Season 2 Chapter 4

Ik bleef stil en liet het verhaal van Madelief even goed op me inwerken.
‘Hoe groot is de kans dat dit waar is?’ vroeg ik.
‘Ik hoopte eigenlijk dat jij daar een beter antwoord op zou hebben’ zei Madelief. ‘Ken jij de opperster van de hemel?’
‘Ik heb ze gesproken nog voordat ik op deze planeet naar beneden daalde, maar dat was ook echt de enige keer. Ze waarschuwde me wel voor de duisternis die hier op de planeet aanwezig zou zijn, dus ik denk dat ze daarmee de Bokkenrijders bedoelde, dat weet ik wel zeker trouwens. Maar ik heb geen idee of de opperster zelf wel is op deze planeet is geweest. Het zou wel verklaren waarom de villa nog nooit gevonden is, aangezien elke ster vrijwel meteen vermoord werd’.
‘Hoe loopt het verhaal eigenlijk af, majesteit?’ vroeg Geronimo. ‘Wat gebeurde er met de tweede ster?’
‘Hugo zwoor wraak te nemen op elke ster die hier op de planeet zou neerdalen. Het was algemeen bekend dat het hart onsterfelijk zou zijn en dat als je het zou eten, je er langer van zou leven. Dus dat deed Hugo ook. Hij vond de ster, vermoorde hem, en verdeelde zijn hart over alle Bokkenrijders. Alle criminelen van de planeet hadden hier wel oren naar, dus vandaar dat het aantal volgelingen vandaag de dag zo groot is’. Ik bleef even stil en dacht diep na.
‘Dus’ zei de zoon van Madelief, Christopher, die uit zijn stoel was gekomen. ‘Wat is het plan?’
‘We kunnen Fabian naar elke berg brengen die er op de planeet staat, om te kijken of hij daar een villa ziet staan?’ zei Amira, de dochter van Madelief.
‘Dat lijkt me vrij ver gezocht’ zei ik lachend. ‘Waar we meer kans mee maken, is om de Bokkenrijders te lokken, vervolgens te verslaan en dan te volgen als ze op de vlucht slaan. Waarschijnlijk vluchten ze dan terug naar de berg waar de villa op staat’.
Madelief bleef stil en liep heen en weer. ‘Het is een gevaarlijke missie die gruwelijk mis kan gaan’ zei ze. ‘Maar het is denk ik wel een goede manier om erachter te komen waar ze zich precies bevinden. Als we dat eenmaal weten, is het alleen nog maar al onze troepen verzamelen, Hugo gevangen nemen en hem hier op het hoofdplein van mijn paleis laten executeren. En natuurlijk mag jij dan vervolgens die executie doen’ zei Madelief tegen mij.
‘We moeten het wel goed aanpakken’ zei Christopher. ‘En alleen een klein elite team kan de achtervolging doen, we mogen niet opvallen en we moeten onszelf goed kunnen redden als we gezien worden’.
‘Ik ga sowieso’ zei ik vastberaden.
‘Geen sprake van’ zei Madelief. ‘Jij wordt geheel buiten de missie gehouden’.
Ik stond met veel lawaai op en ging wat dichter bij Madelief staan. ‘Als jij van plan bent om mij buiten deze missie te houden, dan heb je mij ook niet nodig. Ik ben niet zomaar een persoontje die alleen goed genoeg is om Hugo uiteindelijk te vermoorden. Het is nota bene mijn plan. Als je mijn hulp en kracht wilt gebruiken, zal ik ook meevechten. Anders vertrek ik nu samen met mijn vrienden en zie je mij nooit meer terug’.
Ik bleef Madelief aanstaren en verschillende wachters waren wat dichterbij geschoven. Madelief kneep haar ogen tot spleetjes en keek mij aan.
‘Goed dan’ zei ze vervolgens. ‘Al vergeet je één ding, zonder mij word je binnen een paar dagen vermoord door de Bokkenrijders. Volgens mij heb ik al is je leven gered, ster. Maar goed, als jij mee wilt vechten dan is er weinig wat ik daaraan kan veranderen. Fabian doet samen met Christopher de achtervolging’.
‘Ik ga ook mee met Fabian’ zei Geronimo. ‘Als ik daarvoor uw toestemming krijg, majesteit’.
‘Prima’ zei Madelief. Ik ging weer terug zitten en onderweg knikte ik dankbaar naar Geronimo.
Op dat moment ging de deur open en kwam er een wachter naar binnen gerend. Hij ging bij Madelief staan en fluisterde wat ik haar oor. ‘Alweer’ fluisterde ze. Madelief knikte en keek naar Christopher. ‘Jouw hulp is nodig zoon’ zei ze. Christopher knikte, stond weer terug op en liep achter de bewaker aan.

‘We doen de missie morgen’ zei Madelief. ‘Ik zorg ervoor dat er een hoop strijders klaar zullen staan en dan is het alleen maar een kwestie om de Bokkenrijders te lokken. Ik stel voor dat iedereen nu gaat slapen zodat we allemaal uitgerust zijn om de vijand te bestrijden. Het zal een heftige strijd worden. Hiermee sluit ik de vergadering’.
Madelief liep richting de grote deuren en verdween vervolgens het paleis in.
‘Laten wij ook maar gaan slapen’ zei Geronimo. ‘Morgen wordt een zware dag’.
‘Ga maar alvast’ zei ik. ‘Ik kom zo’.
Mijn vrienden stonden op en liepen de grote zaal uit. Ik had op dat moment hele andere plannen.

Ik sloop over de gangen, op zoek naar de controle kamer waar de grote beeldschermen hingen. Ik moest meer weten over de vuurdistricten en aangezien dat een vijandig gebied was voor het ijsvolk, kreeg ik er helemaal niets over te horen en durfde ik er ook niet om te vragen. Terwijl ik door verschillende gangen liep, kreeg ik in de gaten dat ik verdwaald was. Plotseling zag ik een grote stenen trap die naar beneden ging en ik besloot om even een kijkje te nemen. Toen ik de trap af was, zag ik een lange gang met om de 5 meter bewakingscamera’s. Aan het einde van de gang was een reusachtige deur, helemaal bedekt met een dikke laag ijs. Voor de deur stonden 8 ijswachters die mij met een verbaasde blik aankeken.
‘Volgens mij ben ik verdwaald’ zei ik eerlijk.
‘Hier heb je in ieder geval niets te zoeken, ster’ zei de wachter beleefd.
‘Wat is er eigenlijk achter die deur?’ vroeg ik. Ik zag de twijfelachtige blikken van de wachters, dus voegde ik eraan toe, ‘Ik ben nieuwsgierig aangelegd, sorry’.
‘Achter deze deur zit de grootste verrader van de planeet’ zei een andere wachter.
En toen ineens schoot mij het verhaal van Liam en Vera weer te binnen. Het verhaal toen ze vertelden over de toestand van Adrastea. In dit kasteel, zat de vuurkoning gevangen, omringd door onaantastelijk ijs. IJs dat noch gesmolten noch bestuurd kon worden.
Achter die grote deur, zat de vuurkoning.