Part Three

Na een dag in de stad te hebben geslenterd en de eisen van mijn kleding binnen te hebben zat ik samen met twee klasgenoten in een restaurant midden in de stad Rotterdam. ‘Hoe is het met Dave?’ vroeg ik aan Anouk. Een meisje die al sinds het eerste jaar van mijn MBO opleiding in mijn klas zit en ik zag haar vertrouwde glimlach op haar gezicht verschijnen. ‘Over twee dagen hebben we al twee jaar iets samen’ de grootste homo die ik ooit in mijn leven was tegenkomen drukte een kus op Anouk haar wang. Zo samen met zijn drieën waren we onafscheidelijk op school. ‘Jij zal ook snel de ware ontmoeten Jay’ zei ik oprecht tegen mijn beste vriend die knikkend zijn schouders ophaalde. ‘Jij haalt even een voetballer binnen’ zei Anouk lachend met een sarcastische ondertoon. ‘Ik heb een boek meegekregen met regels waarin ook staat dat het strikt verboden is dat ik met een van de spelers een relatie krijg. Net alsof ik dat ooit ga doen. Mijn vader vermoord mij’ ik zag Jay hard lachen die knikte. ‘Jouw vader is inderdaad zo’n iemand. Je bent zijn kleine meisje’ zei Jay en ik dacht even aan mijn vader die nu thuis voetbal zat te kijken, terwijl ik de blikken van Anouk en Jay volgden die met grote ogen naar buiten keken waar een groep knappe jongens voorbij liepen. ‘Ik hou van jullie’ zei ik lachend en Jay sloeg zijn armen om mij en Anouk heen waarna we met zijn drieën proosten op een gezellige avond die ons voor de boeg stond.

Met een zenuwachtig gevoel zat ik in de auto bij mijn vader die mij de eerste keer zou brengen en ’s middags weer zou komen ophalen richting de Kuip. Mijn handen waren geklemd rondom de hengels van mijn zwarte handtas. Hoe dichter we bij kwamen hoe meer nerveuzer ik werd. Hoe zouden mij collega’s zijn? Zullen we elkaar wel mogen met zijn drieën? En vooral de kleedkamersessies die ik moest gaan houden vanmiddag. ‘Daar zijn we dan’ mompelde ik meer in mijzelf toen ik opkeek naar het Maasgebouw. ‘Meisje, kom hier. Niet zo zenuwachtig’ hij sloeg een arm om mijn schouders heen en drukte een kus op de kruin tussen mijn blonde lokken. ‘Het komt allemaal wel goed. Ik zal hier vanmiddag weer staan en dan kom je met een grote glimlach de auto binnen’ zei mijn vader die een kneepje in mijn bovenarm gaf. ‘Nou, ik moet gaan’ zei ik zacht toen ik op de klok keek en ik nog vijf minuten had om mij voor mijn eerste dag te melden. ‘Heel veel succes en plezier en dan zie ik je vanmiddag’ hij drukte een kus op mijn wang en ik knikte. ‘Tot vanmiddag pap’ ik stapte de auto uit en liep met trillende handen en benen richting de hoofdingang.

Ik keek door de deur naar binnen waar je een kanon kon gaan afschieten. Zacht opende ik de deur en het meisje met een jongen naast zich keken op toen ze mij zagen verschijnen. ‘Goedemiddag’ zei het meisje beleefd en ik knikte vriendelijk. ‘Wat kan ik voor u doen?’ vroeg ze en ik haalde een schouder op. ‘Dit is mijn eerste dag hier’ mompelde ik en ik zag een grote glimlach op het meisje haar gezicht verschijnen. ‘Dan moet jij vast Megan zijn’ zei de jongen die ernaast stond en ik knikte. ‘Dan stel ik mijzelf gelijk voor. Stef’ stelde hij zichzelf aan mij voor met een losse handdruk en het meisje naast hem stak ook haar hand uit. ‘Naomi’ stelde zij zichzelf voor. ‘Megan, leuk jullie te ontmoeten’ sprak ik zo zelfverzekerd mogelijk. ‘Niet te zenuwachtig zijn. Dit is voor ons ook pas ons eerste seizoen, dus wij gaan je zo goed mogelijk helpen’ zei Naomi en ik keek het gebouw rond. ‘Zal ik je een rondleiding geven? De eerste gasten en spelers komen pas over een halfuur, dus dan kan Stef het hier nog wel even alleen af’ ondertussen trok ik mijn winterjas uit die Stef aannam. ‘Kom maar mee, dan gaan we als eerste naar de kleedkamers, want jij bent daarvoor aangesteld hoorde ik?’ vroeg Naomi en weeral knikte ik. ‘Want de verantwoordelijke is ziek vertelde ze mij’ zei ik met een vragende ondertoon en Naomi knikte. ‘Die zal er sowieso tot het einde van het seizoen uit zijn, dus jij bent gekozen om die taken op te volgen’ zei Naomi met een grote glimlach en liep voor mij uit naar een deur waar je daarna de spelerstunnel van de Kuip binnenstapte.

‘Nou, hier is dan de kleedkamer van Feyenoord’ ze opende de deur waar het er binnen perfect schoon uitzag. De spelersnamen hingen boven elke stoel en de shirtjes hingen netjes over de stoelleuning. ‘Dan kan jij hier de thee klaarmaken’ ze liep een stukje naar achteren waar een speciaal theehokje was gemaakt. ‘Hier liggen de smaken en wie welke thee wilt’ Naomi rolde met haar ogen bij die zin en ik lachte. ‘Ze zijn verwend hoor, maar sommige zijn erg aardig’ zei Naomi oprecht die het onzichtbare stof van de kan afveegde. ‘Ben je een beetje bekend met het voetbal?’ vroeg ze toen ik nog de kleedkamer goed bekeek en daarna de gang op liepen naar de volgende kleedkamer van de tegenstander. ‘Een beetje. Mijn vader volgt het op de voet, dus ik kijk soms mee. Dit weekend kreeg ik nog even les van mijn beste vrienden wie welke voetballer nou was’ zei ik lachend en Naomi grijnsde licht. ‘Dat had ik ook nodig hoor’ zei ze lachend en we liepen nu de kleedkamer van de tegenstanders in die er een stuk koeler uitzag. ‘Allemaal intimidatie’ zei Naomi die mijn gezichtsuitdrukking blijkbaar opgemerkt had. ‘Bij de tegenstanders hoef je eigenlijk niks te doen. Alleen net voor het einde van de wedstrijd handdoeken neerleggen. Bij Feyenoord plaats je ze netjes bij elke stoel. Bij de tegenstanders plaats je ze gewoon op een stapel op een van de stoelen’ het verbaasde mij welke middelen ze nog gebruikte om hun tegenstander te intimideren. ‘Dan zullen we nu verder gaan naar het washok voor de shirts en op welke plekken we de klanten en spelers bedienen’ zei Naomi en ik begon mij al langzaamaan op mijn gemak te voelen. ‘Hoe bevalt het hier?’ vroeg ik aan Naomi die mij uit haar ooghoek aankeek. ‘Het was in het begin wennen. Stef kende sommige spelers al van hier, omdat hij met hun is opgegroeid om de middelbare school, dus de meeste maken altijd een praatje met hem. Daarom ben ik allang blij dat jij er bent, zodat wij elkaar nog hebben, want je zal het zo zien dat sommige spelers echt heel aardig zijn en je heel vrolijk begroette, terwijl anderen té verlegen zijn en weer andere alleen maar orders op je afvoeren’