Part Two

Afgepeigerd drukte ik op de vroege Vrijdagmorgen de wekker uit. Vandaag zou het weer een lange dag examens oefenen worden en de motivatie daarvoor was ver te zoeken. Na mijn laatste lesuur zou mijn vader mij komen ophalen en zouden wij in ons vaste sushi restaurant in Rotterdam ons diner eten om te vieren dat ik dan eindelijk na tientallen sollicitatiegesprekken een baan had. Het was een raar gevoel om te bedenken dat ik Zondag er al moest staan, maar door al deze gedachten tikte de minuten ook weg op mijn wekker en zag dat ik nog maar een kleine twintig minuten had om mijn bus te halen.

Na een lange dag was dan eindelijk de verlossende bel gegaan, waarna ik samen met een paar klasgenoten onze weg naar de kluisjes maakte. ‘En wat ga jij vanavond nog doen?’ vroeg een van de aardigste jongens en ik keek met een glimlach op, terwijl ik mijn verklaring en contract uit mijn kluis pakte zodat ik die vanavond nog even door kon nemen met mijn vader. ‘Ik ga een hapje eten met mijn vader, om te vieren dat ik-‘ ik hoefde mijn zin geeneens af te maken want de jongen lachte al. ‘Om te vieren dat je bent aangenomen’ zei de jongen lachend en ik knikte. ‘Daarom moet ik nu snel gaan, want hij staat al voor de deur. Fijn weekend en tot Maandag’ riep ik vrolijk naar mijn klasgenoten die naar mij zwaaide, waarna ik mijn winterjas van de kapstok trok en mijn weg naar de zwarte BMW van mijn vader maakte.

Ik las terwijl mijn vader naar het toilet was de eerste pagina van mijn handleiding boek voor.

Punt 1. Tien minuten voordat de rust begint zal je de thee voor de spelers en staf moeten klaarmaken. Hieronder vindt je het schema wie welke thee wilt. Wanneer dit gedaan is zet je het kopje bij elke stoel van elke speler. De tegenstander zal zelf voor de thee zorgen.

Punt 2. Wanneer de rust voorbij is haal je de shirts die de spelers hebben gewisseld door bijvoorbeeld regen op en plaats je in de mand in het desbetreffende washok. De was wordt elke Maandag gedaan.

Punt 3. Tien minuten voor het einde van de wedstrijd breng je de handdoeken naar de kleedkamers. Twee stuks bij elke stoel. Hierbij moet je de tegenstander ook handdoeken geven.

Punt 4. Na de wedstrijd haal je alle vieze shirts en broekjes die nog in de kleedkamer liggen op en plaats je in de mand in het desbetreffende washok. Sommige spelers doen dit zelf, sommige niet.

Punt 5. Een relatie met een van de spelers is strikt verboden.

‘Sommige niet’ ik schrok op van de stem van mijn vader die achter mij stond en lachend plaatsnam op de stoel voor mij. ‘Het zijn ook een stelletje verwende kinderen ook zeg’ zei mijn vader, terwijl ik het boekje op de tafel lag. ‘Daar maakt iedereen ze ook naar’ mompelde ik en mijn vader knikte daarop toen een ober plaatsnam bij onze tafel. ‘Voor mij een witte wijn’ toen de ober mij vragend had aangekeken die nu naar mijn vader keek. ‘Doe voor mij maar een biertje en ons vaste menu’ de ober lachte bij die uitspraak en knikte. ‘Komt eraan’ zei de jongen vriendelijk en ik wierp hem een glimlach toe. ‘Leuke jongen Meg’ zei mijn vader en ik schudde mijn hoofd. ‘Hoor je nog wel is wat van je ex?’ vroeg mijn vader en ik keek even naar de voorbijlopende mensen door het raam. ‘Nee, gelukkig niet’ zei ik opgelucht. Mijn ex was mijn eerste vriendje. In alles was ik een laatbloeier, dus pas om mijn zeventiende levensjaar begon ik aan een vriendje en ik had meteen de slechtste van iedereen getroffen. De relatie duurde maar enkele maanden, waarna ik hem had gedumpt. Fysiek en geestelijk ben ik door hem geraakt en nadat ik hem gedumpt had belde hij mij nog weken lang elke dag tientallen keren op met een anoniem nummer. Net toen ik mijzelf niet meer het huis uit durfde te verplaatsen hield hij op en ben nu nog elke dag bang dat ik hem misschien nog kan tegen komen. Ik had ondertussen niet doorgekregen dat onze drankjes op tafel waren geplaatst en mijn vader hief zijn glas op. ‘Op jou Meg’ ik pakte mijn glas op. ‘Op de liefste vader van de wereld’ ik tikte mijn glas tegen de zijne en luisterde daarna lachend naar het verhaal wat mijn vader vertelde.

Het was al vrij laat en ik had nadat ons buikje vol hadden gegeten mijn bed opgezocht en las het contract en mijn verklaring globaal door. Aan deze verklaring moest ik mij strikt houden, niemand, maar dan ook niemand mocht dingen die ik meemaakte met de spelers of staf weten. Ik mocht alleen een vertrouwenspersoon invullen en die keuze was al snel gemaakt naar mijn vader. Ik pakte de pen die op mijn nachtkastje lag op en tekende de verklaring en het contract. Morgen zou ik de stad ingaan om de kleding te halen die je aanmoest en dan zou Zondag de eerste dag zijn dat ik aan mijn nieuwe baan begon. Het contract wilde ik net weer weg plaatsen zodat ik kon gaan slapen, waarna er een A4 papiertje uit dwarrelde waarop stond:

Beste mevrouw Beckam,

Deze verklaring geld in u geval samen met u twee collega’s ook over een andere geheimhoudplicht. Binnenkort ontvangt u per post nieuws over een project dat wij binnenkort gaan starten met One Direction. Dit project is strikt geheim en daar mag daarom niemand iets van weten.

Wij hopen op u begrip.

Met vriendelijke groet,

Het management team van de Kuip