Care 6

Ik zat in mijn auto voor het huis van Katherine, mijn proefkonijn. "Moet ik uitstappen om de deur voor je open te doen?" vroeg ik bot. Ze keek me arrogant aan en stapte uit om haar spullen te pakken. De hele rit hadden we niets tegen elkaar gezegd, ze had me alleen haar adres gegeven. Ik had geen zin meer in dat neppe vriendinnetjes gedoe. En volgens was zij ook niet echt blij, dat snap ik wel want deze Harry is echt niet te genieten. Man, hoelang heeft ze nodig? Ik toette een keer naar het kleine maar knusse huis naast me. Ik begon maar wat op m'n mobiel te prutsen. Ik hoorde de achterklep open gaan, en via mijn achteruitkijkspiegel keek in naar der. Ze was redelijk knap, ze had een lief gezichtje. We reden naar mijn appartement. "Waarom doe je dit?, je kunt genoeg meisjes krijgen." zei ze opeens. "Waarom jij?" vroeg ik. "Het geld en mijn zusje is een enorme fan." zei ze. "Mijn baas wil een vriendin voor me zoeken, omdat ik anders overal rond slaap." zeg ik grinnikend. "Hoe heet je zusje?" "Fee." zei ze. Ik knikte, mooie naam. Net als der eigen naam. We kwamen bij mijn appartement aan en ik stapte uit en pakte haar koffer. Ik keek naar Katherine, haar mond viel open van verbazing toen ze mijn huis zag. Ik deed haar mond dicht en liep voor haar uit naar de deur. "Komt u binnen." zei ik terwijl ik hoffelijk de deur openhield. Toen ze binnen was liet ik haar koffer voor de trap vallen. "Alles wat je nodig hebt staat in de koelkast. Je kunt je kamer makkelijk vinden, je naam staat op de deur. Dit is nu natuurlijk ook jou huis." zei ik en ik plofte op de bank om de televisie aan te doen.




Ik knikte en trok mijn wenkbrauwen op toen hij dat zei. Ik liep de trap op en bekeek de hal. Toen ik mijn kamerdeur zag was ik stomverbaasd. Mijn deur was erop geverfd, wisten ze vanaf het begin al dat ik het werd? Raar, want vandaag was hij toch niet zo enthousiast over mij. Ik liep naar binnen, een tweepersoonsbed, een kast en een bureau. Ik liep naar beneden en zag dat Perrie en Zayn in de kamer stonden. Harry sloeg een zucht toen hij mij zag, maar het maakte me niets uit want ik liep al naar Perrie om haar een omhelzing te geven. We hadden elkaar niet meer gezien na de uitslag. Ik glimlachte bij de gedachte dat zij bij me was. "Hoe kennen jullie elkaar?" vroeg Zayn. "We zijn beste vriendinnen, als je dat nog niet gemerkt had." zei ik bot. Ik kreeg een elleboog in mijn zij van Perrie. Ik keek haar nors aan. "Nou, wij komen alleen maar even zeggen dat we vanavond een diner hebben, met z'n allen. Bij het Hilton hotel." zei Zayn en hij trok Perrie mee naar buiten. "Sorry, dat ik zo stom doe, maar ik heb helemaal geen zin in weer een nep vriendinnetje." zei Harry opeens. Ik keek hem verbaasd aan. "Dat snap ik, ook sorry van mij, dat ik zo uitviel." Hij knikte en trok mij in een knuffel, het was raar maar ik protesteerde niet, tegenovergesteld ik knuffelde hem terug. Is deze arrogante jongen dan toch niet zo vreselijk?