001

Ik sta voor de deur van de kamer die ik met mijn twee broers, Fili en Kili, deel. Mijn hand ligt als tegen de deur. Maar ik hoor ze discussiëren, dus ik leg mijn oor tegen de deur en ik probeer te luisteren. 'Kee, stil, straks hoort Lili ons nog!'
'Sorryyy.' Ik frons. Wat is er dat ze voor mij verborgen willen houden? Gaan ze ergens heen? 'Wanneer moeten we eigenlijk in die...Shire zijn?' Shire? Wat is een Shire? Het is een plaats, dat lijkt me duidelijk. Toch?
Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en duw de deur open. 'Waar gaan jullie heen?' vraag ik terwijl ik de deur achter me sluit. 'en houd maar niks achter, want ik weet dat jullie ergens heengaan. Heeft het met dat gesprek met oom te maken? Waren jullie daarom zo lang weg gisteren? Hoe lang blijven jullie ooit weg?' De stroom aan vragen rolt zo over mijn lippen, maar ze zijn voor mij wel van belang. Ik geef echt om mijn broers en ik kan gewoon niet lang zonder ze. Ze zijn de beste broers die je kan wensen, ik zou ze met geen goud willen missen en dat gebeurt ook niet, dat heb ik zojuist besloten.
'Lee,' begint Fili, 'we kunnen je er echt niks over vertellen! Het spijt me, maar je zou alleen maar mee willen gaan en dat kunnen wij gewoon niet doen.'
'Ik wil nu ook mee,' zeg ik. 'dus dat maakt niks uit. Maar waar gaan jullie heen?'
'Lili, alsjeblieft,' zegt Kili, terwijl hij op zijn bed gaat zitten. 'laat het rusten.'
'Je vergeet dat ik erg koppig ben Kee,' zeg ik, met een niet erg gemeende glimlach. 'ik kan het niet laten rusten. Alsjeblieft, zeg het gewoon!' Kili zucht en ik ga op mijn eigen bed zetten terwijl ik aandachtig kijk naar de wapens die uitgespreid liggen op de bedden van mijn broers. Op Kili's bed een boog, zwaard en een paar dolken, op die van Fili een zwaard en groot aantal dolken. 'Wil je alsjeblieft weggaan? Kili en ik moeten nog wat bespreken.' Ik sla mijn armen over elkaar heen en kijk Fili aan. Verder beweeg ik niks. 'Dat kan toch ook met mij erbij?'
'Lee,' zucht Fili.
'Waarom vertellen jullie me niks? Vertrouwen jullie me niet met zoiets? Of denken jullie dat ik jullie zal tegenhouden?'
'Nee,' zegt Fili, terwijl hij me strak aan blijft kijken. 'maar het is erg gevaarlijk en zelfs al zouden we het willen, je kan niet mee!'
'Dus jullie vertrouwen me niet met wapens?'
'Dat ook niet, maar we kunnen je niet mee laten gaan. Begrijp dat Lee, alsjeblieft.' Ik rol met mijn ogen. Die praat over dat ze me willen beschermen. Heel fijn, maar ik weet de onderliggende gedachte best wel. Ik ben een vrouw. Ik ben 67. Dat is vast de reden, mijn leeftijd en geslacht. Nou ik ben ook een Dwerg, en zelfs voor Dwergen ben ik koppig, dus ik zal ze eens wat laten zien! Zonder een woord te zeggen, sta ik op en loop de kamer uit.

'Mam!' roep ik zodra ik haar zie en ik ren naar haar toe. 'waar gaan Fee en Kee heen?'
'Lieverd, ik..'
'Vertel het! Alsjeblieft?' Ik trek een pruillip, wetend dat mam daar niet tegen kan. Ze doet haar mond open om iets, weet ik veel wat, te zeggen, maar bedenkt zich en sluit hem weer. 'Ze gaan..... '
'Ja?.....'
'Nee, ik zeg het niet.'
'Aaah toe mam? Het zijn mijn broers! Ik moet toch weten waar ze heengaan? Ze kunnen niet zomaar weg als ik niet weet waar ze heen gaan, anders weet ik niet wat ik kan verwachten of hoe lang het zal duren voor ze terugkomen en of....' mijn stem sterft weg in het midden van mijn zijn. "ze overleven" dat had ik willen zeggen. Ik ben misschien tactloos, maar ik denk dat het slim is om dat maar even achterwege te laten.
Mam zucht en denk na. 'Erebor,' zegt ze uiteindelijk zacht. Erebor? Daar heb ik over gehoord! Daar woonden de Dwergen tot de draak Smaug binnenviel. Gaan ze daarheen? Daar kan ik toch best mee. Waar...waarom gaan ze naar de Shire? Ik haal mijn schouders op. 'Dankje mam!' Ik ren richting onze kamer en duw de deur open. Fili en Kili zijn verdwenen, beter voor mij. Ik pak mijn rode mantel en berg mijn pijl en boog en dolken erin op. Blijkbaar ga ik naar Erebor