My First Step To Become a Samurai

Snel ontwijkt Suki de slag van Hojoca die vervolgens uit balans raakt. En met een sierlijke beweging raakt Suki haar tegen haar middel. Hojoca krimpt in elkaar en laat haar bokken vallen. ‘’gaat het?’’ vroeg Suki. Ze helpt Kojoco overeind. ‘’jawel, goed gevochten!’’ ‘’oh, dank je.’’ ‘’ja echt waar! Jij bent hier zo goed in.’’ Zei Kojoco. Tevreden wrijft Suki over haar bokken. Ja, al heel lang heeft ze niet meer verloren met welk katana gevecht dan ook. Laat staan tegen een jongen. Ze moest grinniken toen ze die gedachten had. Ze haalt een lint uit haar lange zwarte haren, vervolgens knoopt ze het lint aan haar pols vast en tevreden loopt ze de hal uit. In de verte hoort ze een klein belletje rinkelen. Haar volgende les begint. Waar was dat ook alweer?! Ze begint te rennen en volgt een groepje jongens naar een lokaal. Tenminste dat dacht ze. Ze kwam uit in een kantoor. ‘’Sensei.?’’ kwam er zachtjes uit haar mond. De oude man kijkt haar aan. ‘’was jij er ook bij?’’ ‘’bij wat?’’ er kwam een zucht uit de oude man zijn mond. ‘’was jij erbij toen deze heren hier, de rode doeken hadden vervangen door badlakens?!’’ wanhopig schud ze met haar hoofd. De oude man kijkt haar ongelovig aan. ‘’ik was er niet bij, toch jongens?’’ ze kijkt naar hun richting, de jongens grinnikte gemeen. ‘’ze was er wel bij.’’ Zei er één. Suki werd kwaad vanbinnen. Hoe durven ze!! Ze knijpt hard in haar bokken. Strak kijkt ze de jongens aan. één begint zijn tong uit te steken, dat was de druppel. Ze klemde haar bokken in haar hand, dreigend liep ze richting de jongens die haar nu verbaasd aan kijken, één van hen liep op haar af ‘ho,ho rustig maar we..’ tijd om zijn zin af te maken had hij niet, voor hij het wist lag hij kreunend op de grond. Suki rende op de rest van de jongens af, met een vloeiden de beweging raakte ze de één na de ander, het was maar een kwestie van secondes. Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van de oude man ‘Suki…’ zei hij, verschrikt keek Suki hem aan, nu pas besefte ze wat ze had gedaan. ‘het spijt me Sensei..’ zei ze zacht en ze boog haar hoofd ‘ga maar Suki, ik geloof je’ ‘dank u Sensei’ en ze liep zijn kantoor uit. ‘wil ik weten wat daar gebeurt is?’ hoorde ze plotseling, ‘Musica!’ riep Suki, Musica was al heel lang haar beste vriend. Al zolang ze het zich kon herinneren. ‘het jaar is bijna om en binnenkort moeten we een nieuwe school zoeken, dat weet je toch?’ zijn bruine ogen keken haar doordringend aan ‘ja ik weet het, en ik heb nog geen flauw idee wat mijn volgende school zal zijn’ Suki zuchtte diep ‘jij gaat zeker naar Koizumi high?’ Musica knikte ‘jammer dat het alleen een jongens school is’ Musica haalde zijn hand door zijn zwarte haar en hij keek naar Suki op haar gezicht stond een geheimzinnig lachje ‘wat ben je van plan??’Musica keek haar vragend aan ‘niets hoor’ lachend liep Suki weg.
De volgende dag waren de leerlingen enthousiast maar ook verdrietig, merkte Suki op. Want het was de laatste dag. Suki snap niet waarom ze verdrietig moeten zijn, vanbinnen was ze heel vrolijk. Eindelijk wan deze kinderschool af! Ze lachte breed. Musica sloeg zijn arm ineens over haar heen, ze schrok ervan. ‘’wat ben je van plan?’’ lachte ze. ‘’hmm niks.’’ Hij grijnsde. Ongelovig keek Suki hem aan. ‘’nee echt niks hoor!’’ verdedigde Musica zichzelf. Zonder verder nog aandacht aan te schenken liep Suki door. ze rent naar een groep meiden. ‘’waar is Hojoca?’’ vroeg Suki. ‘’ziek.’’ Antwoord een meisje. ‘’wat heeft ze dan?’’ ‘’haar zij is gekneusd.’’ Suki werd wit. Dat komt natuurlijk door haar! Heeft ze dan zo hard gevochten? Alweer ging het belletje. Verbaast keek Suki op. ‘’De bel….’’ Het lijkt alsof ze het voor het eerst hoort. Ze pakt een plukje zwart haar. Ja ze zou het hier toch wel missen. Hier heeft ze haar eerste les gehad in de vechtkunst. Later kwam ze weer in dezelfde hal aan. er waren kleden op de grond gelegd waar iedereen op zat. Suki zocht Musica, uiteindelijk zag ze hem zachtjes zwaaien. Ze loopt naar hem toe en gaat naast hem zitten. ‘’ben je zenuwachtig?’’ vroeg hij. Natuurlijk is ze dat ze krijgt zo haar begin diploma uitgereikt. ‘’nee hoor.’’ Antwoorden ze maar. ‘’gelukkig, ik ook niet.’’ zei Musica luid. Er werden namen opgenoemd en elke keer moest er iemand naar voren komen. Ze kregen dan een klein preekje toegesproken. Ineens moest Musica naar voren. Ze zag zijn handen trillen. ‘’niet zenuwachtig hea?’’ plaagde ze. Toen Musica met een opgerold document weer naast haar kwam zitten keek hij heel tevreden en trots. Uiteindelijk werd ook Suki geroepen. Ze werd rood, en langzaam loopt ze naar voren. Ze krijgt een hand van Juka Sensei. De baas van de school. ‘’Suki, na vele jaren heb jij je kracht en moed bewezen in de kracht van de katana. Je leerde er mee omgaan en je leerde de wijsheid van een uil te gebruiken. De blik van een wolf en de kracht van de draak.’’ Hij overhandigde de document. Suki werd nu ook trots, eindelijk heeft ze haar ene taak volbracht! Ze is nu nog dichterbij gekomen, om een Samurai te worden!

Suki liep samen met Musica richting huis, Dit was dus definitief de laatste keer op haar vertrouwde school geweest. ‘wanneer begint het nieuwe semester op Koizumi high?’ vroeg Suki ‘over 2 dagen al’ zuchtte Musica ‘Koizumi high is de enige school die al zo vroeg na de examens begint’ Musica deed zijn handen in zijn zakken. ‘Suki…’zei Musica plotseling, ‘wat is er?’ ‘we gaan nu allebei naar een andere school, ik hoop alleen wel we elkaar gewoon nog vaak zien’ Musica keek haar aan ‘ja natuurlijk gekkie’ Suki moest lachen om het serieuze gezicht van Musica ‘ja, knap was hij zeker, en ook heel populair, veel meisjes zijn altijd jaloers op haar geweest omdat zij zo’n goed band met Musica had. ‘ik moet hier rechts, ik zie je nog wel’ Suki rende richting haar huis nagestaard door Musica.