H 32 Sam en Briz

Briz zag hoe het enorme monster ter aarde kwam en langzaam weer opstond. Hij had er erg veel moeite mee. 'Sam, dood hem niet,' schreeuwde Briz naar het enorme monster.
Zijn enorme kop draaide zich om en keken recht in de kleine hulpeloze ogen van het meisje. Zo bleven ze een aantal minuten elkaar aankijken en draaide zich weer terug naar de wezen bij het schip.
Hij nam een paar passen naar voren, maar viel naar rechts en onder het vallen zag ik hoe het lichaam kromp terug naar een normale jongen en viel van een grote hoogte.
Briz rende, ondanks de waarschuwingen van Lea, naar Sam toe en was net optijd om hem op te vangen. Ze zag dat hij nog leefde, maar ze was bang dat het niet lang meer zou duren.

Ik voelde hoe de ogen van het meisje voor me, dwars door mijn hart boorde. Daarna richte ik me weer op mijn vader en schoot naar hem toe, maar ineens voelde ik dat mijn lichaam protesteerde en viel naar de zijkant. Mijn lichaam kromp weer terug naar mijn normale lichaam, maar ik voelde een totale duisternis. De kant waar ik liever niet op wou.
Mijn lichaam steekte van de pijn en ik was zo ver weg dat ik mijn lichaam niet meer kon besturen. Mijn geest schreeuwde het uit van de pijn. Alles wat ik wou was verlichting.
Mijn lichaam was alleen maar de omhulsel van de vloek die heerste. Ik wist nu dat ik degene was dat uiteindelijk de wereld zou moeten vernietigen. Dit was de rede van mijn geboorte. De leider was niet eens mijn vader, hij had gelogen, hij wilde het heelal voor zichzelf hebben.
Ik was een wapen van de buitenaardse wezens.
Langzaam voel ik me terug komen naar mijn lichaam, maar kon me nog steeds niet bewegen.
Ik voelde zachte handen om mijn hoofd geslagen. Ik opende mijn ogen en keek in de schitterende, betraande ogen van het meisje, die mijn val heeft gered, Briz. Ik wilde wat zeggen, maar er kwam enkel wat gepiep uit.
Ik draaide mijn hoofd naar de wezen die verslagen zijn hoofd had hangen.
Deze aarde heeft voor nu gewonnen, maar ga er maar van uit dat we hier nog niet klaar zijn Zei hij in zijn gedachte. Sam zag hoe de persoon terug naar het schip liep en de deur zich sloot.
Sam zakte langzaam in elkaar, toen hij de motoren hoorde starten.