Hoofdstuk 03 || What's Wrong With You?

Ik hoorde Liam zuchten aan de lijn. ''Alsjeblieft.'' Smeekte ik weer. Ik moet wel met hem praten, anders zou het misschien nooit goed komen.
En ik kon zeker niet slapen met ruzie. Het was eventjes stil en ik twijfelde of hij er nog was. ''Liam?''
''Ja, oke'' Zei hij snel, zonder emotie. Ik glimlachte ''Kom je dan nu naar huis? Het begint al donker te worden en ik heb trouwens pizza besteld'' melde ik hem.
Ik hoorde Liam zachtjes grinniken aan de lijn. ''Maak je geen zorgen over mij, ik ben er zo'' zei hij een beetje opgefleurd -vast omdat ik bezorgd was over hem- en hing daarna op. Ik stak mijn mobiel weg en liep de woonkamer weer binnen. Zayn keek nors voor zich uit. ''Is er wat?''
''Nee'' zei hij bot. ''Je gaat me niet zeggen dat er niets is Zayn'' Antwoordde ik en keek hem aan. ''Ik ben gewoon bang dat je...''
''Bang dat ik wat?'' vroeg ik benieuwd. Waarom zou hij bang zijn? ''Dat je meer gevoelens krijgt voor Liam en me laat vallen'' zei hij zachtjes.
Hij keek beschaamd naar zijn schoenen. Hij zag er zo schattig uit. ''Awh'' kwam er uit mijn mond. Ik liep naar hem toe en nam hem in een warme omhelzing.
''Dat zou nooit gebeuren Zayn, ik hou te veel van jou om je zomaar te laten vallen'' zei ik gemeend. Zayn keek weer op en glimlachte. Hij drukte zijn lippen op mijn lippen. Ik kuste hem terug en meteen voelde ik de vlinders weer fladderen in mijn onderbuik. Ik drukte Zayn dichter tegen me en de kus veranderde meteen in een zoen. Ik voelde hoe Zayn's tong mijn mond binnen drong. Het voelde zo geweldig. We smakten nog een paar keer bij elkaars lippen en eindigden de zoen.
Ik keek Zayn glimlachend aan, we staarden elkaar aan tot de bel ons stoorde. Ik stond op en opende de deur. ''Liam!'' kierde ik blij en omhelsde hem.
Ik liet hem binnen en meteen trok ik hem de trappen op, naar mijn kamer. Ik sloot de deur achter me en Liam keek me ongemakkelijk aan. Hij begon heen en weer te wiebelen met zijn benen. ''Het spijt me Liam, echt waar. Hopelijk zal je me ooit vergeven, want wat ik zei meende ik niet, echt niet! Je bent mijn beste vriend. Maar toen je zei dat ik moest kiezen tussen jou en Zayn kon ik het echt niet meer verdragen en liepen de woorden zo maar uit mijn mond, zonder een betekenis'' ratelde ik door elkaar. Liam knikte en keek voor zich uit. ''Ga je uhm.. niks zeggen?'' vroeg ik ongemakkelijk. Hij moest toch wel iets zeggen? Een kleine verontschuldiging of zo iets...? ''Wat moet ik zeggen Niall? Wat wil je dat zeg? Wat kàn ik nog zeggen?'' Liam keek me scherp aan. Ik voelde aan zijn stem hoe hij licht geiriteerd raakte.
''Haat je me nu?'' vroeg ik. Meteen had ik spijt van mijn woorden. Liam keek me verwonderd aan. ''Waarom zou ik?''
''Je doet amper het moeite om dit op te lossen?!'' Antwoordde ik licht geirriteerd. Liam's gezicht drukking werd zachter. En hij kalmeerde wat.
''Je hebt gelijk Niall, het spijt me echt erg. Ik maak er echt een drama van'' zuchtte hij en keek me met spijt aan.
''Het geeft niet'' zei ik en glimlachte mijn tanden bloot. Liam glimlachte en nam me in een omhelzing. Wat had ik zijn knuffels gemist. Ik had echt alles gemist van hem. Hij was niet voor niets mijn beste vriend. Liam liet me voorzichtig weer los en keek me twijfelend aan. Hij opende zijn mond op iets te zeggen maar deed 'm meer dicht. ''Is er iets dat je wil zeggen? Je mag echt alles zeggen, je kunt me vertrouwen''
''Ik wou vragen... vragen of dat ik je, nou ja 'vriendschappelijk' mag kussen? Alleen als jij het ook wilt natuurlijk''