31. Intake.

Het was tien voor vijf en ik had geen idee wat ik aan moest. Wat doe je normaal aan bij een intake? Ik stond voor mijn spiegel nog even mijn haar te borstelen en ik trok een skinny jeans met een wit hemdje en een zwart vestje aan. “good enough.” Mompelde ik in mezelf. Ik ging weer naar beneden en zag dat ik mail van Tommie had. Daar had ik nu even geen tijd voor. Ik klapte mijn laptop dicht en schoof hem aan de kant, zodat Carlisle en ik aan de tafel konden zitten. Ik liep naar de keuken en dronk een glaasje water leeg. Ik was zo benieuwd wat deze intake in ging houden.
Oh shit. Oh shit oh shit oh shit oh shit. We hadden toch wel hier afgesproken he? Of hadden we bij hen thuis afgesproken? Ik keek op de klok. Nog een minuut en het zou vijf uur zijn. Dat zou ik nooit meer redden als ik nu nog naar Carlisle zou moeten. Ik begon terug te graven in mijn gedachten. Wat had Carlisle nou gezegd die avond? Ik kon me alleen vijf uur herinneren. Ohja. Opgelucht kon ik zuchtten. Om vijf uur was hij klaar in het ziekenhuis. Daarná zou hij langs komen. Dat kon dus ook nog wel zes uur worden. Gerust gesteld ging ik aan tafel zitten. Ik pakte mijn laptop erbij en ik begon de mail van Tommie te lezen.
Hallo Verona,
Ik ben zo super mega über duper blij dat ik mag komen! Ik heb er echt mega veel zin in! Papa en mama vinden het goed als ik met kerst kom, want dan gaan zij een weekje naar Frankrijk. Ik mag toch wel een weekje komen? Of vind je dat te lang? Ik ga snel een kerst cadeautje voor je kopen, ik heb al iets in gedachten . Heb jij er net zo veel zin in als ik? Ik hoop dat je met kerst al een vriendje hebt, want dan kan ik hem gelijk ontmoeten. Ik heb nog geen vriendinnetje hoor, maar ik ben ook pas 10. Wat gaan we allemaal doen dan, als ik bij jou ben? Gaan we naar New York? Of ligt dat te ver weg… Nou ja, als ik jou zie word ik vast alweer blij! Dan kan ik ook jou echte zusje zien. Lijkt ze op jou? En de grote familie, je pleeggezin. En natuurlijk je nieuwe huisje! Ik heb er echt super veel zin in, ik kan het niet omschrijven. Weet je dat papa en mama zelfs al een vliegticket voor me gekocht hebben? Of zei ik dat al aan de telefoon? Zij zijn ook wel een keer blij dat ze kerst alleen kunnen vieren. Kom je me dan wel halen, op het vliegveld, want ik weet niet waar ik heen moet lopen hoor. Is het ver lopen? Of kunnen we misschien met de bus… misschien is dat makkelijker. Nou ja, dat weet jij allemaal wel toch? Mail je nog wel even terug? Ik kom 24 December aan. Op Port Angeles, om 5 over 12! Papa en mama hebben alles al uitgezocht, waar ik heen moet lopen en waar ik mijn koffer moet halen. Ik heb er zo veel zin in!
xxxxxxxxxxxxxx van Tom (jij mag Tommie zeggen)
Ik glimlachte om al zijn vragen. Ik drukte op reply, maar voordat ik kon beginnen met tikken hoorde ik de deurbel. Tien over vijf, als het Carlisle was, had hij het snel gedaan. Ik liep naar de deur en begroette hem. Het was inderdaad Carlisle.
“Hallo Verona, alles goed met je?”
Ik glimlachte en knikte. “Ja, dank u wel, met u ook?”
“Ja hoor, zeker ook. Bevalt je nieuwe huisje een beetje?”
“Hartstikke goed! Kom binnen.”
We liepen de kamer in en gingen aan tafel zitten. Opnieuw schoof ik mijn laptop aan de kant. Carlisle haalde wat papieren uit zijn tas en begon met de uitleg.
“Wat de voornaamste bedoeling van je beroep nu is, is mij assisteren. In het begin zal dit best een rotklus zijn, aangezien je als een hondje achter me aan zal lopen in het onbekende ziekenhuis. Maar naarmate daar meer ritme in komt weet je steeds meer wat je te wachten staat en kan je steeds meer je eigen gang gaan. Ook moet er administratief werk gebeuren, waar ik thuis veel mee bezig ben. Een deel van dat werk zal ik je uitleggen, dit kan jij dan op het kantoor in het ziekenhuis doen. Ik heb via het ziekenhuis een interne opleiding voor je geregeld. Dit betekend dat je steeds verder zal leren, eerst tot verpleegkundige en daarna kun je je gaan specialiseren in iets wat jij echt leuk vindt. Hiervoor zijn er een paar dingen die je van te voren moet kennen.” Hij schoof het papierwerk naar me toe. “Hierin staan de regels van het ziekenhuis zelf en een aantal voorwerpen die handig zijn om bij naam te kennen, zodat je alvast mee komt in de beginselen van het ziekenhuiswerk. Ook staan er een paar simpele handelingen beschreven met daarbij links naar filmpjes voor op de computer. Onder mijn begeleiding kan je deze handelingen gaan oefenen. Zodra ik denk dat je er klaar voor bent mag je deze ook alleen uitvoeren en dan krijg je nieuw ‘huiswerk’. Ook zal er leerstof blijven komen, aangezien je wel in opleiding bent.” Carlisle keek me even aan om te controleren of ik het allemaal nog begreep.
Ik knikte. Ik kreeg er steeds meer zin in.
“Het is nu trouwens bijna kerst en aangezien jij in opleiding bent heb je gewoon recht op de school vakanties.” Voegde hij nog toe.
“Oké, dan heb ik dus nog even tijd om deze stof door te nemen.” Nam ik aan.
“Dat klopt. En dan kun je gezellig kerst bij ons komen vieren, als je dat wilt natuurlijk.”
“Lijkt me gezellig.” Glimlachte ik. Ik bedacht me weer dat Tommie ook zou komen. “Alleen komt mijn broertje ook met kerst…” vertelde ik verlegen.
“Ach kind, wat gezellig. Dan neem je hem toch ook mee? Misschien vindt hij het ook wel leuk om je echte zusje een keer te ontmoeten.”
“Dat lijkt me wel.” Ik lachte bij het denken aan de enthousiaste reactie van Tommie.

I’m curius how Verona is going to handle the hospitle. ~ Carlisle.