-024-

(Pov iris)

Ik voel de ogen van Melanie, Owen en Priscilla in mijn rug prikken en weet bijna wel zeker dat Melanie zich op dit moment niet meer kan inhouden en allerlei verhalen begint te vertellen met wat er misschien wel zou kunnen gebeuren. Glimlachend schud ik de gedachte weg en kijk Rein aan die het te druk heeft met naar onze handen kijken. Huh wacht onze handen? Mijn blik gaat via mijn linker elleboog richting mijn pols en blijft bij mijn hand rusten. Rein heeft mijn hand niet meer los gelaten sinds hij me de oprit afgetrokken heeft, net alsof hij bang is dat hij me opnieuw kwijt raakt en zijn hele zoektocht opnieuw kan beginnen. 'Iris' begint hij voorzichtig. Ik richt mijn blik terug op zijn gezicht en glimlach ten teken dat hij kan beginnen met praten. 'Nu ik weet dat je het niet erg vind om mij te zien kunnen we toch best nog een keertje afspreken'? grijnst Rein. Ik lach terug en knik me hoofd 'Ja lijkt me leuk'. Rein gaat in het gras zitten waarna hij mij ook naar beneden trekt. 'Melanie en Priscilla hebben veel over je verteld'. 'Toch niets ergs hoop ik'? Rein krijgt een ondeugende blik in zijn ogen en aan zijn mond kun je zien dat hij probeert om zijn lach in te houden. 'REIN zeg op'! 'Volgens mij is het niet toeval dat je tegen mij op botste'. Ik kijk hem niet begrijpend aan 'ik deed het echt niet expres hoor als je dat soms dacht'. 'Nee joh maar volgens hun bots je tegen iedereen op, leerkrachten, tijdens dansen en natuurlijk mij' zegt Rein nu terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt. Ik voel hoe mijn wangen rood worden. Ze hebben dus serieus zonet even al mijn awkward momenten verteld. 'ahw kom hier gek' Rein trekt me naar zich toe waardoor ik met me hoofd op zijn schouder kom te liggen. 'Jij bent echt schattig als je bloost'. 'Niet'. 'Wel'. 'Niet'. 'Wel'. 'Oke dan wel'. Tevreden om het antwoord begint Rein wat te vertellen over zijn broertjes en oudere zus waarbij je de trotsheid in zijn stem hoort.

Met een ruk schiet ik overeind en bekijk de ruimte om me heen. Gras, bomen en een hand rondom me. Ik kijk opzij en wanneer ik Rein zie herinner ik me onze gesprekken. 'Waren mijn hockey verhalen zo slaapwekkend'? grinnikt Rein. Hockey? het ging toch over zijn safari vakantie? Ik besef me dat ik waarschijnlijk al eerder lag te slapen. Rein stopt met grinniken en kijkt me nu weer aan ' Het is niet erg, ik was al blij dat ik je zolang bij me had' glimlacht Rein. Ik knik en kijk naar de glimlach waar ik wel uren naar kan kijken. Zo perfect en lief maar toch ook weer ondeugend tegelijk. Mijn leven lijkt even perfect totdat ik me realiseer dat ik om zes uur met Julia had afgesproken. 'Shit' roep ik uit terwijl ik snel mijn mobiel uit me zak pak om mijn berichtjes en de tijd te checken. 'Wat is er'? Vraagt Rein bezorgd. 'Ik had om vijf uur met Julia afgesproken maar ben het door dit gedoe helemaal vergeten'. 'Je ging logeren toch'? Vraagt hij wenkend op de tas die ik achter ons zie liggen. Ik knik en sta op terwijl ik wat grassprietjes van me broek afklop. Rein staat ook op en pakt mijn tas die hij over zijn schouder gooit. Ik loop wel met je mee, het is immers mijn schuld dat je te laat bent. We lopen samen door een aantal straten waarna ik voor het huis van Julia stop. 'Ik hoop dat ik je snel weer zie' zegt Rein op een verdrietige manier. 'Tuurlijk gekkie' zeg ik terug terwijl ik hem in zijn buik prik. Hoe kon ik in vredesnaam deze jongen vanmorgen niet willen kennen? Nogmaals besef ik hoe ongelooflijk dom ik de afgelopen tijd ben geweest. Blij geeft Rein me een knuffel. 'Zie ik je zaterdag'? vraagt hij. Ik knik en maak me los uit de knuffel. 'Rein ik moet echt gaan Julia wacht'. Ik zie hem knikken 'Sorry van je mobiel maar die ligt nog in de studio's'. 'Geeft niet'. 'We halen hem zaterdag wel op'. Ik glimlach als antwoord en geef hem nog een laatste knuffel waarna ik richting de achterdeur van Julia haar huis loop.

'OMG IRIS, JIJ EN REIN ZIJN SAMEN EN DAT ZEG JE ME NIET EENS' met grote ogen kijkt Julia me aan. 'Juul rustig we zijn niet samen we hebben alleen gepraat' ' Whutt ik dacht dat jij hem niet meer wou kennen'. 'Klopt maar toen hij voor me deur stond moest ik wel en zag ik in hoe belachelijk mijn gedachten waren'. 'Eindelijk serieus ik dacht dat je het nog een jaar vol hield voordat je ging toegeven dat je Rein ook leuk vindt'. Langzaam begin ik te blozen. 'Zie je wel Iris is in loveee'. 'Julia stop'. 'Nee nu wordt het juist leuk , wanneer zie je hem weer'? 'Zaterdag'. 'Oehh een afspraakje, jullie eerste date'. Julia krijgt een grijns op haar gezicht wat betekent dat er een grap aan komt. '#de eerste date' roept ze lachend uit. 'Juuuul please hou op met je bbrave hashtags' kreun ik terwijl ik me hoofd in mijn handen stop. 'Oke oke rustig ik stop al'. Als teken van overgave gooit ze haar armen in de lucht en ploft neer op de bank.

Met twee glazen drinken en een kom popcorn kom ik de woonkamer binnen wandelen. Ik zet de glazen op tafel en neem plaats op de bank. Julia zit op haar knieën voor de televisie een dvd op te zetten, wat niet echt wil lukken want regelmatig komt er een vloek kreet uit haar mond. 'Juul welke film is het'. Direct pakt ze het hoesje om hem naar achteren te gooien. Behendig vang ik hem op en begin nieuwsgierig de voorkant te bestuderen. Verschrikt kijk ik op wanneer ik de titel heb gelezen 'zeg please dat het geen horor is'. 'Jawel joh dat is lachen, zo nep als maar kan'. Inmiddels heeft ze de dvd speler aan de praat gekregen en verschijnen er bloederige letters in beeld. Lachend komt ze op de bank zitten 'als het niets is zetten we hem gewoon af'. Ik haal mijn schouders op en begin naar het scherm te staren. Ik heb nooit echt moeite met horor films gehad alleen bij sommigen schreeuw ik de hele buurt bij elkaar, en denk ik achteraf was die nu zo eng? Aan de muziek die luider en dreigender wordt hoor ik dat er een eng stuk aan komt dus ga ik wat meer naar achteren zitten. Blijkbaar heeft Julia het ook gehoord want vlak voor het gil moment duwt ze een hand vol popcorn in me mond waardoor gillen onmogelijk is. 'Waar was dat voor nodig'? Vraag ik lachend als het stuk voorbij is. 'Sorry de buurt wil geen overlast' zegt Julia bloed serieus.

Wat een horor film moest zijn bleek eerder een 'gooi popcorn naar de zombies die in beeld komen film' te worden. 'Kijk daar komt er weer een' roept Julia waarna ze drie popcorns tegen het scherm aan gooit. 'Jij kan ook nooit normaal doen he' zeg ik lachend. 'Nope' terwijl ze dat zegt loopt ze naar de televisie waar de aftiteling van het beeld afrolt en haalt ze de dvd uit de speler.