#01

Isa stapt uit de trein. Hier is het dan: Groningen. Ze slaat haar ogen neer en probeert haar tranen te onderdrukken. Ze mist papa, het was nog maar twee weken geleden dat ze het vreselijke bericht kreeg van de collega's. Ze recht haar rug pakt haar koffer en loopt het perron af. In de inkomsthal staan veel mensen. Haastig word er heen er weer gelopen door mensen. Sommige lopen gehaast met een kopje koffie in hun hand, andere hebben weer een net pak en en lopen kaarsrecht. Isa voelt een hand op haar schouder. Ze schrikt en draait zich met een ruk om. Haar moeder staat achter haar. 'Lieverd! Wat heb ik je gemist!' haar moeder wil haar een kus geven maar ze draait haar hoofd weg. Een beetje beteuterd gaat ze weer rechtop staan. 'Hoe gaat het met je?' vraagt haar moeder. 'Geweldig mam, nog nooit zo goed gevoeld.' sagarijnig kijk ze de andere kant op. De rede waarom Isa zo boos is op haar moeder is omdat haar moeder schuld heeft aan die hele rotscheiding. Ze was vreemdgegaan met een vriend van haar vader. Isa vergeeft het haar nooit, dat heeft ze met zichzelf afgesproken.'Kom we gaan.' zegt haar moeder voorzichtig. Ze legt haar arm om de schouder van Isa. Ze schud hem van zich af. Hoe kan haar moeder nou denken dat ze het allemaal leuk vind? Het erge is nog dat die vriend bij haar in huis woont ook. Isa kent hem goed, ze vond hem altijd heel aardig, tot toen. Haar moeder stopt bij een knapgroene auto. Isa kijkt met een vreemd gezicht naar de auto. 'Stap maar in' haar moeder maakt een gebaar dat ze moet gaan zitten. Met veel tegenzin stapt ze in de auto. Met gierende banden rijden ze weg.