020
"Ik kon het niet helpen om met mijn wenkbrauwen te fronsen. Dit taakje werd vaak gezien als een verademing, een leuke, afwisselende gebeurtenis in het eentonige werk van aardappels en ander eten snijden. Vaak werd het toegekend aan mensen die goed hadden gewerkt de afgelopen tijd, maar ik kon me niet inbeelden dat ik tot nu toe ooit iets goeds had gedaan tijdens mijn werk. Toch kon ik niet klagen over het feit dat ik mijn aardappels de komende uurtjes achter me mocht laten, dus deed ik wat mijn baas van me vroeg."
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (1)
Benieuwd of hij zijn grootmoeder tegenkomt.. (:
1 decennium geleden