H 6

Langzaam open ik mijn ogen en kijk in een donkere kamer en zie dat ik niet in mijn eigen kamer lig. Ik kom langzaam overeind, maar mijn lichaam protesteerde heftig door de medicatie.
Ik wist dat ik een astma aanval kreeg toen ik mijn moeder had omhelsd, maar dat er daarna er nog een kwam was wel heel onverwachts. Ik zie dat ik op de bank lig en kijk de woonkamer in, waar het op een kaars na donker is.
Het blauwe vlammetje flikkerde zachtjes door de wind die er niet eens was. De kaars ging nooit uit, in de kaars zelf zit een bepaalde stof, waarbij de vlam blauw wordt in plaats van rood.
Ik zak weer terug op de kussens en sluit weer mijn ogen.
Na een aantal minuten schrok ik wakker en knijp mijn ogen weer dicht door het licht van de maan. Kleine blauwe stralen schenen door de gordijnen naar binnen. Ik sla mijn benen van de bank en voel een stekende pijn in mijn handen, die verbonden waren met verband.
Ik sta langzaam op en neem met moeizame passen naar het raam. Rustig schuif ik de gordijnen open en voel hoe de maan de ruimte verlicht. De witte bol ver in de hemel was vol en er was een klein blauw randje eronheem te zien.
Ik pakte een stoel die bij de tafel stond en ging voor het raam zitten en sloeg mijn armen op het kozijn. Rustig viel ik weer in slaap door het schitterende licht van de maan.
Alles in mijn lichaam werd rustig en ik voelde nu voor even geen pijn.

'Keyte, Keyte,' zei een stem en ik open mijn ogen en draai me naar de stem toe. Ik schrok op toen ik erachter kwam waar ik lag en langzaam kwam het stukje bij beetje terug.
Ik had die nacht in slaap gevallen voor het raam. Ik herken mijn moeder die me met stoel en al omdraaide. Ze pakt zonder te vragen mijn hand en begon het verband eraf te halen.
Met een natte lap veegde ze over een van mijn wondes. 'Auw, mam dat doet zeer,' beet ik haar toe, maar ze negeerde me en bond er een nieuw reep verband eromheen. Daarna pakte ze mijn andere hand en deed hetzelfde, waarbij ik zowat mijn lip stuk beet om het niet uit te schreeuwen.
'Mam, die astma aanvallen..' ik kon mijn zin niet afmaken of ze legt een vinger op mijn mond en sust zachtjes door haar mond. 'Laten we dat maar vergeten,' zei ze en ik knikte, maar toch wilde ik het graag weten.
Langzaam ging de deur open en kwamen Lea, Bale, Luke en Josephine, Caine en Elizabeth binnen. 'We willen je spreken Briz,' zei Luke en ik stond gelijk op. 'Mag ik niet meepraten?' Josephine de vrouw van Luke liep naar me toe en wreef een hand door mijn haar zodat het warrig kwam te zitten.
'Je bent nog te klein jongeman, waarom ga je Lissa en Emayn niet bezoeken?' vroeg ze maar ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil meer weten.' Briz liep naar me toe en zakte neer tot mijn lengte.
'Keyte, ik vertel je vanavond wel wat je wilt weten, maar nu is het moment er nog niet voor.' Ik knikte en liep verslagen de deur uit naar buiten, net zoals de vorige dag, maar dit keer werd de deur op slot gedaan en ik ging tegen de muur op de grond zitten.
Vanavond zou ik meer te weten komen. En toen kwam ik op het idee...