Day 8

Annie liep zelfverzekerd achter mevrouw Sennfree de klas in. De klas zag er best gezellig uit vanbinnen.
Er lag een kleed op de houten vloer van het lokaal en aan de muren hingen mooie schilderijen.
De kinderen zaten allemaal aan leuke houten tafeltjes.
Ze keken haar allemaal met grote ogen aan. 'Hoi' zei Annie zelfverzekerd en ze glimlachte vriendelijk.
'Goedemorgen klas' zei mevrouw Sennfree. 'Dit is Annie Butterfly. Ze is verhuist vanuit Manchester naar hier.
Annie?, wil je misschien iets over jezelf vertellen?' 'Ja hoor, dat wil ik wel' zei Annie.
'Wat heb jij nou aan?' vroeg een meisje met opgestoken haar en een arrogante blik in haar ogen.
'Emma, hou je mond!' zei mevrouw Sennfree streng. 'Je mag wel beginnen hoor Annie'.
'Oké' zei Annie lachend.
'Nou, ik ben dus Annie en ik kom uit Manchester.
'Ja, dat weten we al' zei een ander meisje. 'Hé!' schreeuwde mevrouw Sennfree.
'Nog een woord van wie dan ook en ik stuur je uit de les'. 'O, het geeft niet hoor' zei Annie.
'Ik ben met mijn moeder gaan wonen in dat grote huis met al die torentjes 'Angelina's castle'.
Mijn overgrootmoeder die daar eerst woonde was overleden dus daarom wonen ik en mijn moeder er nu'.
Een paar klasgenoten begonnen te fluisteren.
Annie ving de woorden 'vermoord' en 'rare dingen' op.
'Nou eh, ik ben dol op zingen, dansen, en acteren dus als jullie een keer een talentenshow gaan doen wil ik graag meedoen'.
Een paar klasgenoten proesten het uit. 'Wat?' vroeg Annie.
'Jij bent grappig' zei een meisje.
'moet je eens naar je kleding kijken'. 'Zo is het genoeg!' zei mevrouw Sennfree met vurige ogen.
'De klas uit Emma!'. 'O' zei Emma arrogant.
'Sorry Annie' zei mevrouw Sennfree. 'Ga maar naast Maite zitten'.
'Eh mevrouw, wie is Maite?'. 'Ik ben Maite' riep een meisje met stijl bruin haar met een lange rok aan met een blouse en een hoedje op.
Annie liep naar het tafeltje naast Maite toe en ging naast haar zitten.
'Oké klas, we beginnen vandaag met biologie' zei mevrouw Sennfree. Haal jullie boeken maar uit jullie vak.
'Serieus?, een vak?' vroeg Annie aan Maite. 'Op onze oude school hadden we een kluisje'.
'Cool' zei Maite. 'Ja, deze school is een beetje ouderwets qua technologie'.
Annie lachte. 'Geeft niet, ik vind het juist wel leuk' zei ze.
Maite lachte terug.

In de pauze liep Annie met Maite mee naar de kantine.
De kantine was ook niet groot, maar wel heel erg gezellig en knus.
Het had houten tafeltjes met bankjes waar kussens op lagen.
'Leuke kantine' zei Annie. 'Ja he' zei Maite. 'Hey, hoe heet jij eigenlijk van je achternaam?'.
'Ik heet Maite Crashbone'. 'O, hey, dan heb ik je moeder ontmoet. En mijn oude lerares uit Manchester was dan je tante'.
'O, dat is zo grappig' zei Maite lachend. 'En toevallig natuurlijk'.
Ze gingen op een van de bankjes zitten. 'Dus, heb jij hier geen andere vrienden?' vroeg Annie.
'Niet echt' zei Maite. 'Ik ben nooit goed geweest in vrienden maken'. 'O, daar heb ik nooit last van gehad' zei Annie.
'Eh, is die Emma altijd zo?'. 'Emma?, Emma Burn?, O, praat me niet over haar, ze is de populairste van de hele klas'.
'Oh' zei Annie. Op dat moment kwam Emma langslopen in haar korte zwarte rokje en haar strakke bloesje.
'Hey nieuweling' zei ze. 'Wat verbeeld jij je?, dat we hier in het circus van Londen zijn?'. Haar vriendinnen begonnen te lachen.
'En wat verbeeld jij je?' vroeg Annie. 'Dat we hier op de universiteit van Oxford rondlopen?'.
Emma keek Annie strak aan. 'Spreek me niet tegen!' snauwde ze.
'Te laat' zei Annie rustig. 'Dat deed ik daarnet al. Ik vind dat je wel erg ongastvrij doet'.
Annie draaide Emma de rug toe en verliet de kantine. Maite liep achter haar aan.
'Sorry van Emma' zei ze. 'Emma is altijd gemeen tegen mensen op wie ze jaloers is'.
'Waarom zou ze jaloers op mij zijn?' vroeg Annie. 'Nou, omdat jij jezelf durft te zijn' zei Maite.
Annie glimlachte naar Maite. Ze mocht haar graag.