003

We rijden een paar dagen. Fili en Kili vertellen me wat over die plek met de naam Shire, waar we heengaan. Er is één of andere inbreker nodig voor de queeste, en de tovenaar Gandalf beweerde de perfecte persoon te kennen voor zoiets. Die persoon, met de naam Bilbo Baggins, woont dus in die ene plaats. Ik heb er nog nooit van gehoord. ook niet van de mensen die daar wonen, hobbits of zo.
Na drie dagen reizen, komen we aan bij wat de Shire moet zijn. Als we aankomen is het al avond. Fili en Kili springen van hun paard en ik volg hun voorbeeld. De paarden laten we achter bij een herberg, de Groene Draak. Het is niet ver om te lopen, dus we gaan te voet verder. 'Hoe weten we waar we moeten zijn?' vraag ik.
'Gandalf heeft een teken op de deur gezet,' zegt Fili.
'Wat voor teken?'
'Dat zien we wel.' We lopen verder in stilte. Het is groen hier, met veel kleine huisjes. Sommige zijn net als een hol, maar de huisjes die boven de grond staan, hebben alleen maar de begane grond. Het komt gezellig over, ook al is iedereen binnen en is buiten alles verlaten. Ik kijk omhoog naar de sterren. Mam zou wel ongerust zijn. Misschien boos omdat ik weggeslopen ben. We zullen zien hoe ze reageert als we terugkomen. Als...
Ik slik de brok die in mijn keel komt weg en zet die gedachte uit mijn hoofd. Natuurlijk komen we terug. Het is alleen maar een draak die we moeten verslaan. Ik loop achter Fili en Kili aan, die nu een pad ingeslagen zijn. We stoppen voor een groene deur, en ik zie dat er inderdaad een blauw oplichtend teken in gekrast is. Fili belt aan en ik kom naast mijn broers staan. Dan gaat de deur open. 'Fili,' zegt Fili meteen.
'Kili,'
'En Lili,' besluit ik.
'Uw dienaar.' We buigen en dan bekijk ik de persoon die de deur heeft geopend goed. Hij is best wel erg klein. Ik had zo'n lengte toen ik een jaar of 40 was. Hij heeft bruin haar, dat krult en grote voeten, met haren en niet bedekt door schoenen. 'U bent vast meneer Boggins,' zegt Kili.
'Baggins,' sis ik hem toe, maar hij hoort me volgens mij niet.
'Nee,' zegt de hobbit -toch, hij is een hobbit, of niet?- 'jullie kunnen niet binnenkomen, jullie zijn aan het verkeerde adres.' Hij wilt de deur dichtdoen, maar ik houd hem tegen. 'Is het soms geannuleerd?'
'Niemand heeft ons daarover verteld,' vult Fili aan.
'Wat? Nee, niks is geannuleerd!'
'Wat een opluchting,' glimlacht Kili en hij stapt naar binnen. Ik laat Fili voorgaan en volg dan zelf. Ik kijk het huis rond. Indrukwekkend. Best groot voor zo'n klein iemand. Het ziet er oud uit, maar tegelijk nieuw. Ik hoor Fili wat zeggen tegen Bilbo Baggins. 'Lili,' hoor ik een stem, die ik meteen herken. 'wat een verrassing!' Ik draai me om.
'Had ik al verwacht,' glimlach ik naar Balin. 'ik denk dat meer dat zullen vinden.' Ik probeer te blijven glimlachen als ik me voorstel hoe oom zou reageren op het feit dat ik meega. Ik vraag me af of hij eigenlijk zou geloven dat ik toestemming heb gekregen. Ten eerste omdat hij mijn moeder natuurlijk veel langer kent, en ten tweede omdat hij hier niet over weet en hij de leider van dit gezelschap is.
'Wat is er?' vraagt Balin, die blijkbaar ook opgemerkt heeft dat mijn glimlach wegvaagt.
Ik wil nog zeggen dat er niks is, maar Balin zou dat vast niet geloven. Dus ik kijk om me heen, om te zien of Fili of Kili in de buurt is. Ik zie ze in de eetkamer staan, ze verbouwen hem compleet, om iedereen erin te passen. Ik loop een eindje verder weg en gebaar Balin om me te volgen. 'Ik heb tegen Fili en Kili gezegd dat ik toestemming had van mijn moeder om mee te gaan,' biecht ik op gedempte toon op. 'ze geloofden het, maar ik weet niet wat Thorin gaat zeggen en of hij het zal geloven. Daar maak ik me best wel zorgen over. Maar ik moest gewoon mee, ik wil mezelf bewijzen, dat ik niet zo fragiel ben als iedereen denkt dat ik ben.'
Balin knikt en lijkt even na te denken. 'Ik begrijp je,' zegt hij. 'maar misschien moet je het toch vertellen aan je broers. Uiteindelijk komt het waarschijnlijk toch uit, en dan zul je hun vertrouwen beschadigen.'
'Doe ik toch al,' mompel ik. 'maar misschien heb je gelijk. Ik ga het maar gewoon doen.' Balin knikt weer en glimlacht. 'Dankje, Balin.'
'Geen dank.' We lopen naar de eetkamer. Langzaam loop ik naar Fili en Kili, die een paar stoelen aan het verschuiven zijn om ruimte te maken voor de allerlaatste. 'Fee,' zeg ik zacht. 'Kee, ik... ik moet iets vertellen.'
'Vertel op,' zegt Kili, terwijl hij zich naar me toe draait. Ik slik. Ik kon zonet wel mooi zeggen dat ik het zou vertellen, maar het doen is toch iets anders. Maar ik ben toch hier? Ik ga toch mee, ik ben hier al naartoe gekomen, zou dat veel uitmaken?
'Wat is er?' Fili's vraag trekt me uit mijn gedachten. Ik moet het vertellen. Ik haal diep adem en schraap voldoende moed bijeen om de waarheid te vertellen. 'Nou,' begin ik twijfelend. 'Ik.. ik ben weggeslopen, met jullie mee. Ik had helemaal geen toestemming van mam. Ik vond dat ik mezelf moet bewijzen. Vind. Iedereen behandelt me als extreem kwetsbaar. Maar dat ben ik niet. Dus ik besloot om mee te gaan. Nou, nu weten jullie dus de waarheid.'