I feel you.

‘Bill!!’
‘Ja?’
‘Waar is mijn nieuwe donker grijze jurkje?’
‘Welke?’
‘Je weet wel die ene!’
‘Oja, die’ zegt Bill half lachend.
‘Lach me niet uit! Ik wil die aan, ik moet hem nu echt hebben!’
‘Maar lieverd, je hebt toch genoeg andere jurkjes?’
‘Ik wil die ene nieuwe aan, die heb ik speciaal gekocht voor vanavond!’ zeurt het meisje.
Opeens komt er hulp uit onverwachte hoek.

‘Ta da, hier is Tom de redende engel!’
‘Tom?! Dankje dankje dankje! Gelukkig!!’ roept Larissa enthousiast.
‘Ja, dan zie je maar weer dan je niet zonder me kan, zusje.’ Schept Tom op.
‘Maar waar lag het dan?’
‘Het hing in de gang, want daar had je hem opgehangen zodat hij niet zou kreuken.’ Zegt Tom terwijl hij knikt met een grote grijns op zijn gezicht.
‘Oja, nu weet ik het weer!’
‘Larissa, schiet je een beetje op, wil je?’ roept Bill vanaf beneden.
‘Nu moet je eens goed luisteren! Ik moet me nog aankleden, mijn haar nog doen en me nog opmaken, én ik ga me niet haasten! Dan gaat er van alles mis, dan duurt het nog langer en dat kan ik allemaal even niet hebben aangezien ik er goed uit wil zien op ons jubileum. Je zult even moeten wachten.’ Concludeert Larissa.
‘Dat snap ik wel, maar ik heb gereserveerd lieverd.’
‘Ze begrijpen het vast wel als we een half uurtje later komen!’
‘Maar…’
‘Zo duurt het alleen maar langer en langer Bill! Ik ga me nu aankleden en ik zal proberen snel te zijn!’

Precies een half uurtje later kwam Larissa naar beneden.
In haar nieuwe donker grijze jurkje wat ze zo graag aan wilde trekken.
Het bovenstukje was volledig bezet met zilveren pailletjes die subtiel doorliepen naar de rok van de jurk die, zoals gezegd, heel donker grijs van kleur is.
Ze had er zwart met zilveren stilleto’s onderaan, haar haren waren gekruld en wipte op en neer bij elke stap die ze maakte.
Om het geheel helemaal af te maken had ze twee grote zilveren armbanden om en bijpassende zilveren oorbellen in.
Bill was er helemaal van onder de indruk en dat was dan ook wel aan zijn reactie te merken.
‘Wauw, Larissa, meisje, wat zie je er adembenemend uit!’
‘Dankje’ zei het meisje toch ietwat verlegen.
‘Jij ziet er ook leuk uit schatje, maarja, dat is altijd zo he?!’ zegt ze toch wel een beetje lachend terwijl ze hem een knipoog geeft.
‘Je bent je ervan bewust dat mijn ego zo groeit he?’ zegt Bill grijnzend.
‘Maar al te goed.’
‘Gelukkig.’ Zegt Bill terwijl hij zijn ogen nog geen enkel moment van het meisje heeft afgewend.
‘Wil je alsjeblieft niet zo staren, daar kan ik niet goed tegen’ zegt het meisje onzeker.
‘Maar je bent zo mooi!’ roept Bill.
‘Dan is het toch maar goed dat ik dit jurkje aan gedaan heb he?!’ lacht het meisje.
‘Ja, ja, het is al goed, je hebt gelijk!’
‘Dat weet ik toch! Maar zullen we dan nu maar gaan?’
‘Geweldig idee!’
En als een echte heer begeleidt Bill zijn vriendin naar de al klaarstaande taxi.