I give my life
Previous: Ik toverde een schildspreuk tussen hen en redde Sirius zijn leven. Bellatrix zag me en rende weg.
Ze mocht gewoon niemand meer vermoorden dus rende ik er vlug achterna, de komer door.
Minstens 3 paar ogen volgde me evenals het geroep van men naam. Een derde paar voetstappen klonk door de gang.
Ik voelde Marten zijn ogen priemen op men rug. Ik wist waar hij was dus ik zag hem ook. voor ieder ander was hij onzichtbaar.
Achter me hoorde ik Harry schreeuwen. Hij schreeuwde dat ik uit de weg moest gaan. Hij wou Bellatrix doen voelen omdat ze Sirius wou vermoorden. Ik ging hem dit zichzelf niet aan doen. Bellatrix was te veneinig voor Harry en anders was hij binnen de kortste keren dood.
Ondertussen waren we in de hal, bij het standbeeld met de kobold en de tovenaar, aangekomen. Bellatrix sloeg af richting de haardvuren. Voor ze er in kon springen verzegelde ik diegene waar ze naar gelopen was. Vlug vergrendelde ik de dichtsbijzijnde ook.
"Een echte dochter van je vader Noor" scheeuwde ze.
Wat ik wel hoorde was enige paniek in haar stem.
"Bang voor Voldemort misschien? Omdat je opdracht mislukt is. Ik hoor het ik je stem Bella. Je bang en hij kijkt mee"
Achter me kwam Harry tot stilstand. Niet wetend waar we het over hadden.
"Noor, wat .."
"Sttttt" en ik deed men hand voor zijn mond.
Een grote knal was te horen door de hal en Voldemort stond daar.
En op dat moment hoorde ik Harry vallen en naar zijn litteken grijpen. Zelf was ik de pijn in men arm al beginnen negeren.
"Marten, wat leuk je te ontmoeten." Ik was het zo beu om hem te gehoorzamen. Ik wou er voor eens en voor altijd een einde aan maken tussen ons.
"Zo ken ik je toch niet Noor" siste hij.
"Ik wil het niet mee en nu wil ik de band tussen ons breken. Ik heb echte familie leren kennen en dar hoor jij absolut niet tussen."
Bella was ondertussen uit haar schuilplaats gekomen en smeekte aan de voeten van haar Heer.
"Niet nu Bella, Ik reken later wel met je af"
Harry was al wat van de pijn herstelt en probeerde recht te komen, ik stak hem mijn hand toe.
"Als je dit van je vrienden geleerd hebt, moeten we maar een eind maken aan die vrienden van jou."
"Wat?" op het moment dat ik me omdraaide riep hij Crussio in de richting van Harry. Maar wat hij niet had gezien was dat ik er op het moment dat ik m draaide een schild voor Harry vormde. De vloek raakt me vol in de maag waardoor ik dubbel klapte en op de grond viel. Ik zijn ogen zag ik zo een vreugde opkomen.
Ik probeerde me recht te krijgen om zelf een vloek af te voeren maar het lukte me niet. De pijn was ondragelijk en ik zag alles draaien.
"Harry, help me richten" fluisterde ik.
Hij zakte naast me neer en hield men pols vast.
Een paarse straal raakte Marten in zijn been waardoor hij viel. Dit gaf me de gelegenheid om harry uit de vuurlinie te duwen en zelf recht te komen. Wat gigantisch veel moeite koste.
Op het moment dat ik opkeek richte voldemort alweer op mij waardoor ik tegen het standbeeld gesmeten werd en enkele dingen letterlijk hoorde kraken. Het laatste wat ik zag was dat Perkamentus ertussen kwam. IK voelde me vallen op de grond en hoorde Marten lachten.
Er zijn nog geen reacties.