Chapter 10

"Hurley doe is rustig!' Zei ik. Ik keek uit het raam. "Ohmijngod hartverzakking!" Zei ik. "Wat is er?" Vroeg David. "Ik heb vliegangst." Zei ik zacht. "Dat klopt." Zei Lexi. "Je gaat heus niet dood hoor." glimlachte David. "Nee dat hoop ik ook." zei ik. Ik werd een beetje moe en mijn ogen vielen steeds langer dicht.

"Laurel we gaan zo landen." hoorde ik iemand zeggen. Ik opende mijn ogen en merkte dat ik op iemand's schouder lag. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder. David. Het vliegtuig landde en het wiebelde een beetje. Toen het vliegtuig stilstond stapte we uit en gingen we het busje in.

De volgende dag in de middag

We waren uitgenodigd voor een feest van Knight of Queen. Ik had een Jurk gekocht samen met Lexi. We waren onderweg Xavier en Jordan tegengekomen. Nu maakte we ons klaar in mijn kamer. Toen we klaar waren en naar buiten liepen waren Camelia, Sylvia en Celia bezig met hun entree. "Jullie zien er beter uit dat ik dacht." Zei Hurley. Ik begon te lachen samen met Lexi en de meiden schaamde zich. We liepen met z'n alle naar het Engelse gedeelte.

Er stonden tafels met eten en er stond schuifel muziek op. Ik had echt een hekel aan dit. Na een tijdje stond ik met Caleb tegen de tafel aan met een drankje. Lexi was eten aan het pakken met Scotty. Ik glimlachte. "Wat zeg jij over de captain!" Riep Lexi. "Lexi wat is er?" Vroeg ik. Caleb keek op van zijn drankje. "Hij zei dat Mark geen manieren had!" Riep ze. De jongen keek mij aan. "En jij bent het zielige roze hondje van haar?" Zei hij. Ik keek hem boos aan. "Ach is het roze beest boos?" Vroeg hij verbaasd. "Oh ik krijg jou wel!" Zei ik. Ik stormde op hem af en voor ik hem kon raken werd ik terug gehouden. Ik keek achterom "David." Zei ik zacht. Hij sleurde me mee en ik knikte naar Lexi. We stonden buiten en hij liet me los. Hij keek me aan "Wat is er?" Vroeg hij toen hij zag dat mijn ogen waterig werden. Ik begon te huilen en vlak daarna trok David me tegen zich aan. Nadat ik was uitgehuild liet hij me los en stapte ik naar achter. Zal ik het hem vertellen? Ik vertel het gewoon dacht ik. "Ik heb het gene wat Shawn ook had maar ik heb geen tweede persoonlijkheid, zeg maar. Ik heb een Demoon in me zitten." Zei ik. David keek me vragend aan. "Voordat mijn vader op reis ging voor zijn werk, zei hij dat ik hem trots moest maken. Die avond had ik een nachtmerrie en die nachtmerrie was werkelijkheid. De eerste keer dat ik daarna ging voetballen veranderde ik en daarna wist ik niet wat er was gebeurt. Daardoor heb ik een kort lontje." Vertelde ik. "Wow dat is best heftig." Zei hij. Ik knikte vechtend tegen mijn tranen. "Zullen we wat eten halen?" Vroeg hij. "Ja ik heb wel wat honger." Zei ik glimlachend. We liepen naar de tafel met eten. "Je kunt best goed luisteren." Zei ik. David keek me aan. "Wat het is zo." Zei ik met een stukje sla in mijn mond. David begon te lachen. Wat later was David naar zijn vrienden gelopen en ik stond weer naast Caleb. "Hey Caleb." Zei ik. Caleb keek op van zijn drankje maar keek daarna weer terug. "Wat is er?" Vroeg hij. "Eh niks, voel je je wel thuis in het team?" Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. Ik gaf hem een knuffel en blijkbaar had hij dat niet verwacht. Hij deed zijn armen in de lucht. Ik liet hem los en keek hem aan. Hij glimlachte en ik liep zwaaiend weg.