan ik je niet zien. Ben je een spook of een kliertje van een scholiertje?’ hij steeg op en hing nu boven ons. ‘Ik zou eigenlijk Filch moeten roepen als er iets mysterieus en onzichtbaars door de gangen van de school sluipt’ ‘Peeves’ fluisterde Harry met een koude krakerige stem. ‘The Bloody Baron heeft zo zijn redenen om onzichtbaar te zijn’ Peeves viel zowat uit de lucht van schrik. Hij trok nog net op tijd op. ‘Het spijt me, uwe bloedergeheid’ zei hij slijmerig. ‘Mijn fout, mijn fout. Ik zag u niet, natuurlijk niet want u bent onzichtbaar. Vergeeft u oude Peeves en zijn oude grapjes’ ‘Ik heb zaken te doen hier, Peeves. Het is beter als je hier vanavond even weg blijft’ ‘Zal ik zeker doen’ zei Peeves, opstijgend in de lucht alweer. ‘Ik hoop dat uw zakjes goed gaan, Baron. Ik zal u niet meer storen’ en hij zoefde weg. ‘Brilljant Harry!’ fluisterde Ron.
Niet veel later waren we achter de deur vaan Fluffy opgesloten zat. ‘Als jullie willen gaan hou ik jullie niet tegen’ zei Harry. ‘Snape is al langs Fluffy’ ‘Natuurlijk gaan we niet!’ zei Hermione. ‘Wat is dat bij zijn voeten?’ vroeg Ron. ‘Het lijkt op een harp’ zei ik. ‘Snape heeft het waarschijnlijk laten staan’ zei Hermione. ‘Fluffy wordt vast wakker als hij stopt met spelen’ zei Harry. ‘Nou hier gaan we dan…’ Harry blies op iets wat een fluit moest lijken. De hond begint te geeuwen en valt in slaap. ‘Blijf spelen’ waarschuwde Ron Harry. ‘Ik denk dat we de deur nu wel open zouden krijgen’ zei ik terwijl ik samen met Ron over de poten klom. ‘Wie wilt er eerst?’ vroeg ik. ‘Hermione jij?’ vroeg Ron. ‘Nee gaan jullie maar eerst’ ‘Ook goed’ zei Ron. We maakten het deurtje van het gat open. ‘Wat zien jullie?’ vroeg Hermione. ‘Niks’ zei Ron. ‘Alleen zwart. Er is geen manier om naar beneden te kunnen’ zei ik. ‘Dan moeten we ons maar laten vallen’ zei Ron. Harry gebaarde naar ons. ‘Wil jij als eerste? Weet je het zeker?’ zei Ron. ‘We weten niet hoe diep het gat is’ zei ik. ‘Geef de fluit maar aan Hermione dan kan zij het beest in slaap houden’ zei Ron. In de paar seconde dat Harry de fluit over gaf begon de hond te grommen maar viel weer in diepe slaap zodra Hermione begon te spelen. Harry ging door het luik en hing nog aan zijn vingertoppen. ‘Als er iets met me gebeurd, ga dan naar de Uilenvleugel en stuur dat Hedwig of Beau naar Dumbledore’ zei Harry. We knikten. ‘See you in a minute, I hope’ hij liet los en verdween de duisternis in.