Hoofdstuk 3: Voor Sam!

Mijn wereld stort in. Mama begint te trillen, dat heeft ze altijd als ze in paniek is. Ik begin vlekken voor mijn ogen te zien en dan wordt alles zwart.

Ik word wakker in mijn eigen bed. Mijn moeder zit naast me, met wallen onder haar ogen. ‘’Oh, je bent wakker. Hoe voel je je?’’ vraagt ze wanneer ik rustig rechtop ga zitten.

‘’Slecht…, en jij?’’ antwoord ik. ‘’Ook niet zo heel goed… Oh, hoe moet dat nu met je reis naar Londen vandaag?’’

Oh shit, helemaal vergeten. Eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in, maar Sam zou willen dat ik ga.

‘’Ik ga! Voor Sam.’’ antwoord ik met tranen in mijn ogen. ‘’Voor Sam.’’ bevestigt mijn moeder en geeft me een knuffel.



Op het vliegveld, 4 koffers en een sporttas later staan we bij de vertrek- balie. Mijn moeder en Charlie zijn er om me uit te zwaaien en Tom om me te steunen.

‘’Ik ga je missen Em!’’ roept Charlie zo hard dat het hele vliegveld het kan horen. ‘’Ik jou ook Char!’’ Ik krijg een dikke knuffel van haar, maar dan pakt ze iets uit haar tas. Het is een grote plastic zak met Louboutin op! ‘’OMG, nee!’’ zeg ik verbaasd.

‘’Pas uitpakken als je er bent.’’ antwoordt ze en geeft me een kneepje in mijn arm. Van Tom krijg ik een grote beer met Best Friend’s Sister op. Ik krijg tranen in mijn ogen. Hij wou me deze al lang geven maar hij vond nu een beter moment. Ik geef hem een kus op zijn wang en zie dat hij rood wordt.

Dan loop ik naar mijn moeder Ze had ons even wat ruimte gegeven om afscheid te nemen en probeert haar tranen te bedwingen.

‘’Zorg ervoor dat ik trots op je ben! En wees voorzichtig, ik wil niet nog een kind verliezen!’’ zegt ze half lachend, half huilend.



De vlucht verloopt snel, want ik heb de hele vlucht liggen slapen. Als ik uiteindelijk wakker wordt heb ik de afdruk van de vliegtuigstoel in mijn wang staan. Ik zie het bordje ‘SEAT BELTS’ aan en uit knipperen. Shit, we zijn al aan het landen! Ik doe snel mijn gordel om en doe wat kauwgom in mijn mond. Dat is een tip van mijn moeder, kauwgom kauwen om de luchtdruk te vermijden. Wanneer we geland zijn en ik mijn koffer heb gehaald loop ik naar de inkomhal, zoekend naar miss Brown. Ik zie al gauw een bordje met ‘Emily Van Roy’ op.



‘’Emily?’’ Ik knik..’’ Ik ben Sarah Brown, de directrice van LAPA. Je bent hier voor een zomercursus neem ik aan?’’

‘’Inderdaad, mevrouw Brown.’’

‘’Schat, zeg geen mevrouw. Je mag me Sarah noemen! Kom op, we gaan!''