H 2

Zwijgend zat ik op het randje van mijn bed. Mijn gedachte was totaal verdwenen. Het beeld van de geschrokken personen aan tafel was nog altijd op mijn netvliezen gebrand.
Ik laat me voorover op bed vallen en leg mijn kussen strak tegen mijn buik uit en sloot mijn ogen.
Na enige tijd open ik ze weer en kijk met vochtige ogen naar de tekening die ik als klein kind van vijf had gemaakt en aan de muur had gehangen. Het gaf mij en mijn vader aan, maar alles bleef een vaag beeld.
Ik kom overeind en pak de tekening en scheur hem in stukjes en gooi het door mijn kamer en stop mijn hoofd in mijn kussen.
Ik hoorde voetstappen op de trap naar boven en keek toe hoe een van mijn ooms de kamer in liep.
'Ooit van kloppen gehoord,' snauwde ik naar mijn oom en hij keek me verbaast aan. Hij keek de kamer rond en pakte uiteindelijk een van de gescheurde stukken op
en hield het voor zich.
Vervolgens legt hij het op mijn bureau en liep rustig naar me toe om vervolgens op het randje van mijn bed te zitten. 'Het is hier wel aardig donker,' zei hij en keek haar het raam waar de gordijnen nog voor hingen.
Ik haalde enkel mijn schouders op. 'Waarom ben je hier,' ging ik snauwend verder en mijn oom zuchtte eens diep.
'Keyte, je moet daar echt mee stoppen,' zei hij en ik keek hem niet begrijpend aan. 'Waar moet ik mee stoppen?' zei ik wat te hard. Ik kwam overeind en ging midden in de kamer staan, recht voor Caine.
'Emayn mag ten minste blij zijn dat ze een vader heeft, ik heb alleen een moeder die niks wil vertellen over mijn vader.' caine keek op en wilde tegenspreken, maar kreeg de kans niet voor.
'Ik wil gewoon weten of het waar is dat mijn vader weg is gegaan na mijn geboorte?' Ik zag hoe de emotie van Caine veranderde. Vervolgens sprak hij zelf op een stille toon: 'keyte, je moeder was kapot toen je vader vertrok. Ze heeft voor je gezorgd. Wij waren ook verbaast toen Sam vertrok. En Keyte, je bent onze peetzoon.'
Ik keek hem verslagen aan hoe hij sprak over mijn moeder en over dat ik zijn peetzoon was.
'Ik ga maar eens mijn excusses aanbieden denk ik, en sorry dat ik zo schreeuwde naar je,' verontschudligde ik me en liep voor Caine de trap af naar beneden.
Beneden was de sfeer totaal omgeslagen. Briz zat aan tafel met Elizabeth, Luke en Lea. Even kon ik een glimp opvangen van een witte brief. Briz zag dat ik ernaar keek en kwam naar me toe gelopen.
'Lieverd, Emayn is buiten. Waarom vergezel je haar niet, wij moeten wat bespreken met zijn allen. Ik knikte enkel en liep langs hun naar buiten waar Emayn op een van de bankjes zat.
Nadat de deur achter me dicht werd gedaan, schoof Emayn naar de deur toe en gebaarde dat ik bij haar moest staan.
'Eens kijken wat de ouderen te vertellen hebben,' zei ze en we bleven zwijgend bij de deur staan luisteren.