73.

Na een tijdje vroeg Harry ‘Waarom is Ban zo boos? En wat was dat voor iets waarvan je me hebt gered?’ Firenze vertraagde zijn pas en zei dat ik mijn hoofd omlaag moest houden voor laag hangende takken. Maar gaf geen antwoord op de vragen van Harry. Op een andere plek in het bos bleef Firenze staan. ‘Harry Potter weet je waar eenhoornbloed voordient?’ vroeg hij. ‘Nee, bij Potions gebruiken we alleen de hoorn of de staart haren’ zei hij. ‘Dat komt omdat het monsterlijk is om een eenhoorn te doden’ zei Firenze. ‘Alleen iemand die niets te verliezen heeft en alles te winnen is bereid zo’n moord te begaan. Het bloed van een eenhoorn houd je in leven, zelfs als je op sterven na dood bent. Maar tegen een vreselijke prijs, je hebt iets reins en weerloos gedood om je armzalige ik te redden en daarom leid je vanaf het bloed je lippen raakt maar een half leven, een vervloekt leven’ ik staarde naar Firenzes achterhoofd dat zilverkleurig gevlekt in het maan licht leek. ‘M-maar wie zou zo wanhopig zijn?’ vroeg Harry. Ik dacht even na terwijl Harry zei ‘Als je eeuwig vervloekt zou zijn kun je toch beter dood zijn?’ ‘Inderdaad’ beaamde Firenze. ‘Tenzij te lang genoeg inleven wilt blijven om iets anders te kunnen drinken, iets waardoor je onsterfelijk wordt. Harry en Rosalie Potter weten jullie wat er op dit moment in jullie school verborgen is?’ vroeg Firenze. ‘De philosopher’s Stone!’ Zeiden Harry en ik in koor. ‘Ja natuurlijk het levens elixer zei ik. ‘Maar ik snap niet wie’ zei Harry. ‘Kun je niemand bedenken die al jaren probeert om zijn macht te herwinnen, die zich wanhopig vast klapt aan het leven terwijl hij zijn kans afwacht?’ ‘Voldemort!’ fluisterde Harry. ‘Harry! Harry!’ hoorde ik. ‘Is alles goed met je?’ Hermione holde naar ons toe. ‘Rose? Wat doe jij hier?’ vroeg ze verbaasd. Hagrid kwam ook puffend en hijgend naar ons toe. ‘Ja prima’ zei Harry. ‘Die eenhoorn is dood Hagrid, hij ligt een eind verder op, op een openplek’ ‘Dan neem ik hier afscheid van jullie’ zei Firenze. Hargrid vertrok haastig naar de eenhoorn om hem te onderzoeken. ‘Jullie zijn nu veilig’ ik gleed van zijn rug. ‘Het allerbeste Harry en Rosalie Potter’ zei Firenze. Hij draaide zich om en draafde weg door de bomen. Gelijk werd ik stevig omhelsd door iemand. Het was Draco, het leek alsof hij bang was. Ik keek Harry en Hermione met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze begonnen te grijnzen. ‘Ook leuk om jou weer te zien Draco’ zei ik grinnikend. ‘Harry? Mag ik mijn bezem?’ vroeg ik toen Draco me weer los had gelaten. ‘Ik hoor hier eigenlijk niet te zijn, dus ik ga maar eens terug’ zei ik. ‘ Nee!’ zei Draco. ‘Bang Draco?’ vroeg Harry grijnzend. ‘Nee’ zei hij stoer. ‘Het is alleen veel gezelliger met haar er bij dan alleen met jullie lozers’ ik rolde met mijn ogen. Ik stapte op mijn bezem en vloog weg naar de slaapzalen van Gryffindor. Ik borg de bezem weer op en liep naar de woonkamer waar Ron lag te slapen in een van de fauteuils. Voorzichtig maakte ik hem wakker maar hij viel gelijk weer in slaap. Harry en Hermione kwamen binnen. Harry probeerde Ron wakker te maken. Gelijk begon Harry te vertellen over wat er in het bos gebeurd was. Het leek als of hij niet stil kon zitten, hij liep constant langs de haard. ‘En Snape probeert die steen te pakken te krijgen voor Voldemort. Ja! En Voldemort wacht in het bos. En de hele tijd dat Snape de steen voor zichzelf wilde’ zei Harry meer tegen zichzelf dan tegen ons. ‘Ohh zeg die naam niet steeds’ fluisterde Ron doodsbang. Na de hele nacht nog gepraat te hebben gingen we eindelijk naar bed.