Hoofdstuk 3

Doordat ik zo verdiept was in mijn gitaarspel had ik niet door dat er een man binnen was gekomen. Opeens hoorde ik een kuch achter mij en liet verschrikt de gitaar bijna uit mijn handen donderen. Gelukkig heb ik een snelle reactie en grijp hem nog snel vast maar het zal er wel belabberd uit hebben gezien. 'Je speelt goed.' Hoor ik de man zeggen terwijl ik de gitaar terugzet in zijn standaard. 'Dank u wel' zeg ik dan maar terug niet wetend hoe te reageren. 'Zit je op les?'
Zal ik maar eerlijk antwoorden of klinkt dat dan een beetje raar? 'Ik heb de beginselen van mijn oom geleerd maar verder heb ik het mezelf aangeleerd met behulp van de boeken hier' antwoord ik volkomen eerlijk en ik wijs om mij heen naar de kast waar alle muziekboeken instaan.
'Zo zo' zegt de man terug 'speel je ook nog andere instrumenten meisje?'
Ik haat het altijd als mensen mij meisje noemen, ze kunnen toch ook gewoon mijn naam vragen en die dan zeggen. Ik heb altijd het gevoel dat mensen zich hoger voelen dat jij als ze je meisje noemen. 'Verder speel ik nog piano, saxofoon, viool en een klein beetje harp meneer' zeg ik op een beleefde manier terug. Want tja, je moet altijd beleefd blijven tegen chique klanten.
Wacht eens even. Chigue klant? Man? 'Zal ik mijn oom misschien even roepen? Hij is de eigenaar van deze winkel. U komt waarschijnlijk de instrumenten kopen.' Zeg ik liefjes tegen de man. Hij knikt. 'Dat zou ik erg op prijs stellen meisje.' Ugh, weer dat meisje. Ik ben toch geen 7. En dat is te zien ook.

Nadat ik mijn oom heel oncharmant geroepen had en ik op elk instrument een stukje voorgespeeld had om te laten zien hoe het geluid was had de man een bestelling geplaatst. Twee drumstellen, drie piano's, vijf keyboards, een paar violen, klarinetten en saxofoons. Glimlachend heeft mijn oom alles opgeschreven en beloofd de man dat hij het donderdag allemaal kan komen ophalen. Mij beloofd hij dat we het zo gaan vieren met een warme mok chocolademelk. Mijn oom en de man maken nog een praatje over weet ik veel wat terwijl ik een beetje zit te klooien met de bak plectrums.

De man, waarvan ik nu weet dat hij Mnr George heet, en mijn oom geven elkaar de hand. Daarna komt de man naar mij toe. 'Zoals je nu weet heet ik Mnr George en ik ben hoofd van het AMS Londen. Dat staat voor Art en Music School. Ik heb je vandaag verschillende instrumenten horen spelen en ik denk dat je er prima tussen zult passen. Je moet nog wel auditie doen maar ik denk dat je daar wel doorheen komt. We zullen ervoor zorgen dat je een beurs krijgt. Hier heb je mijn kaartje en een folder. Daar staat ook op wanneer en waar de audities zijn. Veel succes en ik hoop je dan te zien' en met die woorden loopt hij naar de deur, opent zijn paraplu en stapt hij de stromende regen in. Ja, het regende nog steeds.