Pov Amber

Ik en Bill waren op de piano aan het spelen voor een new song. Alles ging zo perfect en nu pas zie ik wat voor een lieve jongen hij is
Hij is eens niet irritant. Zijn lach was zo mooi en ik denk aan de tijde in Duitsland van af ik naast hen kwam wonen tot nu.
Hij bracht mij hier hij maakte mijn droom waar. Allemaal door hem ...
We hebben te weinig tijd doorgebracht samen.
"waarom stop je met spelen" vraagt Bill waarom ik wakker word uit mijn gedachten "sorry ik dacht gewoon.. " stoter ik
Bill kijkt me aan met vragende blik "ach niks" zeg ik vlug en leg mijn vingers aan de piano
Bill legt zijn hand op mijn hand waardoor ik hem aankijk "zeg maar wat je wou zeggen" zegt hij met een glimlach
Ik zucht en kijk hem recht in zijn ogen " ik ben zo vaak een bitch geweest tegenover jou " zeg ik verlegen waardoor hij moet lachen
" dat is hoe je bent en dat vind ik leuk aan jou jij zegt wat je denkt" lacht hij lief
" maar..." wil ik uitbrengen als hij zijn vingers op mijn lippen brengt "je hoeft jou niet schuldig te voelen soms verdien ik zo van die strenge antwoorden wel" knikt hij
Ik kijk naar de toetsen van de piano en dan weer naar Bill "bedankt voor alles" lach ik lief.
Het deed goed eens aardig voor hem te zijn. Ik begin op nieuw te spelen en voel me nu beter dan ooit.
Bill voelde nu als een vriend nietmeer als mijn buurjongen

Reageer (2)

  • Luckey

    Het gaat vooruit!!!
    Snel verder please

    1 decennium geleden
  • Velavida

    Mooi verhaal!!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen