Chapter twenty-four

Shit! Justin roep ik over heel de speelplaats en iedereen staart me aan.
Ik zie een paar meisjes gillen, maar ik let er niet op, er gebeurt zoveel op 1 moment, ik loop naar Justin toe. Eerst voel ik of hij nog ademt, gelukkig! Nu komen er al leerkrachten bij en ze zeggen dat ik aan de kant moet gaan, ik roep: Nee! ik wil niet aan de kant gaan, ik ben zijn vriendin!
De leerkracht kijkt me aan of ik dom ben. Opeens hoor ik van achter me roepen, Nee! ik ben zijn vriendin! Och, alsof die leerkracht al niet genoeg was.
Nu komen er al mensen van het ziekenhuis op de speelplaats gelopen, en ik barst in tranen uit.
Mag ik alsjeblieft mee naar het ziekenhuis? ik ben zijn lief. zei ik tegen 1 van de mannen. Waarop de man antwoord; Nee, jij hebt les.
De verdere schooldag verloopt traag, ik wil naar Justin en kan me niet focussen.
Als ik de bel eindelijk hoor ben ik opgelucht.
Ik spring op mijn fiets, rij als een gek en als ik eenmaal in het ziekenhuis aankom kom ik aan de infobalie en vraag: Pardon, waar ligt Justin Bieber? waarop de oude vrouw antwoordt: Sorry, de jongeman Bieber mag nog geen bezoek krijgen.
Ik zakte op een stoel en barstte weeral in tranen uit.