Hoofdstuk 2

Ik keek de winkel rond. Helemaal achterin stonden een paar drumstellen. Daarvoor stonden en hingen overal gitaren. Van akoestisch tot elektrisch, van halve maten tot ukeleles. Daarnaast stonden piano's en keyboards. Ook waren er cello's, violen en saxofoons. Eigenlijk was er voor ieder wel wat wils (als je een muziek iets zocht dan). Langzaam liep ik langs de gitaren. Overal streek ik overheen met mijn hand zodat de snaren hun geluid voortbrachten. Bij een paar stemden ik de snaren een beetje bij omdat ze vals klonken.

Ook verstelde ik een drumstel een beetje en daarna ging ik door naar de violen. Eentje stemde ik bij en daarna speelde ik een vrolijk deuntje. Ja vrolijk inderdaad. Dat kan ook op de viool dan altijd die lange stukken klassieke muziek. Daarna ging ik naar de piano. Er stond maar een echte piano in de winkel. Voor de rest waren er alleen keyboards en synthesizers. Jup, er is een verschil tussen maar elke keer als mijn oom mij dat probeerde uit te leggen viel ik zowat in slaap. Ik streek met mijn handen over de toetsen. Ik genoot van elke klank en er was er geen een vals. Gelukkig maar want die zou ik ook niet goed bij kunnen stemmen. Mijn oom heeft mij dat ook een keer uitgelegd maar nadat ik een andere piano bijna tot grof vuil gemaakt door de snaren, ja een piano heeft ook een soort snaren, te strak aan te draaien, had liet hij mij niet meer met een stemapparaat in de buurt van het ding.

Ook op de piano begon ik te spelen. Het was niet echt een stuk. Meer iets wat ik zelf ooit had bedacht en het is nooit meer uit mij hoofd geraakt. Ik probeerde er een paar akkoorden loopjes bij te zetten maar dat ging toch niet zoals gehoopt. Soms heb ik mijn goeie dagen soms niet. Zal wel door het weer komen. De wolken huilen betekent dat ik geen improvisatie gevoel heb. Tevreden met mijn gedachtes over huilende wolken loop ik weer weg van de piano. Op naar de gitaren. Toch wel mijn lievelings instrument. Ook saxofoon vind ik leuk om te spelen. Eigenlijk alles wel maar wat wil je als je oom een muziekwinkel heeft en je daar al je hele leven komt. De meeste instrumenten kan ik nu wel bespelen. Die zich hier in de winkel bevinden dan. Op een cello kan ik bijvoorbeeld helemaal niks.

Vlak voor de oogappel van de winkel kom ik tot stilstand. Het is een Glanzend zwarte Fender gitaar. Er hangt geen prijskaartje bij. Moet je nagaan. Anders zouden alle klanten acuut een beroerte krijgen en gillend de winkel uitrennen. Bij wijze van spreken dan. Lijkt mij wel lache. Een grote oproer voor de winkel en helikopters met camera's erboven die dan verslag zouden doen. Goede reclame voor de winkel. Ohnee, want ze kwamen de winkel uitrennen. Laat maar.

Ik begon wat te tokkelen op een andere gitaar dan de Fender aangezien ik als de dood was dat er iets mee zou gebeuren. Dan zou ik op staande voet ontslagen worden. Misschien eigenlijk ook niet aangezien de winkel van mijn oom is maar hij zou in ieder geval heel boos worden. En dat wil je niet meemaken. Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt maar mijn broer heeft het ooit een keer verteld toen ik kleiner was. Mijn vader en zijn broer (mijn oom dus) hadden een keer ruzie gekregen waar hij bijstond. Tussen broers kan het er hard aan toe gaan maar daarna zijn ze met z'n allen een ijsje gaan eten en was het weer goed.

Terwijl ik nog wat na zit te denken over welke smaak van ijs ik het lekkerst vind vormt er zich langzaam een liedje op de gitaar. Ik speel het loopje nog een keer en gooi er een solo tussen door. Daarna probeer ik hem nog sneller te spelen. Ik maak een paar kleine foutjes omdat ik zo snel ga maar het gaat toch aardig goed. Ik ga bijna zo snel dat je mijn vingers niet meer kan zien. Nog een solo. Ik draai aan een paar knopjes aan de gitaar in de hoop dat ik de goede vind. Ja, er klinkt een mooie echo door de winkel en ik speel verder.