Niall Horan

Daar sta ik dan. In Ierland. In de hal in de kliniek. Staan is niet het goede woord. Ik zit in een rolstoel. Omdat staan vermoeiend is en lopen al helemaal. Ik van om van de slaap. Gisteren nadat ik bij Liam mijn hart opgelucht had ben ik huilend in slaap gevallen, in Liam's armen. Toen ik wakker werd, lag ik op Greg's schoot in het vliegtuig. Niet dat ik lang wakker was. Ik ging alleen wat beter liggen en was alweer weg. Toen het vliegtuig geland was werd ik wakker gemaakt. Greg tilde me toen weer op en ik moest in de auto hierheen eten. Willen ze me vetmesten of zo. twee hele boterhammen. Met boter en kaas. Toen werd ik hier in een rolstoel gedumpt. Ik moet wachten, wachten op plank. Plank, het klinkt alsof ze me gaan slaan. Dat wil ik niet. Dat heeft Harry al vaak genoeg gedaan. En Louis, Liam en Zayn. Al deed Zayn dat weinig, alleen als hij dronken was en de rest ook op mij in hamerde. "Meneer Horan?" Ik word langzaam wakker. Was ik alweer in slaap gevallen. Er staat een jonge vrouw voor me. "Niall?" Ik knik kort. "Vind je het erg als ik je naar mijn kamer rol? Dan kunnen we kennis maken." Ik zeg nog steeds niks. Waarom zou ik wat zeggen? Zij heeft als doel mij vet te mesten terwijl ik juist goed op weg was een six-pack. "Oh, Ik ben vergeten te vertellen hoe ik heet. Ik heet Nila Plak. En jij heet Niall Horan toch?" Ik knik. "Kan je praten?" Ik knik alweer. "Waarom praat je niet?" "Omdat jij mij vet wilt mesten."