Evening and night

Annie kon er maar niet aan wennen. De eetzaal was zo groot!.
En de tafel ook. 'Mam dit is zo raar' zei Annie. 'We zitten aan een meterslange tafel terwijl we maar met z'n tweeën zijn.
Wanneer gaan we de tv aansluiten?'. 'Dat komt wel' zei moeder.
'ben je moe lieverd?'. 'Hmm, een beetje.
Ik ga lekker vroeg naar bed'. 'Dat vind ik een uitstekend idee'.
'Wat moeten die butler en die huishoudster hier eigenlijk?' fluisterde Annie. 'Ik krijg de kriebels van die man'.
'Gewoon het huis op orde houden' zei moeder. 'Handig toch?'.
'Daar ben ik niet zo zeker van' zei Annie met een blik naar Frederick die stijf bij de deur stond.
'Oké, even iets heel anders mam. Nu we in een supergroot huis wonen mag ik zeker wel een hond of niet?'
'Ann, je weet toch dat ik allergisch ben voor honden'. 'Ja, dat weet ik wel, maar dit huis is veel en veel groter dan ons oude huis'.
'Oké, vooruit dan maar weer, maar het blijft bij 1 hond Annie'. 'Yay, dank je mam!. En deze pizza is verrukkelijk!'.

Na het eten holde Annie direct de trap op naar haar enorme kamer. Annie opende de deur naar de badkamer.
Er was een groot bad met koperen kranen en de muur was gemaakt van bloemetjes tegeltjes.
Annie giechelde. Ze had gewoon een eigen badkamer!. Annie liep weer terug haar kamer in en pakte vast wat dozen uit.
Ze haalde vast haar blauwe pyjama met kleine bloemetjes tevoorschijn en trok die aan. 'Zal ik nog meer dozen uitpakken?, of zal ik dat morgen
pas doen?' dacht Annie bij zichzelf. Ze besloot om lekker te gaan slapen.
Annie kroop voor het eerst in haar nieuwe bed en nestelde zich in de dekens. Een bekend geluidje kwam van haar telefoon vandaan.
Ze negeerde het en kroop nog dieper onder de dekens. Na een half uurtje sliep ze vast.

Midden in de nacht werd Annie wakker. Haar keel voelde droog aan. Nadat ze wat water had gehaald hoorde ze opeens een geluid
van de gang vandaan komen. Verbeelde ze het zich nou of hoorde ze echt voetstappen een verdieping hoger?. Ze opende de deur naar de gang.
Er was niets vreemds te zien. Weer hoorde ze de voetstappen. Ze sloop door de gang en opende een deur. Daarachter was een trap te zien.
Annie aarzelde even, maar ging toen dapper de trap op. De traptreden kraakten gelukkig niet. Boven aangekomen was nog een lange gang met 3 deuren aan
elke kant. Ze besloot om weer terug te gaan naar haar kamer. Het geluid was inmiddels alweer verdwenen. Annie dacht bij zichzelf: 'Dit is een oud huis. Het
is logisch dat ik hier allerlei geluiden hoor'. Toen dacht ze weer aan Frederick de enge butler en het idee om hem nu tegen te komen
was niet zo prettig. Zo hard als ze kon rennen rende Annie terug naar haar kamer en sprong in bed met de dekens over haar hoofd.
Opgelucht haalde ze adem en na een poosje sliep ze alweer.