6.2

Sylvene Katherina Falleth

Ik was laat, bijna te laat. Maar we hebben het gered, ja we inderdaad. Bill was benieuwd hoe ik te werk ging. Ikzelf vond het ook wel leuk, maar spannend ook zeker. Ik keek even lachend naar de jongen met zijn half lang donkerblonde haar die gefascineerd rondom zich keek. Hij had niet doorgehad dat ik even naar hem aan het staren was. Ik werd uit mijn korte trance gewekt en keek weer terug naar de visagist. ‘Bill Kaulitz is het niet?’ ik lachte even kort, ze had het gemerkt. Ik knikte kort. ‘Ja daar heb je gelijk in.’ Ik hoorde haar even grinniken. Ik opende mijn ene oog een keek haar semi verontwaardigd aan. Ze had een kleine grijns rond haar lippen. ‘Zeg, wat zit jij te grijzen Melanie, biecht op.’ Ze snoof even en probeerde serieus verder te werken. Ik pakte voorzichtig haar arm en hield die van mijn gezicht, ik keek haar even strak aan. Ze keek me terug aan en lachte kort. ‘Nou ja, je kent Amillia toch nog wel één van onze vorige visagisten?’ Ik knikte terwijl ze weer rustig verder ging met het opmaken van mijn ogen. ‘Nou, zij had een oogje op onze Bill hier. Ook is ze een korte periode mee geweest op tour naar mijn idee klikte het wel. Ach na wat ik uit haar verhalen kon opmaken. Twee maand verder in de tour werd ze ontslagen omdat ze zich niet professioneel gedroeg rondom de jongens. Ze was nogal aan het flirten, voornamelijk met Bill en Tom. Wat ook niet lastig is want kom op die twee jongens zijn lust voor het oog.’ Weer klonk haar lach, zelf moest ik ook grijzen. Typisch Amilla. ‘Maar werkt ze hier nog? Ik moet eerlijk zijn dat ik haar al even niet meer heb gezien.’ Ik knipperde een aantal keer met mijn ogen, ik moest nog altijd wennen aan het gewicht van de nep wimpers. ‘Nope, Matthew heeft haar ontslagen nadat hij dat hoorde. Ik vind het ook niet kunnen maar het is een redelijk drastische beslissing, toch denk ik dat er meer achter heeft gespeeld.’ Even keek ik haar verbaast aan, wat zou er gebeurd kunnen zijn. Mijn blik dwaalde weer af naar Bill. Hij kreeg net een grote koffie in zijn handen geduwd door één van de stagiairs. Die opvallend naar zijn hand greep. Hij keek even verontwaardigd rondom zich en wist even geen houding te geven. Ik denk dat het een fan is. Ik tikte Melanie voor me aan en knikte even in de richting van Bill en het meisje. ‘Kaitlin! Laat hem eens even met rust, hij is te gast. We weten nu wel dat hij je idool is maar daarvoor hoef je hem nog niet half aan te randen!’ Ik schoot in de lach door haar velheid. Het meisje snelde weg en Bill kon een lach ook niet bedrukken. Even kruiste onze blikken, vertrouwde bruine ogen sloegen één tel dicht en keken me vriendelijk terug aan. Ik hield mijn koffie omhoog met een felroze rietje die er uitstak. ’Proost!’ lachte ik. Hij hief zijn mok en lachte ook ‘van het zelfde!’

Met gigantische hakken aan mijn voeten werd ik naar het witte scherm geleidt. Neilson tetterde aan één stuk door in mijn oor over hoe of wat ik moest doen. Hier en daar gaf ik een korte knik en probeerde de zinnen uit zijn wirwarige woorden te begrijpen. De fotograaf gaf me hier en daar nog wat instructies en wees op het kruisje dat op het lange witte vel was geplakt, daar moest ik in de buurt staan, het centrale punt. Zachtjes voelde ik hoe er een ventilator werd aangezet. Zwierige zwarte doorschijnende lappen stof vlogen rond om me. Mijn focus was goed en ging op in mijn werk. Ik zag Bill af en toe gefascineerd kijken, het zag er best schattig uit. Al hield het me wel iets uit mijn concentratie. Neilson schoof de ventilator uit, verbaast keek ik op. ‘Deed ik iets niet goed?’. Ik hoorde Neilson lachen. ‘Nee, meid je doet het prima! Alleen ik was totaal vergeten je te vragen of je muziek wou?’ zijn handjes bewogen zich van links naar rechts op een heerlijke gay manier. Ik mag niet zo denken, maar het zag er zo lief uit. ‘Ah zo! Ehh jaa..’ ik verzonk even in mijn gedachten, wat voorn muziek wil ik horen? Man.. ‘Wat dacht je van Jessie J het nieuwe album? Ik zal wel geen rock aan vragen want dat over leven ze hier niet denk ik.’ Kort lachte ik om mijn eigen domme zin. Neilson stak zijn duim op en gaf me een knipoog en knikte nog even in de richting van Bill en deed een wenkbrauw wiebel.

Ik lachte even verlegen en keek in de richting van Bill. Hij had het gelukkig niet door wat Neilson net deed. Hij stak lachend zijn duim op en zijn lippen vormde de woorden. ‘Je doet het geweldig! Prachtig...’ Nu kon ik niet anders dan blozen, fuck.

Reacties/Kudo's prettyplease (:....