Part Sixteen

Het was een heerlijke en gezellige avond geworden. Nadat ik nog uitgebreid de foto’s had bekeken samen met Niall had Liam ons geroepen dat de sushi was aangekomen en voor Skye hadden ze een klein kindermenu met patat besteld. Na heerlijk getafeld te hebben was Skye trots op haar taart die ze samen met Liam had gemaakt en hij smaakte nog is heerlijk ook. Rond een uur of acht had Skye het ook wel gehad en kon ze niet wachten totdat ze naar bed kon. De jongens hadden Skye allemaal een dikke zoen gegeven, waarna ik haar in haar prinsessenwiegje had ingestopt en met haar vertrouwde glimlach was ze snel in slaap gevallen. Het was daarna ook niet erg laat met de jongens geworden die de dag erna ’s ochtends al vroeg naar de radio moesten voor een interview. Ik was morgen vrij van mijn werk, dus zou ik samen met Skye even buiten in het zonnetje een rondje door de stad maken.

Het was de laatste tijd vaste prik geworden dat Skye om half acht haar ogen weer opende. Afgepeigerd pakte ik haar uit het wiegje, plaatste ze op de bank zodat we samen naar de lokale zender Bumba keken. Ik zapte naar de zender, toen ik een bekende flits van iemand voorbij zag komen. Ik klikte weer terug en zag Tonny in het ziekenhuis bed liggen. Hij werd geïnterviewd voor het sportjournaal van de NOS. ‘Ton’ fluisterde Skye die nog altijd moe was en ik knikte. Ik drukte het geluid wat harder en de tranen in mijn ogen kwamen weer terug. De afgelopen dagen was ik een emotioneel wrak en kon bij elk woord en elk beeld in huilen uitbarstte. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg de interviewer. De camera was vooral gericht op Tonny en ik keek naar mijn beste vriend die er gebroken uitzag. ‘Het gaat na de operatie van twee dagen geleden de goede kant weer op’ zei Tonny uiterst kalm en ik veegde een verdwaalde traan van mijn wang. Mijn iPhone begon te trillen in mijn badjas en zag dat het mijn zusje, Milou was. ‘Milou’ nam ik de telefoon op. ‘Kijk nu naar Nos’ commandeerde ze me meteen en een glimlach vulde zich rondom mijn lippen. ‘Ik kijk al zusje’ mompelde ik. ‘Hij ziet er zo gebroken uit. Ben je al bij hem langs geweest?’ vroeg ik zacht. ‘Elke dag na school kom ik standaard een bakje thee met hem drinken’ een opgeluchte zucht verliet mijn lichaam. ‘Hoe is het met hem? Eerlijk’ fluisterde ik. ‘Hij heeft het zwaar zonder jou Ol, maar hij komt er wel’ zei Milou eerlijk en ik zei even niks, omdat ik naar de tv luisterde. ‘Ik ben zo trots op het team. We zijn tweede geworden, voorronde Champions League. Ik denk dat iedereen daar van droomt’ zei Tonny en ik keek even naar Skye, die ook aandachtig naar Tonny keek. ‘Zijn er veel dierbaren in deze zware tijd om je heen?’ vroeg de man zacht, doelend op zijn ouders en Tonny knikte. ‘Al mijn ploeggenoten zijn al langs geweest, mijn beste vriendin en haar familie verzorgen mij op dit moment’ lachte hij zacht. ‘Zij is zelf nu niet hier, maar haar vader, moeder en zusje zijn hier elke dag’ een trotste blik veranderde mijn gezichtsveld en ik keek naar Tonny. ‘Hoe lang lig je hier nog? Hoe gaat de verdere revalidatie verder?’ vroeg de interviewer en ik zag dat Tonny zich wat rechter verplaatste wat hem pijn deed. ‘Ik mag overmorgen naar huis. Ik zal dat niet alleen kunnen wonen de eerste paar maanden, dus zal ik bij iemand intrekken. De revalidatie kan zes maanden duren, maar ik hoop dat alles meezit en dat ik mij zo snel mogelijk bij het team mag plaatsen’ zei Tonny en de blik die ik al zo lang kende kwam weer terug in zijn ogen. ‘Succes Tonny en ik hoop dat ik als je over een paar maanden zie dat je er al wat blijer bij ligt’ Tonny gaf de man een hand, waarna het gezicht van het journaal weer terugkeerde. Wat ik als teken zag dat ik het beeld overzapte naar Bumba voor Skye.

‘Hij komt er wel Ol’ hoorde ik Milou door de lijn zeggen. Ik stond op om een flesje voor Skye klaar te maken en beet op de binnenkant van mijn wang om niet te gaan huilen. ‘Ik had nooit weg moeten gaan in deze tijd’ fluisterde ik en drukte de magnetron op twee minuten. ‘Jij wilde niet weg, omdat je, je beste vrienden en je ex niet onder ogen durfde te komen. Ik heb het allemaal gehoord van Ton, Ol’ zuchtte mijn zusje. ‘Jouw beste vrienden daar in Londen hebben jou nodig. Jij bent diegene waar ze terecht kunnen voor alles en door jou houden ze hun beide benen op de grond’ zei Milou en ik wist dat ze gelijk had. ‘En Ol, ik weet dat je mij nu voor gek verklaart. Misschien helpt het als je een keer met Harry gaat praten. Al kom je hem alleen maar een keer onder ogen, want de manier waarop jullie uit elkaar zijn gegaan heeft jou en hem nooit goed gedaan en nog steeds lijden jullie daaronder. Jullie waren het perfecte stel. Jullie waren en zijn heel misschien voor elkaar gemaakt. Jullie zijn ouders van het kleine wondertje. Je kan niet heel je leven Harry ontlopen Ol.. Ga met hem praten’