Awake

De stemmen kwamen van ver. Ze hoorde niet thuis in deze zwarte wereld. Ik probeerde men ogen te openen. Wat ik echt verschillende keren moest proberen want ze leken gelijk vastgeplakt.
Wanneer ik ze dan toch openkreeg en het wazige zicht verdween zag ik dat ik niet in de toren van griffoendor, nog in de ziekenzaal lag. Ik was wel in Zweinstein en in een zachtbed.
Ik wist wel dat ik hier niet lang meer kon blijven. Daarom sprong ik uit bed en merkte dat ik dit echt niet had mogen doen. Mijn hoofd duizelde. Mijn ribben protesteerde en de rest van mijn lichaam deed pijn waardoor ik door dit geen goed idee bleek te zijn. Een kreun onsnapte tussen mijn lippen.
Ik zette me vlug terug neer. 2 tellen later kwam Perkamentus binnen en zo zag ik wat meer van war ik was. Ik was in Perkamentus zijn kamer want in de verte lag de sorteerhoed naar mij te kijke.
"Zo, zo, wakker en al op weg om ons te verlaten. Ik denk dat je iedereen een verklaring schuldig bent Noor."
"Ik weet het. Heb je ergens iets van kleren?3 ik droeg een oude, veel te grote pyama.
"In de kast ligt wat klaar. Ik zal Hermelien laten komen om te helpen."
"Dankje Professor."
Hij vertrok naar benede en 5 minuten later kwam Hermelien binnen en ze knuffelde me meteen.
"Bedankt dat je Harry gered hebt. We dachten allemaal dat je het niet overleefd had."
"Auwww Hermelien, Gekneusde ribben."
"Ik denk dat je wel wat meer had dan gekneudse ribben. Je kwam hier veel erger binnen en perkamentus en madam Plijster hebben samen moeten werken."
"Kun je me helpen met aankleden?"
"Ja hoor, geen probleem."
Uit de kast haalde ze een zwart - rood kleedje met een zwarte mandel. Het leek op de Griffoendor kleding maar was al enkele jaren ouder.
Hermelien hielp me met de bewegingen die zelf te pijnlijk voor mij waren. Ze kamde men haar en maakte een vlecht van.
Uiteindelijk gaf ze me een spiegel in mijn handen. Mijn gezicht zag eruit als een slagveld. Een dikke lip en een blauw oog. Langs de zijkant van mijn geicht liep een bijna genezen snee en mijn huidskleur was ijl wit. Alsof ik de dood nabij was.
"Kom Noor. Ze wachten beneden op je."
"Ze pakte men arm vast en nam me mee naar beneden.