Part Seven

Afgepeigerd keek ik naar buiten om te zien of mijn vader er al stond. De laatste gasten hadden net hun weg weer naar buiten gemaakt wat voor ons een teken was dat deze werkdag er weer op zat. Leunend met mijn hoofd op mijn handpalm keek ik naar Stef die nog met enkele spelers de grootste lol had, samen met Naomi zat ik aan een van de tafels met een koud glas spa blauw. ‘Wat gebeurde er net nou? Liet jij het glas vallen?’ vroeg Naomi en ik schudde mijn hoofd. ‘Die man had zijn zoontje bij die tussen ons door rende, waardoor de man zijn evenwicht verloor en zo het glas bier over zijn hele pak gooide’ ik dacht terug aan dat moment van later op de middag en keek Naomi weer aan die nu ook Stef aankeek. ‘Was hij aardig?’ vroeg ze toen en ik haalde enkel een schouder op. ‘Hij sprak niet echt een woord, behalve toen ik weer weg wilde lopen stelde hij zichzelf voor. Ik weet niet of het nou arrogantie is of hij is gewoon verlegen’ mompelde ik en keek nu ook naar Stef en het groepje spelers om hem heen. ‘Je vindt Stef leuk hé’ zei ik toen en Naomi haar blik draaide zich meteen naar mij. ‘Het valt niet zo’n klein beetje op ook’ mompelde ik simpel en nam een slok van mijn water. ‘Hij is onbereikbaar’ zei Naomi zuchtend en ik schudde mijn hoofd. ‘Als je nou een speler leuk vond, maar het is gewoon een collega’ ik viste ondertussen mijn telefoon uit mijn zak waar ik een gemiste oproep van mijn vader had van enkele minuten geleden. Ik drukte zijn nummer weer in bracht de telefoon naar mijn vader. ‘Megan’ nam mijn vader de telefoon op en lachte om mijn vader zijn sarcastische stem. ‘Ik ben er, dus als je klaar bent kan je komen’ nadat ik had gezegd dat ik zou komen hing ik op en keek Naomi aan. ‘Heb je een lift nodig? Of ga je net zo lang wachten op Stef totdat hij je weer thuis brengt?’ vroeg ik vragend aan Naomi die haar schouders ophaalde en vertwijfelend van mij naar Stef keek. ‘Kom, je bent moe. Ik zet je thuis af’ Naomi knikte dan toen uiteindelijk en stond samen met mij op om achter de receptie onze spullen te pakken, waardoor we nog maar een meter vandaan Stef stonden omdat die heel de balie in bezit had genomen. ‘Gaan jullie nu al naar huis?’ vroeg Stef vragend aan ons beide en ik keek Naomi met een schuin oog aan. ‘Wij hebben ook nog een ander leven dan hier heel de avond zitten’ zuchtte ik. Als ik moe was kon ik niet meer normaal en beleefd antwoord geven en was ik tegen iedereen een heks. ‘Er is er eentje een beetje moe’ zei Stef schattig en ik schudde vermoeid mijn hoofd. ‘Heel mijn kleding en handen stinken naar de bier, wordt je niet echt vrolijk van’ Naomi gaf mij een kneepje in mijn schouder als teken dat ik gewoon rustig moest blijven, want ik werd zoals altijd weer boos om niks. Ondertussen liep ik weer achter de balie vandaan en ik zag Naomi gebaren dat ze nog snel wat moest halen, weeral verliet een diepe zucht mijn mond en keek op naar Stef die zijn arm rondom mij heen sloeg. ‘Ben je nieuw hier?’ vroeg een van de jongens en ik knikte verlegen en hoopte dat Naomi snel zou terugkomen. ‘Ik ben klaar’ riep Naomi vrolijk en kwam de hoek omgelopen en keek verbaasd op toen ze mij tussen het groepje jongens zag staan. ‘Nou Stef, tot volgende week dan maar weer’ ik keek op naar Stef die mij verrassend aankeek. ‘Geef me anders je nummer? Dat is denk ik makkelijker voor wie er gaat beginnen’ ik keek Naomi aan die knikte dat hij gelijk had en overhandigde hem mijn iPhone en ik kreeg de zijne zodat we elkaars nummer in de telefoon konden zetten. Stef gaf mij nog een kneepje in mijn schouder en ik keek naar Naomi en Stef die elkaar alleen maar verlegen en glimlachend aankeken. Ik schudde lachend mijn hoofd en zo te zien had alleen ik het door wat er tussen die twee speelde. ‘Fijne avond verder’ zei ik in het algemeen en plaatste mijn blik nog even op Tonny die dankbaar knikte en zijn overhemd gladstreek. Ik knikte alleen maar lachend en liep achter Naomi aan het gebouw uit waar er nog maar een auto stond die van mijn vader was en rende samen met Naomi in de stromende regen naar de auto toe.

‘Pap, dit is Naomi. Mijn collega’ ik nam plaats op de passagiersstoel, terwijl Naomi op de achterbank ging zitten. Mijn vader keek Naomi met een glimlach aan en startte de auto. ‘Trouwens, ik denk dat jij dat dan ook hebt gekregen Naomi, maar er is post van je werk en er staat op de envelop dat het belangrijk is’ mijn ogen werden groot en draaide mij om naar Naomi. ‘Dat kan maar een ding betekenen’ mompelde ik tegen haar. ‘One Direction’ fluisterde zij ongelovig waarna ik niet kon wachten totdat we thuis waren zodat ik de brief kon gaan lezen.