How nice it would be, just the two of us

In de auto kroop ik dicht tegen Jasper aan. Mijn hoofd rustte op zijn schouder en hij streelde zachtjes door mijn haren. Het liefst van alles zou ik nu met hem alleen willen zijn. In zijn armen liggen en aan niets meer denken. Gewoon wij twee. Een zucht verliet mijn lippen bij die gedachte en ik hoorde hoe Jasper mijn zucht beantwoordde. Hij drukte een zacht kusje in mijn haren en liet zijn kin toen op dezelfde plaats rusten.
Een prikkend gevoel haalde me uit mijn roes van gelukzaligheid. Met tegenzin tilde ik mijn hoofd van Jasper's borstkas, om Ryan's starende ogen te ontmoeten. Ik rolde met mijn ogen en glimlachte lichtjes toen ik me weer in Jasper's armen liet zakken. Dit is nu de liefde van mijn leven broertje, seinde ik naar hem. Ik sloot tevreden mijn ogen en merkte haast niet hoe ik weer wegzonk in de duisternis.
Het was donker toen ik mijn ogen opende. De maan scheen helder door de grote glazen muur in mijn kamer en viel recht op Jasper. Het leek net een spotlight dat op hem gericht was. Ik lachte bij die gedachte. Aangezien Jasper voor mij al een spotlight op zich was, hij was het centrum van mijn universum. Het licht in mijn leven. Hij was alles wat in zoveel liefdesverhalen werd beschreven en veel meer. Ik streek zachtjes zijn honingblonde haren uit zijn gezicht, die zilver leken in het licht van de maan. Mijn vinger volgde de halvemaan vormige littekens over zijn linkeroog naar zijn kaak. Zodra ik zachtjes over zijn hals streek voelde ik zijn smalle vingers rond mijn pols. Ik keek naar hem, bang dat ik hem herinnerde aan de slechte herinneringen die gepaard gingen met die littekens. Tot mijn opluchting glimlachte hij alleen maar. Die warme glimlach die zijn ogen bereikte en me deed smelten vanbinnen.
'Wil je naar beneden gaan?' vroeg hij zachtjes. Haast spontaan schudde ik mijn hoofd. Ik greep hem vast en drukte me dichter tegen hem aan.
'Ik wil hier blijven. Voor altijd,' fluisterde ik zachtjes.
'Kan je dat op papier zetten?' murmelde hij in mijn haren. Ik glimlachte en knikte. Met mijn vinger volgde ik de lijnen die zijn spieren vormden in zijn marmeren huid. Hij was zo perfect dat ik haast vergat te ademen. Ik wist niet hoe ik het volgehouden zo lang bij hem weg te blijven.
'Ooit zal je toch naar beneden moeten gaan,' zuchtte hij. 'Ik vrees dat ze je anders zullen komen halen,' lachte hij.
'We kunnen weggaan,' fantaseerde ik. 'Ergens waar niemand ons vind. Ergens waar we alleen zijn, waar nooit iemand ons zou kunnen storen.'
'Stop,' zuchtte hij. Verbaasd keek ik naar hem op. 'We gaan beter naar beneden. Liefst voordat je me helemaal gek maakt van verlangen.'
'We kunnen een huis zoeken niet al te ver weg,' mijmerde ik verder. 'Of..' Jasper's hand weerhield me ervan verder te praten.
'Stop,' smeekte hij. Ik shudde lachend zijn hand van mijn mond en drukte een kusje op zijn neus. Ik stond langzaam recht en trok hem met me mee richting de deur.
'Ergens afgelegen,' plaagde ik. 'Niemand anders. Geen verantwoordelijkheden tegenover anderen, niemand waar we rekening mee moeten houden. Alleen wij...' Ditmaal drukte ik een kus op zijn zachte lippen.