Hoofdstuk 4: Aankomst op LAPA

We lopen naar de achterkant van het vliegveld, waar een limousine al klaar staat. Wow, ik begin het nu al leuk te vinden. Stel je voor: een limo! Ik bedoel, je ziet soms een limo op tv maar er echt in zitten is iets compleet anders.

Een uur later rijden we de poort van de school binnen. Het is echt een gigantisch terrein! Mevrouw Brown wijst me de weg naar de receptie.

''Je kan je hier inschrijven. Ik hoop dat ik je niet nog een keer zal zien, als je begrijpt wat ik bedoel...’' zegt ze met een knipoog.

''Is goed mevrouw Brown. Bedankt voor alles.'' antwoord ik

Ik begon me hier al thuis te voelen. Hopelijk is iedereen zo aardig. Ik loop naar de balie waar een vriendelijke mevrouw achter haar bureau zit.

‘’Hallo, mijn naam is Emily Van Roy.’’ stel ik me voor.

‘’Goedemorgen Emily! Hoe gaat het?’ vraagt ze. ‘’Het gaat. En met u, mevrouw...?’’ antwoord ik. ‘'Ik ben OK, bedankt. Ik ben mevrouw Wine. Ik zal je rondleiden.''



Ze liet me alles zien, van de sportvelden tot de muzieklokalen.

''En hier is jouw kamer. Alle cursisten delen een kamer per twee. Natuurlijk zijn jongens en meisjes gescheiden. Nou, ik hoop dat je het hier naar je zin gaat hebben. Hier heb je jouw rooster, je begint na de lunchpauze met Stemoefeningen. Je kunt je eerst installeren en misschien al kennismaken met je kamergenootje. Als je nog iets wilt weten of iets nodig hebt, mijn deur staat altijd voor je open!'' zegt ze en vertrekt.

Ik pak mijn koffers en sporttas op en doe de deur open. Het lijkt alsof ik alleen ben, maar dan hoor ik gegil rechts van me. Er stormt een blondharig meisje, inclusief gezichtsmasker en dure sieraden uit het, wat volgens mij een badkamer is, recht op mij af.

''Dit meen je niet! Ik had nog zo gezegd tegen mevrouw Brown dat ik apart wou slapen omdat ik anders rimpels krijg als ik zoveel stress.''

''Hallo, ik ben Emily.'' Ik steek mijn hand uit, zonder aandacht te schenken aan haar gejammer. Ze neemt hem niet aan, maar kijkt me met een boze blik aan.

''HET MAAKT ME NIET UIT HOE JE HEET! IK WIL ALLEEN DAT JE UIT MIJN KAMER VERDWIJNT! '' roept ze.

''Rustig blijven Emily. Adem in. Adem uit. Gewoon rustig je spullen uitpakken alsof ze niks heeft gezegd en je gewoon een leuk kamergenootje hebt. '' mompel ik in mezelf. Het meisje was ondertussen weer verdwenen in de badkamer, waarschijnlijk om te checken of ze rimpels had gekregen. Ik pak rustig mijn spullen uit en leg het in de kast. Nadat ik ook mijn bed had opgemaakt, loop ik naar buiten. Ik loop richting het skate-park waar een paar jongens aan het kijken waren hoe iemand zich belachelijk aan het maken was op de halfpipe. Ik loop naar ze toe.

''Hoi, ik ben Emily.'' stel ik me voor. ''Ik ben nieuw hier.''

'''Skate jij ook?'' vroeg een jongen met een zwarte kuif aan me, kijkend naar het skateboard in mijn hand. ''Ja inderdaad, waarom?'' vraag ik terug.

''Nou gewoon, er zijn veel meisjes die denken dat ze kunnen skaten en maar heel weinig die het wel werkelijk kunnen. Kun jij het?'' legt de jongen met het kaalgeschoren hoofd uit. Hij leek me de verstandigste van de vijf. ''Trouwens ik ben Liam, die jongen die je net iets vroeg is Zayn, onze Ier met de blonde haren heet Niall en onze grappenmaker daar is Louis. Oh ja, en dit hier is Harry.'' Ik bekeek die laatste eens goed, want er was iets aan hem dat me aantrok. Ik schudde mezelf even wakker en vroeg:

''Willen jullie zien of ik kan skaten?'' vraag ik uitdagend. Ik weet van mezelf dat ik goed ben want ik ben drievoudig kampioen op de halfpipe, maar dat weten zij niet. ''OK, is goed.'' zegt Niall. Ik loop naar de halfpipe toe en klim erop. Eenmaal als ik op mijn skateboard sta boven de rand, weet ik dat ik het kan. Het is het enige waar ik ooit zeker van ben geweest. Ik stoot mijn board over de rand en maak een ollie en een kickflip. (AN: Als jullie niet weten wat dit zijn, het zijn skate-technieken. Je kunt ze opzoeken op Wikipedia). Wanneer ik terug neerkom, zie ik de jongens goedkeurend naar me kijken. Ze lopen naar me toe.

''Ik weet niet wat je bent, maar jij kunt tenminste skaten!'' roept Zayn uit.

''Ja, je was geweldig!'' zegt Liam.

''Ik heb nog nooit een meisje gezien die zo goed een ollie kan doen!'' zegt ook Louis. Niall staat naar met te gapen alsof hij net een wereldwonder heeft gezien. Alleen Harry's reactie kan ik nog niet helemaal thuisbrengen. Hij staat daar maar op een afstandje toe te kijken, een beetje dromerig, met zijn handen in zijn zakken. De andere jongens merken het en roepen hem. ''Haz, heb jij ook een mening?''vraagt Niall.

''Sorry Ni, maar ik heb niet echt op staan letten. Ik ga naar onze kamer, ik voel me niet lekker.'' En hij loopt weg.

''Ik weet niet wat hem bezielt, Emily. Het spijt ons, normaal gezien doet hij nooit zo. Waarschijnlijk ruzie met zijn vriendin.'' zegt Liam ongerust. ''Trouwens, wie is je kamergenoot?''

''Ik weet haar naam niet, maar ze kwam erg bitchy over!'' antwoordt ik.

''Oh nee, dat meen je niet! Heeft ze soms blond haar en had ze een gezichtsmasker op?''

''H-h-hoe weet je dat?'' vraag ik verbaasd.

‘’Omdat ik denk ik wel weet wie ze is. Volgens mij is jouw kamergenootje Missy, de ex van Harry. Hun relatie is net een knipperlicht. Aan-uit, aan-uit. Ik zou oppassen als ik jou was. Ze heeft nogal, een opvliegend karakter als ze haar zin niet krijgt. Misschien is er bij Eleanor, Perrie en Danielle nog een plekje vrij?’’

''Ja, er is inderdaad nog een plek vrij bij de girls! We zullen je aan ze voorstellen. Maar eerst, ga je jouw spullen terug inpakken. Niall zal je bodyguard zijn, zodat Missy je niks aan kan doen... We zien elkaar hier weer over een uur.''