Everything x You Will Never Be [Tyler Ward x Julia Sheer]

Niemand kan jou vervangen.
Waarom ben ik niet goed genoeg?
Je bent mijn alles.
Was ze het waard?

Het spijt me verschrikkelijk. Ik kan niets veranderen aan het verleden, ik kan het niet ongedaan maken. Ik kan je alleen maar vertellen hoe ongelooflijk veel het me spijt. Je bent mijn alles, echt. Het spijt me. Ik kan dit nooit goedmaken, nooit. Ik heb je gekwetst en pijn gedaan, iets wat ik nooit had willen doen. Je bent me veel te kostbaar om je voor lief te nemen. Ik kan er niets meer aan veranderen, kan je me alsjeblieft vergeven? Ik wil voor jou zijn wat jij voor mij bent, degene die je nodig hebt. Kan ik je gedachten veranderen? Wat kan ik doen voor je vergiffenis? Hoe kan ik veranderen?

Tranen vertroebelen mijn zicht, verblinden me uiteindelijk. Je zegt niets, de stilte werkt verdovend. Ik huil, jij ook. Was ze het waard? Was ze al deze pijn waard?
Je loog, je bedroog. Je zal nooit zijn wat ik nodig heb. Vergeven zal ik niet. Nu is het mijn beurt om weg te lopen.
Ik dacht dat ik je nooit zou hoeven missen. Ik dacht dat we een sprookje waren. Ik dacht dat wat er ook zou gebeuren, het altijd wel weer goed zou komen. Het gaat niet goed komen. Je kan niets meer doen, je hebt mij zoveel pijn gedaan dat ik vertrek. Het was een prachtig jaar, ik heb ongelooflijk veel van je gehouden, houd ondanks alles stiekem nog van je. Je was fantastisch, je was degene die ik nodig had, ik wilde je nooit meer kwijt. Jij was degene die me het meest zou kunnen kwetsen en ik had er alle vertrouwen in dat dat nooit zou gebeuren. Onterecht, bleek. Mijn hart ligt in scherven en ik laat het je niet repareren. Ik weet dat je je best zou doen het te laten helen en het voorzichtig zou behandelen, maar het is te laat. Je hebt me bedrogen en meer pijn gedaan dan je je ooit voor kan stellen.

Ik heb je nodig aan mijn zijde. Ik kan niet verder zonder je. Blijf bij me, loop niet weg. Houd me vast, blijf deze nacht. Houd me vast, lieg tegen me en zeg dat alles goed is. Houd me vast, kleur mijn wereld die zo grijs is zonder jou.
Ik was bang, bang voor ons. Het ging opeens allemaal zo snel en alles werd zo serieus dat het me deed duizelen. Ik wist niet of ik er klaar voor was en had ruimte nodig om na te kunnen denken. De afstand tussen ons heb ik compleet zelf veroorzaakt door ongevraagd ruimte te nemen en daar misbruik van te maken. Het spijt me, ze betekende niets voor me. Ik zie nu pas helder hoe belangrijk je voor mij bent, hoe weinig ik zonder je ben. Ik kan zo niet doorgaan, ik heb je nodig.

Ik trap er niet meer in, dit was de laatste keer dat ik zo’n fout maak. Jij bent mijn laatste fout.
Kom niet naar me terug. Zeg niet dat je me nodig hebt. Ik zal niet blijven. Je hebt mijn hart gebroken, compleet bewust van je acties. Je hebt er over gelogen en gelogen totdat het web van je leugens je verstrikte. De waarheid kwam aan het licht.
Vond je het fijn? Heb je er van genoten? Was ze beter dan ik?
Bekijk haar eens goed, was ze het waard? Was ze deze chaos, deze pijn, waard? Zou je het nog een keer doen?
Je kan zeggen dat het je spijt, maar het doet me niets meer. Hoe meer ik in je buurt ben, hoe meer pijn het doet. Ik kan beter weggaan.

Ze heeft me verleid. Ik ben er in getrapt, voor haar charmes gevallen voordat ik compleet doorhad wat er gebeurde. Ik heb je nooit willen kwetsen. Begrijp alsjeblieft hoe belangrijk je voor me bent. Ik wil dat je me vasthoudt, ook al is het maar voor een nacht. Ik wil niets liever dan dat alles weer is zoals het was. Ik wil je armen om me heen voelen, mijn kin op je kruin laten rusten, je hartslag tegen mijn borstkas aan voelen kloppen. Ze was niets voor me, ik weet niet waarom ik het gedaan hebt. Je bent het beste dat me ooit is overkomen en ik wil wat we hebben niet weggooien. Laten we er aan werken, alsjeblieft. Laten we samen tot een oplossing komen. Laten we doen alsof er niets gebeurd is en weer van elkaar houden. Het spijt me, lieverd. Het spijt me.

Het is de schuld van jullie beiden. Ook jij draagt schuld, al ontken je dat waarschijnlijk zelf. Je zal vast met mooie woorden komen en alles zo verdraaien dat ik het je wel vergeven moet. Ik hoef het niet te horen, ik wil het niet horen. Ik zal het je niet vergeven. Je zal niet veranderen, ook al zal je beloven van wel. De hoeveelste ben ik die je bedrogen hebt? De tweede, de derde? Veranderen ligt niet in je aard, je zal dezelfde fout keer op keer maken. Wat naïef van me om te denken dat het bij mij anders zou zijn, dat ik wel goed genoeg voor je zou zijn, dat je mij niet in zou ruilen voor een nacht met een vreemdelinge.
Ik veeg mijn tranen weg en draai me om. Ik loop weg en laat dit deel van mijn leven achter. Het was mooi totdat hij het ruïneerde.

Zonder een woord loopt ze weg. Ik wil achter haar aan en redden wat er te redden is, maar weet dat ze het niet toe zal laten. Het is over, het is voorbij. Ik wil voor haar vechten, ik wil haar laten zien hoeveel het me spijt, ik wil de tijd terug kunnen draaien en alles ongedaan maken. Nog nooit heeft iemand zoveel voor mij betekent als het meisje dat ik nu weg laat lopen. Ze is fantastisch. Ik ben niet goed genoeg voor haar, ga dat nooit kunnen zijn. Ik wil haar vasthouden, maar weet dat het niet meer zal gebeuren. Ze is te goed voor me, ik moet haar laten gaan. Ze moet een gelukkig leven starten met een beter iemand, een sterker iemand, iemand die haar waard is. Ik ben dat niet. Ik wou dit ik het kon zijn.

Ik weet niet of ik zonder haar kan.
Ik ben blij dat ik van hem af ben.
Ik mis haar nu al.
Hij was een grote fout.