Part Five

Met een vies gezicht pakte ik de gebruikte theemokken op om die op het dienblad te plaatsen en naar de vaatwasser te brengen die ook in het washok stond. Ik liep daarna weer terug en zag Mark er alweer staan. ‘Hé’ mompelde ik nog ietwat verlegen en Mark glimlachte oprecht. ‘Woon jij hier ook zelf in Rotterdam?’ vroeg Mark vragend, terwijl ik ondertussen een paar vieze en bezwete shirts met een vies gezicht in de wasmand gooide. ‘Ja, ik ben een echte Rotterdammer’ sprak ik nu met een Rotterdams accent en ik zag Mark lachen. ‘En jij? Woon jij hier ook?’ vroeg ik aan Mark die daarop knikte. ‘Samen met mijn vrouw en twee dochtertjes’ met een verterende glimlach keek ik op. ‘Hoe oud zijn ze?’ vroeg ik en Mark viste zijn mobiel uit zijn binnenzak. ‘De oudste is vier en de jongste twee’ hij tikte wat op zijn scherm toen hij zijn mobiel naar mij liet glijden waar een foto opstond van zijn twee dochtertjes en zo te zien zijn vrouw. ‘Dat is mijn vrouw en dat is Pip en dat is Chloë’ hij wees met zijn vingers naar zijn twee dochters en ik keek verterend naar de foto en wat mij meteen opviel dat de oudste van de twee heel erg op Mark leek en die andere op de foto te zien meer van haar moeder had. ‘Pip lijkt echt heel veel op je’ zei ik en ik keek Mark aan die een troste blik in zijn ogen had. ‘Hoe lang werk je hier al?’ vroeg ik vragend en pakte het laatste shirt wat ergens op de grond lag om dat zo naar het washok te brengen. ‘Nu al bijna 8 jaar’ mompelde Mark. ‘Megan? Heb je hulp nodig?’ hoorde ik Naomi van bovenaan de trap roepen. ‘Nee, ik kom eraan’ riep ik terug en keek met een verontschuldigende blik naar de lange man die naast mij stond. ‘Dan zie ik je zo nog een keertje. Je mag je vereerd voelen dat je mij zo vaak mag gaan zien elke week’ zei ik lachend tegen Mark en liep alvast naar het washok toe. ‘Dat voel ik me ook. Tot zo!’ riep hij mij nog na, waarna ik de shirts in de wasmachine propte en mijn weg weer naar Stef en Naomi maakte.

‘Hebben jullie ook zo’n brief gehad?’ mompelde ik vragend, doelend op One Direction. Stef en Naomi keken op. ‘Welke brief?’ vroeg Stef. ‘Nou, die brief over iets met One Direction’ zei ik zacht en zag Naomi uitbundig knikken. ‘Dat is te gek hé! Ik hou zoveel van ze’ zei Naomi veels te enthousiast wat mij en Stef deed laten lachen. ‘Maar, we weten nog geeneens wat het –geheim- rond One Direction nou is’ zei Stef simpel wat Naomi haar vrolijke blik deed laten veranderen. ‘Ik hoop in ieder geval niks spectaculairs, want daar heb ik dan weer totaal geen zin in’ zei Stef verveeld en een pepermuntje uit de grote schaal pakte. ‘Dadelijk moeten ze bij mij wonen. Ohgod, wat hou ik van Harry freaking Styles’ zei ze weer te vrolijk en ik keek haar hoofdschuddend aan. ‘Nou, vroeg of laat zullen we wel een brief op de mat horen vallen’ zei Stef weer net zo verveeld. ‘Vindt jij ze dan niet leuk Megan?’ vroeg Naomi en ik schudde meteen mijn hoofd. ‘Het is niet mijn muziek’ mompelde ik en zag Stef tevreden opkijken met zijn hand in de lucht zodat ik hem een high five kon geven. ‘Ik luister meer naar John Legend, Bruno Mars en Beyoncé. Zij zijn echt mijn helden’ zei ik tevreden over mijn drie artiesten en zag Stef tevreden knikken, terwijl Naomi twijfelachtig haar hoofd op en neer bewoog. ‘Toch blijven die leukerds van One Direction mijn helden’ zei Naomi tenslotte, terwijl ik even snel naar de toilet liep om mijn make-up en haar wat bij te werken. Niet veel later kwam ik weer terug en betrapte Naomi en Stef erop dat ze wel heel dicht tegen elkaar stonden, terwijl ze naar het computerscherm keken, wanneer ze mij dan ook opmerkte vergroten ze de afstand tussen hun beide. ‘Drama’s’ mompelde ik lachend en liep de trap op naar de boxen of iemand nog wat tekort had.

‘Jezus’ mompelde ik vermoeid toen ik voor de zesde keer de trap op en neer liep met een stapel handdoeken. Als eerste liep ik naar de kleedkamer van de tegenstanders met Mark achter mij aan die een paar handdoeken van mij had overgenomen. Ik plaatste een hele stapel op een van de stoelen, zoals ik als order op had gekregen en sloot daarna snel de deur van de grille en koude kleedkamer. Nu pakte ik de andere handdoeken, terwijl ik iemand wat hoorde mompelen door de walkietalkie van Mark. Mark was druk in gesprek, dus pakte ik de hele stapel handdoeken maar wat mijn gezichtsveld deed laten verkleinen en gooide de deur van de kleedkamer open. Eerst gooide ik de handdoeken maar op de stoelen en vouwde ze netjes op om bij elke stoel twee handdoeken te plaatsen, terwijl ik zachtjes de tekst All of Me neuriede.

All of Me loves All of You

Zong ik daarna zachtjes en net toen ik bijna klaar was hoorde ik een deur achter mij dichtvallen. ‘Tonny? Ga je eerst douchen?’ de deur werd weer een beetje open gedaan en ik draaide mijn hoofd verbaasd op. ‘Goedendag’ zei de man in de deuropening die ik herkende als de verzorger en verplaatste daarna mijn blik naar Tonny die knikte. Met een handdoek die hij blijkbaar al gekregen had liep hij naar zijn stoel en nam hij daar plaats op. ‘Ik ben zo klaar’ mompelde ik en deed nu extra snel over de overige stoelen die ik nog moest doen. ‘Doe je ding’ zei hij simpel wat mij met mijn ogen deed laten rollen. ‘Wil je dat ik ze alvast bij de douche neerleg?’ ik hield zijn twee handdoeken in de lucht en ik zag hem opkijken. ‘Graag’ zei hij weer net zo emotieloos. In snelle passen liep ik naar de douchecabine waar ik ze op het plankje neer plaatste. In stilte opende ik de deur van de kleedkamer weer. ‘Bedankt’ ik draaide mijn hoofd naar hem om en wierp hem een glimlach toe om daarna de deur achter mij te sluiten.