Part Twenty-Four

Met een diepe en vermoeide zucht drukte ik de wekker uit waar nu weer een Nederlandse stem van de radio uitklonk. Om een uur waren we pas thuis gekomen en nu lag ik samen met mijn zusje in mijn grote tweepersoonsbed. Skye had ook heel de nacht door geslapen, terwijl ik moeite had om in slaap te komen. Het afscheid van gisterenavond was zwaarder dan ik had verwacht. Zoals altijd konden de jongens niet mee naar het vliegveld, omdat er een grote kans was dat het hele vliegveld binnen de kortste keren vol stond met gillende meisjes. Daarom namen we zoals altijd afscheid bij mij thuis. Ik kon aan de jongens zien dat ze moeite hadden om mij en vooral Skye weer voor een weekje te moeten loslaten. Mijn leven mocht hier in Nederland dan wel een stuk rustiger zijn. Engeland was toch mijn tweede thuisland geworden en kon er nog altijd maar moeilijk afscheid van nemen. Vooral het beeld van Harry was in mijn hoofd blijven hangen, hoeveel moeite die jongen had met het afscheid nemen van Skye was niet normaal en dan vooral dat die jongen nog van alles kon doen met mijn gevoelens. Ik keek op mijn wekkerradio die half negen aantikte, wat betekende dat ik over een halfuur Tonny mocht gaan ophalen vanuit het ziekenhuis en de aankomende week dag en nacht voor mijn beste vriend te gaan zorgen. ‘Hé zus’ mompelde Milou vermoeid, die ook door de wekker was wakker geworden. ‘Hé’ fluisterde ik ook vermoeid terug en opende langzaam mijn ogen om daarna maar mijn bed te verlaten. ‘Ik ben in de douche. Skye slaapt vast nog, dus die laten we dan maar even liggen’ zei ik tegen Milou die zich vermoeid in de kussens liet vallen en ik de warme douche aandraaide.

‘En heb je met Harry gepraat?’ vroeg Milou toen ik mijn gezicht een beetje opfleurde met wat mascara en een lichte poeder. Ik draaide mij om naar Milou en ik knikte zacht. ‘Ik heb naar je geluisterd’ mijn handdoek wikkelde ik uit mijn haren zodat ik de klitten eruit kon gaan kammen. ‘En?’ vroeg Milou nieuwsgierig. ‘Hij vindt-‘ net toen ik Milou wilde vertellen dat Harry mij nog steeds leuk vond hoorde ik Skye zacht huilen wat voor mij een teken was dat ze wakker was geworden. Ik liep haar slaapkamer naar binnen waar toen ze mij zag stopte met huilen en mij met een vrolijke glimlach begroette. ‘Hé liefje’ ik tilde het kleintje op en drukte een kus op haar kruin. ‘Kom, dan gaan we naar tante’ ik liep haar slaapkamer uit en de mijne weer in waar Milou vrolijk opkeek. ‘Nichtje’ Milou stak haar handen uit zodat ze Skye kon overnemen en dicht tegen haar aandrukte en haar speentje in Skye haar mondje stopte. ‘Nou? Harry vindt wat?’ vroeg Milou toen ze op en neer wiegde met Skye. ‘Hij vindt mij nog steeds leuk oké’ zuchtte ik en liet mijn blonde haren losjes over mijn schouder vallen, waarna ik het setje wat op mijn bed lag snel aantrok. Milou keek mij met grote ogen aan en ik knikte. ‘Hij wilt er alles aan doen om mij weer terug te krijgen. Hij leek oprecht veel spijt te hebben’ zuchtte ik en keek het tweetal dat op mijn bed zat vertederend aan. ‘Je moet het natuurlijk altijd zelf weten en ik zal het voor je zijn als je advies nodig hebt, maar Olivia, geef zelf toe. Je hebt Harry nooit helemaal uit je hart gezet’ op die uitspraak van Milou reageerde ik niet en liep voor haar naar de woonkamer om mijn spullen te pakken en gelukkig hield Milou ook haar mond. ‘Dan heb je zo een weekje een loge in huis Skye’ zei Milou met een piepstemmetje wat Skye deed laten lachen. ‘Papa is in het ziekenhuis, die helpt mij even’ zei ik tegen Milou die het ochtendhapje van Skye uit de kast pakte. ‘Dat is goed. Hij zal blij zijn je weer te zien Ol. Ik ben elke dag geweest en pap ook, maar hij miste je echt’ zei Milou wat mij deed glimlachen en de gedachte deed mij goed dat ik de aankomende week ik er voor hem zou zijn. ‘Tot zo liefjes van me’ ik drukte een kus op Milou haar wang en drukt een dikke kus op Skye haar kruin. Die zachtjes naar mij zwaaide, waarna ik de voordeur achter mij sloot.

Ik zag mijn vader op de gang zitten en hij keek verrast blij op toen hij mij zag. ‘Kom hier meisje’ hij trok mij meteen in een knuffel en begroette mij met een kus op mijn wang. ‘Waarom ben je niet in zijn kamer?’ vroeg ik vragend. ‘De dokter haalt de spalk van zijn knie, zodat de aankomende maanden het herstel van de knie zijn werk kan gaan doen. Wel zal hij om de twee weken moeten terugkomen voor een foto’ zei mijn vader en ik keek op naar de dichte deur. ‘Gaat het je lukken als je een weekje alleen voor hem moet zorgen?’ vroeg mijn vader en ik knikte. ‘En als het niet lukt bel ik jou of Milou op’ beloofde ik mijn vader en voelde mijn iPhone in mijn broekzak trillen als teken dat ik een berichtje kreeg.

Niall : We hebben heel deze week vrij gekregen. Ik kan langs komen samen met Liam? De andere gaan met zijn drieën een weekje op vakantie voor ontspanning. Ik hoor wel wat je van het idee vindt. Liefs X

Met een open mond las ik het bericht en bracht de iPhone voor mijn vader zijn gezichtsveld. ‘Jou geluk kan nu helemaal niet meer op en dan kan ik eindelijk ook weer eens Niall en Liam zien’ zei mijn vader oprecht die mij dicht tegen zichzelf aantrok.

Olivia : Jullie mogen van mij zo snel mogelijk komen! Ik bel je zo op als ik thuis ben. X

Ik stopte de iPhone weer weg in mijn broekzak en zag de dokter met de verpleger uit de kamer komen. ‘U bent er weer’ zei de dokter verrast en ik knikte. ‘Zoals altijd’ lachte ik en gaf hem een hand. ‘Mijn vader heeft het in grote lijnen al verteld. Dat hij om de twee weken langs moet komen?’ de dokter knikte inderdaad. ‘Voor de aankomende twee weken is hij van ons verlost als er natuurlijk wat is of de pijn word te hevig kan je altijd langs komen met hem, maar het herstel verloopt voorspoedig, maar zoals ik net al zei je kan mij altijd bellen of langskomen’ ik knikte en een glimlach vulde zich rondom mijn lippen. ‘Dan is hij nu weer voor jullie’ de zenuwen kriebelde in mijn buik en liep met kleine pasjes naar de deur van de kamer.