Season 2 Proloog

Een rode vloeistof sijpelde langs de stenen van de straten. De rode vloeistof was niet zomaar een vloeistof, het was bloed. Het rood viel bijna niet op bij de lijken waar het bloed vandaan kwam, want iedereen droeg rood.
De bokkenrijders struinde over de straten van het vuurdistrict om te kijken of er nog mensen waren die vechtlust in zich hadden, maar iedereen zat in hun huizen, voor zover ze die hadden. Zo hier en daar werd nog een huis beroofd of gesloopt om extra indruk te maken dat dit nooit meer mocht gebeuren. De mensen in het vuurdistrict waren woest over de moord op een onschuldige vrouw met haar baby. Ze waren als wilden de straten op gerend en hadden het ijsvolk weggejaagd uit hun district, maar opeens waren daar de bokkenrijders, die ze weer terug in het gareel kregen.
Een gedaante in een lange blauwe mantel liep naar de bokkenrijders toe. ‘Bedankt’ zei de gedaante. ‘We waren bijna de grip op dit district kwijtgeraakt, jullie kunnen weer gaan’.
De bokkenrijders draaide zich om en liepen weg richting het bos. De mensen gluurde door de ramen naar de bokkenrijders en keken vol afschuw toe. Sommige bokkenrijders keken terug en spuugde tegen de ramen van de huizen. Maar dat had weinig effect op de mensen van het vuurdistrict, na al die dingen die ze al meegemaakt hadden, was dit een miezerig gebaar.
Toch bleven de mensen hoop houden, wachtend op die ene persoon die hun uit hun lijden zou komen verlossen.