H 7

Elias ouders hadden het meegemaakt. Zijn ouders hadden de lelijke wezens de aarde zien overnemen, maar zijn ouders waren ook de enige die niet onder de grond waren gegaan, na de invasie.
Sindsdien had hij af en toe contact met een klein schermpje waar beperkt stroom op stond, met een meisje van onder de grond. En dan was er nog iets met zijn vader die hij al jaren niet gezien had.
Elias liep de kleine woonvertrek binnen en ging aan de bar zitten, waar een bord met dampend voedsel stond. Meestal ging zijn moeder vroeg weg, om zaken te doen, maar als het even kon, was hij weer terug in bed gekropen.
De dagelijkse ontbijt bestond uit: Ei, een soort spek dat niet eens meer naar vlees smaakt. Vleesvervangers en.... 'Mam ik zei dat het brood niet te eten is,' zei hij in zichzelf en pakte het handvat waar hij een vork mee openklapt.
Tegenwoordig in deze tijd was de vork, mes en lepel in een zakmesformaat bij elkaar gestopt. Welkom in de 23e eeuw. Zachtjes ging er een deur open en kwam zijn jongere zusje de kamer in gelopen en klom op de kruk naast hem en keek toen beteuterd.
'Heeft, mams geen eten voor je klaargemaakt?' vroeg Elias haar. Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb al gegeten, maar ik heb nog steeds honger,' zei ze. Haar stem was jong en kinderlijk.
Elias keek naar zijn bord en schoof het naar haar toe. 'Hier, ik heb zelf geen honger,' zei hij en schoof zichzelf van de kruk af en liep naar de monitor die aan de muur hing en haalde de schakelaar over.
Zachtjes begon het licht te branden en trok hij de lichtgevende scherm uit de houder en tikte tegen het scherm, waarbij de woonvertrek zich met licht vult.
Hij gaat erbij zitten en tikt op de lichtgevende toetsenbord de naam van het meisje van onder de grond in en kreeg haar vol in beeld.
'Nog nieuws?' vroeg Elias aan haar.
Een paar minuten antwoorde ze: 'Niet heel erg bijzonders, bij jou?' vroeg ze terug.
Elias haalde zijn schouders op.
'Zo zijn gangetje, ik ben nog steeds niet wijs uit geworden wie mijn werkelijke vader is,' sprak hij en het meisje opende haar ogen volledig.
'Nog steeds niet, heeft je moeder er al over verteld?' vroeg ze verder, maar Elias schudde zijn hoofd. 'Spreken we een keer af?' Het meisje dacht even na. 'Ik weet niet of het mag van mijn ouders en ik ben pas een keer boven geweest, als baby,' zei ze en de jongen knikte.
'Ik moet gaan, de monitor verliest stroom,' zei Elias.
'Zie je,' zei Levy en sloten tegelijk de stroom af en hij stopte de scherm terug in zijn houder. Dit waren gesprekken die hij altijd had, en als het er bijna van kwam om
elkaar in het echt te ontmoeten, haakte ze al af.
Elias stond op en liep de deur door, naar buiten om eens diep na te denken.