Hs 9 - Dreams come true

"Jullie zullen gefilmd worden!", schreeuwt mevrouw Van Der Meij. Mevr Marthas loopt rond als een gans.
"Hoelang loopt ze zo al?", vraag ik.
"Een halfuur", antwoordt mevr Van Der Meij en plots heeft ze peterselie in haar handen. Mevr Marthas stopt met haar vreemde gehuppel en ik stap verder en val in een afgrond. Ik val en val tot ik mijn ogen open en merk dat ik uit mijn bed ben gevallen. Het was maar een rare droom. Het wekmuziekje klinkt. Ik sta op en kijk toe hoe ook Daan, Nils en Owen wakker worden. Ineens horen we tumult op de gang. "Wat is daar nou aan de hand?", vraagt Nils. We gaan alle vier onze kamer uit en op de gang zien we heel wat leerlingen naar ergens kijken. Wij kijken ook en zien dat mevr Marthas daar als een gans rondstapt. Net als in mijn droom!
"Wat??", schreeuw ik uit. Iedereen kijkt naar mij. "Rein, wat is er?", vraagt Owen. "Ik droomde dat ze zo liep. Hé, hoe lang loopt ze zo al?"
Mevrouw Van Lexmond, die er verstomd staat bij te kijken antwoord: "Ik sta hier nu al een halfuur naar te kijken!" "Ze gaat bijna ophouden", verzeker ik haar, ik ga onze slaapkamer weer binnen en ga me omkleden in de badkamer.


"Daar komen ze! Daar komen ze!", gillen Mylène en Rosanne in koor. "Jaahaa", mompel ik, bij wijze van antwoord en ik bibber nog eens. Het is bar koud. We staan met zijn allen de cameraploeg op te wachten. Zes mannen en een jongen komen onze richting uit. Die jongen moet Sven zijn. "Yo", zegt Sven, wanneer hij vlakbij ons is, "Ik ben Sven!" "Hoi, ik ben Ales", antwoordt Alessandro. Opeens kijkt Sven mij aan, "Kijk eens aan, wie we daar hebben, Eén van mijn ex-vriendinnetjes, op één van mijn vorige scholen. Ik wist helemaal niet dat jij een kracht had!" Ik kijk om me heen maar merk dat hij echt tegen mij praat.Vanuit mijn ooghoek zie ik Rein ietwat jaloers kijken. "Ik weet niet waar je het over hebt", zeg ik uiteindelijk.
"Wat is er met je stem gebeurd, Vivi?", vraagt Sven verbaasd. Ik lach. Zo zit het dus. "Vivi is mijn tweelingzus. We zijn identiek. Op onze stem na dan. Ik ben Silke." Ik steek mijn hand uit en Sven geeft er een high five op. Rein komt jaloers naast me staan maar ik kijk hem niet aan. Want dat mag niet. De camera's filmen intussen het schoolgebouw en de leerkrachten.
"Ben jij haar vriendje?", vraagt Sven aan Rein. Iedereen houdt zijn adem in.
"Soort van", antwoordt Rein na een korte stilte.
"Grappig. Waarom kijken jullie elkaar niet aan? Mogen jullie elkaar niet meer zien?" "Snel opgemerkt", antwoord ik bits, als teken dat ik er niet over wil praten. Maar dat heeft Sven natuurlijk niet door, "He pa, die twee mogen elkaar niet meer zien. sensatie! Dat is toch goede tv!" Roy Gouters kijkt geïrriteerd naar zijn zoon maar de camera's zoomen wel direct in op Rein en mij. Ik glimlach maar even flauwtjes omdat ik uit ervaring weet dat je slechte momenten steeds gefilmd worden. De camera's richten zich nu op Sven, die "Wat heb ik u gemist!" tegen mevr Van Der Meij schreeuwt.
"Dit worden 4 zware weken", mompelt Rein. Ik kijk hem even aan maar hij kijkt alweer strak voor zich uit.

Het is middagpauze. Rein, Nils, Britney, Sarah, Monsif en ik zitten in het park. De anderen worden achtervolgd door Sven, Roy en wat camera- en geluidmensen. "Vannacht had Rein een voorspellende droom", vertelt Nils. "Ja, ik droomde dat die Sven een kwal is", mompelt Rein. Ik schiet in de lach. Wat schattig. "Dat rare voorval met hoofd Marthas vorige week had je toch ook gedroomd?", vraagt Sarah. "Ja...", antwoord Rein peinzend, "Net als toen Silke en ik uit elkaar moesten." Ik draai me met een ruk naar hem om maar zwijg. "Je hebt dus voorspellende dromen", stelt Nils vast.
"Of alles wat ik droom komt uit?" "Dat is net hetzelfde, Rein." "Neenee, Nilsos, mijn hersenen verzinnen iets raars. Of een angst van me, zoals dat van Silke. En dat komt dan uit. En dan die vreemde voortdurende drang naar de schoolbibliotheek. Wat is er met me aan de hand?"
"Misschien ligt het antwoord daarop wel in de bibliotheek", antwoord ik, zonder hem aan te kijken. "Dat is het!", zegt Nils ,"Rein, je krijgt je zin. Je mag naar de bib!" "Goed dan doe ik dat", zegt Rein, "Nu meteen, wie gaat er mee?" "Niet met te veel gaan! Want dan merkt de camera je op en wordt er zoveel op je vingers gekeken dat je het gevoel hebt dat ze er af gaan vallen!", zegt Sarah en ze bestudeert haar felroodgelakte nagels.
"Ik vind dat Silke met Rein mee moet gaan", zegt Britney plots.
"Wij mogen elkaar niet meer zien, weet je nog?", antwoord ik, alsof ze net het raarste ooit heeft gezegd. Britney haalt haar schouders op.
"Ik vind het ok", fluistert Rein plots in mijn oor. Mijn hart gaat te keer. "Ik ook. Maar wat als het ontdekt wordt?", fluister ik terug.
"Dat gebeurt niet", zegt Rein, "Daarvoor hebben we onze vrienden. Toch jongens?" "En meiden", verbetert Britney hem.
"Goed dan. Gaan jullie maar. Als de camera's hier komen, verzinnen we wel één of andere smoes.
"Dankjulliewel", bedank ik hen.
"Dus je komt mee,", vraagt Rein me hoopvol.
"Tuurlijk", antwoord ik en ik kijk hem nu toch even aan. "Yes! Kom!"
"Wacht, Rein, jij gaat eerst en vijf minuten later ga jij, Silke. Het gevaar dat jullie een leerkracht of camera tegenkomen is anders te groot." We knikken en Rein vertrekt."Dankjulliewel", herhaal ik. "Geen probleem, Silke. Jij zou voor ons toch hetzelfde doen?" Ik knik overtuigd want daar ben ik zeker van. Na vijf minuten sta ik op. "Tot later!" Wanneer ik opstap, hoor ik nog net Britney zeggen :"Dit wordt mijn eerste flauwe smoes die op tv komt." Ik grinnik. Zij redden zich wel. Ik loop angstig door de gang. Bang om iemand tegen te komen, maar dat gebeurt niet. Ik open de zware deur van de bibliotheek. Binnen lijkt het tussen de vele boeken door, uitgestorven. Op Rein na dan. Hij zit aan de lange tafel met een boek voor zich. Ik sluit de deur achter mij. "Hoi", zegt Rein verlegen en hij staat op. "Hoi", antwoord ik ,"Welk boek ben je aan het bekijken?"
"Ik kijk er maar wat in, hoor. Maar zodra ik hier was werd ik door dit boek aangetrokken. Het gaat over dromen. Als kracht."
Ik kijk hem met grote ogen aan, "Heb jij... een eigen kracht? Dat verklaart wel waarom je hier op school mag blijven!"
"Pfft! Ik voel me totaal waardeloos in de magielessen!"
"Reintje toch", zeg ik oprecht medelevend. Hij gaat terug zitten en wenkt me dichterbij te komen. Ik stap op hem af en ga achter hem staan. Over zijn schouder lees ik mee: 'Als je je dromenkracht nog niet goed onder controle hebt, kan het dat veel van wat je droomt uitkomt. In elk van die dromen komt peterselie voor.' "Dat verklaart veel", mompelt Rein.
"Als jij te weten komt hoe je je krachten onder controle kan krijgen, mogen wij misschien weer samen zijn", bedenk ik.
"Ik hoop het", antwoordt Rein en hij bladert wat verder.
'Om hetgene wat uit je dromen is gekomen, weer als voordien te maken, spreek je deze spreuk uit en eet iemand die je dierbaar is intussen een handvol peterselie. Hij kijkt me smekend aan. "Oké, doe ik. Maar ik heb nu geen peterselie bij", zeg ik lachend.
"Geeft niet, kunnen we straks in de keuken halen." Onder het tekstje staat een spreuk in het Grieks. Maar omdat we sinds het begin van het schooljaar ook Grieks en Latijn krijgen, kunnen we het lezen. Maar we verstaan er niet veel van. Rein gaat weer staan en drukt me dicht tegen zich aan.
"Ik hou zoveel van jou", fluister ik.
"Het deed me zo'n pijn je niet in mijn armen te mogen sluiten", zegt Rein stil.
"Binnenkort mag dat wel", antwoord ik.
"Ik..." Verder komt hij niet. De deur vliegt open en Roy, Sven, een camera- en een geluidsman komen binnen. Ik laat Rein geschrokken los, terwijl het boek van de tafel neemt en het als een soort bescherming voor zich uit steekt.
"En beste kijkers, nu hebt u een beeld van wat er zoal in de bib gebeurd.", zegt Sven.
"Rein had gelijk. Je bent een stomme kwal", denk ik bij mezelf.
"Hé, jullie mochten elkaar toch niet meer zien", herinnert hij zich opeens. Ik haal mijn schouders op en ren dan -woest op Sven- de gang in. Rein volgt me met het boek nog steeds in zijn handen gedrukt. "Laten we nu maar naar de keuken gaan. Voor die stomme oen van een Sven gaat klikken", zeg ik en we gaan naar de keuken. Daar staat Marie, de kokkin van RMA. "Eh Marie, heb jij toevallig peterselie? Dat hebben we nodig voor euh biologie, ja voor biologie!", lieg ik.
"Ja hoor! Hoeveel heb je nodig?"
"Een handvol, als dat kan", zegt Rein beleefd.
"Tuurlijk, euh momentje, aha, hier, alsjeblieft, wacht ik steek het in een potje! Ziezo!"
"Heel hard bedankt, Marie!"
"Graag gedaan, kindje, succes met biologie! Tot gauw!" We gaan de keuken uit en op de gang slaat Rein het boek open en leest de spreuk voor, terwijl ik op de peterselie kauw. Nu komt alles goed.