Part Four

Naomi had mij verzekerd dat ze mij door mijn eerste dag door zou helpen, maar nadat mijn rondleiding had gehad stond ik er nu toch een soort van in mijn eentje voor. De eerste die binnenkwamen waren de spelers die in de grote ruimte vlak bij de kleedkamers hun lunch aten. ‘Goedemorgen’ zeiden sommige spelers vrolijk die binnenkwam gelopen. ‘Die er nu aankomt trekt zijn mond niet open’ mompelde Naomi zacht naast mij en ik keek op waar ik een speler binnen zag komen die gok ik dezelfde leeftijd als mij. ‘Hé, Ton!’ hoorde ik Stef zeggen die een stukje verder stond om niet alleen de spelers, maar ook de gasten die dadelijk zouden arriveren hun plek toe te wijzen. Ik keek even naar de zogenaamde -Ton- en Stef die het zo te zien wel leuk met elkaar hadden toen ik beide blikken naar mij voelde draaien. Snel wierp ik mijn blik op Naomi die daardoor mij weer vragend aankeek. ‘Waarom kijken ze mij aan?’ siste ik en ik zag Naomi langzaam met haar ogen naar Stef draaien en ze keek mij snel weer met grote ogen aan. ‘Nu kijken ze niet meer’ fluisterde ze een paar seconden later en ik keek mee naar het boek met reserveringen wat Naomi voor haar had liggen. Ik keek nog even met een schuin oog naar Stef die nu de eerste gasten naar hun tafel begeleidde voor de lunch, om daarna de wedstrijd van Feyenoord te kunnen zien.

‘Heeft het gesmaakt? Dan kan ik u naar u vipbox begeleidde’ zei ik tegen twee mannen die er ook uitzagen als verwende en rijke mensen. ‘Het was heerlijk’ zei de ene man die opstond en zijn pak glad streek. De man die tegenover hem zat volgde hem en deed precies hetzelfde. ‘U mag met mij meelopen’ ik liep zo netjes mogelijk voor de twee mannen uit toen ik mij box nummer twee stopte. ‘Fijne wedstrijd’ wenste ik de mannen toe die mij vriendelijk bedankte en ik keek ze nog even na toen ze, ze bij hun groep voegde.

De wedstrijd was net afgefloten wat betekende dat wij even rust hadden. Zoals Naomi al had gezegd zou het een stormloop worden en dat was ook echt zo. Pas in de rust hoefde wij weer de drank en de hapjes te verversen voor een tweede helft. ‘Sommige zijn echt arrogant’ mompelde ik tegen Naomi die mij een flesje water aanbood. ‘Ja, je ziet het. Die Tonny die bij Stef stond durft zijn mond niet open te trekken, zoals wel meerdere. Alleen de wat oudere spelers in het team begroette je heel vrolijk zoals je zag’ mompelde Naomi en ik keek op toen Stef achter Naomi verscheen. ‘Ik hoorde mijn naam?’ vroeg hij vragend. ‘We hadden het over sommige spelers’ mompelde Naomi onverschillig en ik knikte instemmend naar Stef. ‘Die Tonny, of hoe die ook heet ons zomaar voorbij loopt en bij jou een hele andere jongen is’ ging Naomi verder en Stef lachte. ‘Die jongen is verlegen, zoals wel meerdere jonge jongens’ zei Stef simpel die met een doekje de werkplek schoon maakte. ‘Gelukkig zijn er ook die ons wel vrolijk begroetten’ ging Naomi verder zonder ook maar naar Stef te luisteren. ‘Is Naomi een beetje chagrijnig vandaag?’ vroeg Stef met een klein piepstemmetje en sloeg zijn arm rondom Naomi heen en ik zag meteen een blik in haar ogen die ik alleen maar bij bepaalde mensen zie. ‘Stef’ zei Naomi verveeld. ‘Stef. Zou jij even een doekje willen meebrengen naar box vijf?’ riep een van de beveiligers en meteen was Stef weer verdwenen. Hoofdschuddend keek ik Naomi aan en opende het boek om de reserveringen voor volgende week af te werken. ‘Ik ken je pas net, maar die blik was overduidelijk’ lachte ik en Naomi gaf mij een licht duwtje wat mij nog harder deed laten lachen.

Met trillende handen schonk ik een en twintig kopjes thee in. Een en twintig. Zoveel theekopjes heb ik in een hele maand niet bij elkaar geschonken. Ik keek nog een keer op het blad wie welke thee moest en begon met de aardbeienthee, gevolgd door naturel en alle smaakjes die er maar te bedenken stopte ik in het glas met het kokende water. ‘Goedendag’ ik schrok op naar achteren en mijn hart sprong bijna mijn lichaam uit. ‘Sorry, ik wilde je niet laten schrikken’ ik keek op naar de man en ik knikte alleen maar. ‘Nieuw hier?’ vroeg hij vragend en ik knikte. ‘Mark’ hij stak zijn hand uit wat mij de waterkoker deed laten terugplaatsen om zijn hand aan te nemen. ‘Megan, aangenaam’ stelde ik mijzelf aan hem voor. ‘Ik werk in het zakengebouw, maar neem de taken van de verantwoordelijke van de kleedkamer over omdat diegene ziek is’ zei ik tegen Mark die knikte. ‘Ik sta hier tien minuten voor de rust, in de rust, tot tien minuten na de rust en aan het einde van de wedstrijd’ legde hij zijn functie uit en het was ook vanzelfsprekend met zijn strakke pak was hij meteen te herkennen als een beveiliger. ‘Dan zal ik je nog vaak zien Mark’ zei ik met een grijns en plaatste het laatste theekopje bij de trainer zijn stoel toen ik al wat geroezemoes hoorde wat Mark deed laten opkijken. ‘Ik denk dat het een beter plan is dat ik mijn weg weer naar boven maak’ zei ik lachend en glipte voor Mark de kleedkamer uit toen ik de spelers zag komen aanlopen. ‘Tot zo dan weer Megan’ zei Mark en ik draaide mij nog even om naar hem toen ik snel mijn weg vervolgde naar boven. Het was een gerustelling dat ik zo’n iemand om mij heen had wanneer ik daar was. Meteen voelde ik mij een stukje veiliger. Lang om erover na te denken had ik niet want ik werd alweer meegetrokken door Stef naar een van de boxen waar de drank en het eten aangevuld moest worden. Hoe rustig het net beneden in de kleedkamers was, hoe gestrest het er nu hierboven aan toe ging.