025 Jasmine

"Ik denk dat ik je wat te vertellen heb..." mompelt Jack verlegen. "Just shut up and kiss me." Fluister ik grijnsend. "As you wish, princess. " antwoordt hij en neemt mijn gezicht in zijn handen om me teder te kussen.

Na een tijdje knuffelen, kussen en van elkaars aanwezigheid te genieten besluiten we dat het tijd is om Harry te verslaan.
Ik neem mijn GSM en bel meteen Louis op om na te gaan of iedereen tijd heeft om de afgang van Harry bij te wonen. "Jas, wat scheelt er?" Vraagt hij meteen met lichte bezorgdheid. Hij weet dat ik enkel bel in noodsituaties. Anders stuur ik gewoon een SMS. "Alles is ok, ik vroeg me gewoon af of jullie nu allemaal vrij zijn.... Ik wil Harry verslaan met de playstation. " Ik hoor hem zacht lachen. "Daarvoor maken we tijd. Waar en wanneer moeten we er zijn?" Vraagt hij als hij is uitgelachen. "Zo gauw jullie vrij zijn en bij mij thuis. " antwoord ik. "We zijn er binnen een paar minuten. " bevestigt hij, zegt nog dag en haakt dan in.
"Binnen een paar minuten is het showtime." Grijns ik en krijg een kus van Jack. "Je gaat het goed doen, dat weet ik wel zeker." Moedigt hij me aan.

Nog geen kwartier later gaat de bel. Grijnzend doe ik de deur open en laat 5 uitgelaten jongens binnen. "Hello Mrs Stones, ready to get down?" begroet Harry me. "We zullen zien. Ik heb een uitstekende leermeester gehad." antwoord ik spottend terug en volg de jongens naar de woonkamer waar alles klaar staat.
Zodra iedereen zit nemen Harry en ik een controller in onze handen en beginnen we het spel. In het begin blijk ik het nog moeilijk te hebben, Harry speelt op een heel andere manier als Jack. Maar plots lijk ik zijn strategie door te hebben en voor ik het goed besef ziet het er plots heel rooskleurig uit voor mij. Harry probeert nog heel wat uit de kast te halen om mij te verslaan, maar na een paar minuten is het spel over. Harry's ego was zo groot toen hij binnenkwam maar dat ego lijkt ver zoek nu. "In your face, Styles!" Lach ik luid en zie met de seconde zijn gezicht helemaal vertrekken. Ik weet dat het niet mooicis dat ik hem zo uitlach, maar als je heel eerlijk bent kan je zeggen dat hij het verdiende. "Ik weet niet hoe je het gedaan hebt, maar een kleine felicitatie is wel op zijn plaats denk ik." Mompelt Harry meer tegen zichzelf dan tegen mij. "Zei je iets, Harry?" Vraagt Louis hem lachend. "Gefeliciteerd. " zegt hij dit keer wat luider en duidelijker. "Sorry, ik denk dat ik iets hoorde maar ik ben niet zeker." Reageert Louis grijnzend. "Louis, doe hem dat nou niet aan, die jongen moet nog bekomen van het feit dat hij verloren heeft van een meisje." Lach ik, waarna ik afstap op Harry en hem knuffel.