Chapter 11

Ik zat ruzie te maken met een blauwe bimbo, omdat hij ruzie heeft met Mark. Ik snap ook niet waarom ik altijd mijn vrienden help, maar toch doe ik het zelfs als ik zelf problemen krijg "Laurel is geen hond beest ding, ze is mijn beste vriendin oke?!"schreeuwde ik naar de blauwe bimbo, en net toen ik wou gaan slaan werd ik weggetrokken door Jude. "Laat me los!" siste ik tegen Jude. "Nee" zei hij kalm terug, god hoe kan hij zo kalm blijven!? Nadat Jude me mee naar buiten had getrokken. "Waarom liet je me nou niet los?" vroeg ik nu kalm, omdat ik beter na dacht wat ik moest zeggen. OH! zo doet hij dat, hij denkt na voordat hij iets zegt. "Omdat ik niet wil dat je niet meer mag meespelen in de wedstrijd tegen hun." zei Jude. "Vechten, vechten, vechten!" hoorde ik van binnen (de tuin) "Wat is daar nou weer aan de hand?" vroeg ik zuchtend "Laten we gaan kijken" zei Jude. En we liepen naar binnen waar Mark en de blauwe bimbo tegenover elkaar stonden met allemaal mensen erom heen "Wie neem jij?" Vroeg de blauwe bimbo spottend. "Lexi" zei Mark grijnzend "Oke nu wil ik weten wat er aan de hand is" fluisterde ik in Jude's oor. "Ik ook" fluisterde Jude terug. "MARK, WAT IS HIER IN GOD'S NAAM AAN DE HAND!" schreeuwde ik door de tuin "Owh, we hebben een soort van ruzie en dat gaan we oplossen met voetbal" Glimlachte Mark. "Oke dan, maar ik hoorde mijn naam?" zuchtte ik "Nou jij gaat proberen te scoren bij de keeper" Glimlachtte Mark weer, volgens mij kan hij niks anders doen dan glimlachten....
"Mag ik dat zelf niet kiezen, ik heb een jurk aan daar kan ik niet in voetballen, nou... ik kan wel voetballen in een jurk maarja, heb ik daar niks over te zeggen?" Zuchtte ik. "Nee" Zei Mark uiterst serieus. "Kom maar op dan" Grinnikte ik, en liep naar het voetbalveld.