H 29

De fakkels die aan de muren waren bevestigd, gaven zwak licht in de enorme grot. Gezinnen zaten op de vochtige grond en keken angstig uit hun ogen.
Dit waren mensen die altijd al boven de grond hadden geleefd. Ik keek naar mijn vrienden die uitgeput op de grond zaten. Ik ging naast Luke zitten en keek me aan. 'Hoe kan het dat de buitenaardse wezen ons gevonden hebben,' zei hij en ik haalde mijn schouders op.
'NEE!!' schreeuwde iemand en ik draaide met een ruk mijn hoofd naar Elize om en zag dat er iemand bij de stenenpuin lag. Elize rende op het lichaam af en zakte door haar benen neer.
Ik liep naar haar toe en deed geschrokken een paar stappen achteruit als ik zie dat het Aleyton was. Zijn hele rechterkant was door de exposie eraf geblazen. Ik draaide me om, om niet over te geven.
'Elize, het spijt me,' zei ik en zag de betraande ogen van het meisje. 'Het is niet jouw schuld, ' zei ze en omhelsde me. Caine kwam naar me toe gelopen en Elize stapte over op hem.
Ik bleef kort naar hun kijken en liep terug naar de andere drie. Ik ging bij hun zitten, maar keek ze niet aan. 'Wat gaan we doen, Aleyton is dood en we moeten wat doen om Vade... Opeze terug de melkweg in te jagen,' zei ik en de drie knikte langzaam.
'We kunnen ieder kind dat bereid is om te vechten in te zetten tegen de buitenaardse wezens, of we gaan er zelf op af en onderhandelen met hem,' zei Briz. Ik keek haar aan en zuchtte.
'Ik ben bang als we kinderen in gaan zetten we niet veel verder komen dan boze ouders...' Ineens schoot me iets te binnen, maar daarbij keek ik de drie aan. 'Ik heb wel een idee,' zei ik.
Ik wist niet wat ze er van zouden vinden, maar ik weet wel dat ik hun harten zou breken. 'Ik denk dat ik met hun moet onderhandelen, ze zijn vast voor mij gekomen,' sprak ik zacht, maar nu was Luke die me kwaad aankeek.
'Doe nou niet egoistisch dat je jezelf opofferd om deze mensen te helpen, want ik wil gewoon niet dat ik je kwijt raak,' sprak hij met stemverheffing, maar de tranen liepen langs zijn wangen naar beneden.
Ik kroop naar hem toe en omhelsde hem. 'Ik doe dit voor jullie,' zei ik en nu was het Lea die het niet kon laten en ik voelde een harde hand tegen mijn wang, waarbij ik achterover val. Ik hield geschrokken mijn hand voor de wang en keek Lea aan.
Ze kookte zowat door de woede dat zich opkropte in zijn lichaam. 'Hoe kun je nu zo denken en mijn broertje laten huilen, om zijn enige vriend kwijt te raken, want ik hou je tegen,' zei ze en ik bleef haar geschrokken aankijken.
Ik keek langs Lea naar Luke en daarna weg. 'Het spijt me, maar ik kan ze op zijn minst wegjagen,' zei ik, maar Lea hield haar hand in de aanslag, waarbij ik geschrokken wegdook.
'Wij gaan mee,' zei Caine die er bij gevoegd was. Elizabeth had twee geweren in haar handen en Caine had er nog twee. Ik keek naar de groep vrienden en wist dat ze me echt zouden helpen.
'Oke, laten we gaan,' zei ik en we liepen met zijn allen langs de dorpelingen richting de uitgang van de grot.