~ 8

Ian ging op het houten bankje vlak voor het tuinhuis zitten. Hij kende de weg hier natuurlijk nog heel goed van toen ze kinderen waren. Dus Ashley was dan ook niet verbaasd dat hij daar ging zitten. Ashley aarzelde maar ging dan toch naast hem zitten. Op het uiteinde van het bankje zodat er zich een afstand van 30 centimeter tussen hen bevond. “Ian…” zei ze zachtjes. “zeg nou maar gewoon wat je te zeggen hebt oké.”
“Ik had Kyra alleen maar verteld dat ik je leuk vond… “ Ian keek haar even aan maar keek dan weer wantrouwend weg. “Ze wil altijd alles van me weten en dat is de reden waarom ze dat smsje stuurde. Ik heb geen weddenschap met haar afgesloten. Waarom zou ik dat doen?” vroeg ze, nu nog wanhopiger door zijn treurige gezicht. “Omdat je je altijd laat meeslepen door die meiden.” Zei hij kort maar krachtig. Duidelijk nog steeds gekwetst door hun verleden. “Ik ben stom geweest Ian. Ik heb je zo gemist. Sinds onze “breuk” leek het steeds alsof er zich een zwart gat in mezelf bevond. Alsof er een puzzelstukje miste. Nu weet ik wat dat puzzelstukje is. Tenminste, wié dat puzzelstukje is.” Er ontstond een stilte. “Hoe weet ik dat je dit echt meent? Na alles wat er gebeurd is?” vroeg hij onzeker. “Geloof je me als ik zeg dat ik mijn vriendinnen allemaal zou laten vallen om bij jou te kunnen zijn? Wat zeg ik, ik zou zelfs verhuizen naar een andere planeet, zolang ik maar bij jou kan zijn.” Ashley schrok van zichzelf. Ze had niet verwacht dat ze dit allemaal ooit tegen hem zou durven zeggen. Zeker niet op de eerste dag dat ze terug met elkaar konden praten na zo een lange tijd. Ian keek in Ashley’s waterige ogen. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. “Ik.. ik hou van je Ian….” Stotterde Ashley.
“Ian? Ashley?” ze hoorden een persoon dichterbij komen. “God, daar zijn jullie. “We hebben jullie zo weinig gezien deze a vond?”Amanda stond nu vlak voor hen. “Ian lieverd, het is tijd om te gaan. Het is 1 uur ’s nachts. We zouden wel nog graag een paar fotootjes nemen als aandenken, komen jullie zo naar binnen?” Ian knikte. “Oké,mam.” Toen ze binnen was,bleef het weer even stil. Die stiltes waren best wel pijnlijk, dacht Ashley. Ian stond op. Ashley keek hem verdrietig aan. Hij kwam dichterbij en nam haar hand. Zijn andere hand plaatste hij onder haar kin en hief die een beetje omhoog zodat ze recht in zijn ogen keek. “Ik hou ook van jou, Ash.” Op Ashleys gezicht verscheen een brede glimlach. Ze leunde naar voren zodat haar lippen dezijne raakten. Het was een lange, warme en gevoelige kus. Ashley voelde de vlinders in haar buik vermenigvuldigen. “Kom, we gaan foto’s maken.” Zei hij terwijl hij haar meetrok naar binnen.

- - - - - -

26 december 2014, Las Ian op zijn Iphone. Hij draaide zich nog een keer om in bed en keek daarna op zijn wekker. 11:00 uur.
George klopte op de deur. “Hmm” antwoordde Ian. “Ian, kom je bed eens uit! Het is al 11uur. Ik weet dat het gisteren best laat was maar Lori staat hier aan de deur.” Ian sprong recht. “Lori? Hoezo?” vroeg hij. “Geen idee, ze komt hier voor jou. Ik zeg wel dat je zo beneden komt. Haast je!” zei z’n vader.
Ian kwam z’n bed uit, trok een groene sweater van Superdry en een jeansbroek aan en haastte zich daarna naar beneden.

Lori zat al in de woonkamer te wachten. “Hey Ian.”
“Wat is er? Het is pas 11 uur.” Zei Ian een beetje geïrriteerd. “Ik ben een beetje in de war door wat er gisteren gebeurd is. Je weet dat ik me snel zorgen over je maak en ik weet niet of ik Ashley vertrouw.” Ian keek haar strak aan toen ze Ashleys naam uitsprak. “Je moet niet bezorgd zijn, Ashley en ik zijn al vrienden sinds de kleuterklas.”
“Ja dat kan best zijn, ze was er toch niet de laatste 3 jaar, ik wel.”
Ian werd op school heel hard gepest. Sinds het 3e middelbaar hadden twee jongens genaamd Drake en Taylor het op hem gemund. Lori, die een jaar jonger maar razend populair was, woont een paar huizen verderop. Toen Ian gewonnen had met de wiskunde olympiade op school, werd zijn jas beklad met alchoholstiften en zijn lunch elke dag afgenomen.Drake was diegene die zijn lunch samen met Taylor in de prullenbak gooide. Zo ging het elke dag. Tot Lori ertussen kwam. Sindsdien waren ze goede vrienden.
“Bespeur ik daar een grijntje jaloezi Lori?” antwoordde Ian plagend. “Ian, alsjeblieft. Je wist dat ik stapelgek ben op Liam. Ik wist alleen niet dat jij Ashley leuk vond.” Het bleef een tijdje stil. Dan zei Ian:”Ik vond haar altijd al leuk… ik durfde het alleen nooit toe te geven.”
“ Ik gun het je, echt waar. Ik wil je alleen maar zeggen dat je moet oppassen met haar. Ze heeft je al eens laten vallen, ik wil alleen niet dat je gekwetst wordt. Je bent één van de beste vrienden die ik ooit gehad heb.” Zei Lori.
“Dat weet ik, dankje. Ik hou je op de hoogte maar focus jij je nu maar op Liam.” Zei Ian met een knipoog. Lori glimlachte. “zal ik doen.”
Toen Lori weg was begon Amanda, Ian’s moeder, nieuwgierig uit te horen over gisteravond. “Wat hebben jullie eigenlijk allemaal gedaan?” vroeg ze nieuwsgierig toen Ian een boterham met chocopasta smeerde. “Vanalles.” Antwoordde hij droogjes. “komaan Ian, ik weet wel dat je iets voor Ashley voelt.” Ian negeerde zijn moeder. Hij had geen zin in een kruisverhoor. Hij wou gewoon genieten van zijn verliefde gevoelens. Al had hij wel nog best veel twijfels over Ashleys eerlijkheid. Hij zou haar vergeven maar hij zou de gebeurtenissen van het verleden niet vergeten.
__
Ondertussen liep Ashley op wolkjes. De hele morgen had ze maar Liam lopen kletsen over gisteren. Nooit gedacht dat ze met haar broer zo open zou kunnen praten over haar liefdesleven, dacht ze.
Kyra had al een paar keer gebeld en gsmst maar Ashley gaf geen antwoord. Ze had Ian beloofd dat hij op de eerste plaats zou komen en ze was van plan om zich aan die belofte te houden. Ashley’s mobieltje trilde opnieuw. Ashley zat een boek te lezen in de woonkamer, haar mobiel lag op de tafel. Liam kwam binnenlopen en er verscheen een denkrimpel op zijn voorhoofd. “Zus, dit wil niet zeggen dat je Kyra moet verwaarlozen hé…” zei Liam bedenkelijk. “Ik zal zelf wel beslissen wie ik op de eerste plaats zet,Liam.” Antwoordde Ashley droog. Liam had de boodschap begrepen. Hij knikte en liep de woonkamer weer uit. Ashley schoof haar boek aan de kant. Na 2 minuten, trilde haar mobieltje opnieuw. Na een paar seconden aarzelen,drukte ze nu eindelijk op het groene hoorntje.
“Jezus Ash, waarom nam je niet op? Ik heb je ik-weet-niet-hoeveel keer gebeld?!”
Ashley zuchte diep. Ondertussen schreeuwde Kyra’s stem door de luidspreker van haar mobieltje. “Ashley!” riep Kyra verontwaardigd toen Ashley opnieuw een zucht slaakte.
“H..het spijt me,Kyra.” Zei Ashley zo kalm mogelijk.
“Het spijt je? Wat is er aan de hand? Je antwoordde ook al niet op m’n smsje van gisteren?”
“Dat is het nu net, dat smsje. Ashley stopte even met praten. Aan de andere kant van de telefoon heersde een ijzige stilte. Kyra wist aan Ashleys toon dat er iets mis was.
“Ik sta voor een keuze, Kyra. Het is Ian of jou. Ik moét iemand voorop plaatsen.”
“Ik snap er helemaal niets meer van. Wat is dit allemaal? Heeft hij dat tegen jou gezegd? Dat is belachelijk!”
“Niet met die woorden. Ik heb deze beslissing helemaal zelf genomen.”
“Deze beslissing..? Wélke beslissing? Wil je nu beweren dat je me laat vallen? Zomaar?”
Kyra’s stem haperde bij het uitspreken van die laatste woorden.
Ashley slikte. “Het spijt me. Ik wil hem niet nog eens kwijtspelen, daar is hij me veel te dierbaar voor.”
“Daar is hij je te dierbaar voor?! Ben ík niet dierbaar genoeg voor jou misschien? Je wordt bedankt, Ashley. Beste vriendinnen voor altijd hé, Wat een vreselijke leugen!” Ashley wou nog iets zeggen maar ze kreeg geen woord tussen Kyra’s geschreeuw. “Kyra..ik…” Maar Kyra had al afgelegd. Dit betekende het einde van hun vriendschap. Ashley barste in huilen uit. Ze ging haar beste vriendin erg missen en ze vond dat ze dit niet verdiend had. Maar het moest maar, dacht Ashley.