Part Eighteen

‘Kom Ol. Ik wil dat je erbij bent. Je bent mijn vriendinnetje. Je hoort hier gewoon bij’ had Tonny vermoeid gezeurd aan mijn hoofd en zodoende zat ik hier samen met Tonny op de bank voor het zogenaamde Feyenoord Magazine. Beide hadden we ons middelbare school leven achter ons gelaten en zou ik over enkele weken naar Londen vertrekken, terwijl Tonny hier zijn eerste profcontract bij Feyenoord aangeboden had gekregen. Beide net de zeventien jaar bereikt en hadden heel wat plannen samen voor in de toekomst. Eerst en nog steeds zijn we beste vrienden voor het leven, maar nu, sinds enkele maanden mag ik hem als mijn vriendje noemen. Langzaamaan hadden we gevoelens voor elkaar gekregen en die waren nu uitgebloeid tot een relatie. ‘Hoi, Olivia’ stelde ik mij aan de man voor die Tonny had binnengelaten. Hij nam plaats op de zachte stoel en keek toe hoe Tonny naar de keuken liep om glazen frisdrank in te schenken. ‘Rustig is hij hé’ mompelde ik en wierp een blik naar Tonny die rustig in de keuken bezig was. ‘Dan moest je hem een paar jaar geleden samen met zijn vader zien. Dan mocht je blij zijn als alles heel bleef hier in het huis’ lachte ik en keek het huis rond. ‘Hoelang is het nu al geleden van zijn ouders?’ vroeg de man en ik zuchtte. ‘Een jaar. Nu woont hij hier al op zichzelf. Hij wilt het huis niet verkopen, maar het meeste van de tijd is hij bij mij en mijn familie thuis’ beantwoorde ik de man zijn vraag. ‘Hoe was jouw relatie tot zijn ouders?’ Tonny kwam de woonkamer weer binnengelopen en ik wierp hem een gerustellende blik toe. ‘Ik had een wereldband met ze. Ik kon mij geen betere ouders voorstellen. Ik ging vaak met zijn moeder winkelen. We hadden samen dezelfde smaak, dus als Tonny moest voetballen en ik bij hem thuis was ging ik wat gezellig doen met zijn moeder. Zijn vader daarentegen, het was altijd een man waarbij je moeite moest doen om in zijn hart terecht te komen. Eerst vond hij het normaal dat ik gewoon een normale vriendin was, maar toen Tonny serieus bezig verder ging met Feyenoord telde er maar één ding en dat was Feyenoord. We zijn en waren toentertijd beste vrienden, maar die man heeft op den duur mijn hart gestolen en ik mis hem nog iedere dag’ ik legde mijn hand op Tonny zijn bovenbeen die een slok water nam. ‘Jullie zijn nu iets meer dan vrienden?’ de man bracht een vragende blik naar Tonny die trots knikte. ‘Ik mag haar sinds enkele maanden mijn vriendin noemen’ hij keek mij even aan, waarna ik mijn blik weer liet terugglijden naar de man. ‘Want hoelang kennen jullie elkaar al?’ vroeg de man en keek nog steeds Tonny vragend aan. ‘We zijn al sinds de eerste klas van de middelbare beste vrienden. We deelden alles samen, maar las ik heel eerlijk ben heb ik altijd een kleine crush op haar gehad. Wederzijds was het in ieder geval niet’ ik lachte om zijn opmerking en voelde mijn wangen rood aanlopen. ‘Bij mij is het pas sinds afgelopen jaar gaan spelen en kwam ik erachter dat ik misschien wel iets meer voor hem voelde’ ging ik verder en kneep in zijn bovenbeen, zodat hij verder kon. ‘Het is alleen niet altijd soepel gegaan tussen ons. Voor mijn vader was het geloof een belangrijk onderdeel van zijn leven. Mijn moeder daarentegen had er niet veel mee. Voor Olivia was dat soms lastig, omdat ik in sommige gevallen meer naar mijn vader trok voor het geloof’ ging Tonny verder en de man krabbelde wat in zijn notitieblok. ‘Maar daar zijn we alleen maar sterker uitgekomen en accepteren elkaars meningen. Nu zijn we beide geslaagd en gaat zij haar droom verwezenlijken in Engeland en ik ga bij Feyenoord mijn droom waarmaken’ mompelde Tonny trots. ‘Daar wil ik het inderdaad met je over hebben. Feyenoord’

Ik schrok op uit mijn gedachten toen Skye op mijn schoot kwam zitten. Zomaar uit het niets had ik zitten nadenken over mijn tijd met Tonny waarbij we nog samen een relatie hadden. Uiteindelijk duurde onze relatie maar zes maanden, omdat ik amper tijd meer had sinds ik hier in Londen woonde en Tonny alles op Feyenoord wilde richten. We hadden besloten om beste vrienden te blijven, maar langzaamaan verwaterde het contact en dank daarom god op mijn knieën dat ik deze jongen weer in mijn leven heb. Soms denk ik er nog wel eens aan hoe anders het kon zijn gelopen als ik bij Tonny in Nederland was gebleven. Hadden we dan nog wat gehad? Had ik ooit mijn beste vrienden ontmoet en waarschijnlijk had ik nooit dit kleine wondertje nu op mijn schoot gehad. En nu sinds ik Tonny weer ken laat mij alle oude gedachten weer opborrelen, waardoor ik steeds meer een soort van -heimwee- terug naar Tonny krijg. Op sommige moment hier in Londen is Tonny de enige die ik dan wil spreken en zien. Nu was in ieder geval heel mijn leven een grote puinhoop. Mijn beste vriend had zijn knie banden afgescheurd en ik had net mijn ex aan de lijn. Het enige lichtpuntje op dit moment zijn mijn beste vrienden en Skye.