6. Nachtelijk Bezoek

Ik had net gedaan met eten van mijn pizza en liep naar mijn kamer. Ik startte mijn laptop en meldde me aan op hotmail. Ik had drie mails van Chloë.

Jade, Ben je al aangekomen? Ik verveel me nu al zonder je.
Ik mis je, hoor.
Love you.

Ik opende de volgende mail.

Jade! Ik heb nu al niks gehoord! Straks hoor ik dat je dood bent of zo! Mail me nu!

En nu de laatste, hysterische mail.

Oké, als ik vanavond niks meer hoor bel ik de FBI of zo! Ik heb zelfs geen sms’jes van je ontvangen!

Het was nog geen 19.00 dus wist ik dat ze nog geen domme dingen had gedaan, of dat hoopte ik. Ik begon meteen met een nieuw mailbericht.

Chloë,
Word even rustig. Ik leef nog steeds, hoor. En zoals je wou zal ik kort verslag geven.
De jongens hier zijn mooi, héél mooi zelfs Het weer daarentegen is belabberd. Het heeft zelfs al gesneeuwd en nu is het koud. Maar ik ga.
Ik mail je binnenkort weer.
Ik mis je ook.
Love you 2

Ik sloot hotmail weer af en nam mijn boek van wiskunde. Ik had al meteen een huistaak te pakken. Ik maakte mijn huistaak zonder moeite af en liep naar de badkamer. Ik deed mijn joggingsbroek en topje aan en ging al in mijn bed liggen. Ik was nog steeds moe van de reis.
Ik werd wakker rond drie uur in de ochtend. Mijn moeder had de nachtdienst met Carlisle. Een misselijk gevoel kwam op en ik liep naar de wc.
Mijn vader hoorde het geluid en kwam kijken of alles goed was.
‘Ik bel meteen een dokter van het ziekenhuis!’ hij nam zijn mobiel en toetste het nummer van het ziekenhuis.
Mijn moeder had een operatie waardoor Carlisle de enige was die beschikbaar was. Hij zou Edward al laten komen omdat hij hem al eens had geholpen in het ziekenhuis. Nog geen tien minuten later stond Edward al voor de deur. Hij kwam meteen naar me toe.
‘Alles goed? Wat voel je?’ zijn ogen waren erg bezorgd, meer dan nodig was.
‘Misselijkheid.’ Kreeg ik er moeilijk uit. Carlisle was al gearriveerd en nam het over van Edward. Carlisle begon me helemaal te onderzoeken.
‘Ze is misselijk van iets dat ze heeft gegeten of heeft ingenomen. Heeft ze de laatste 24 uur een medicijn ingenomen?’ Ik schudde mijn hoofd.
‘Dan zal het zijn van iets dat je at. Ik geef je wat pillen tegen de misselijkheid-’ hij richtte zich naar Edward. ‘Jij blijft vannacht bij haar, ik kan niet want het ziekenhuis heeft mij nodig.’ Edward knikte kort en droeg me naar mijn bed. Hij had het opvallend koud. Mijn vader ging weer slapen.
‘Hier, neem een pil. Je zult je wel snel goed voelen.’ Hij glimlachte maar zijn ogen stonden nog steeds bezorgd. Ik nam de pil in en ging weer liggen. Ik ademde alsof ik ging bevallen. Edward ging op mijn bureaustoel zitten en volgde elke beweging die ik maakte. Na een tijdje begon de pil te werken waardoor ik weer kon slapen.






© Alissa Ooms 2009