H 28

Het was een zwijgende, maar rustgevende ochtend.
De slaap zelf was moeilijk te zoeken, ookal waren we in een veilige omgeving. Ik stap door de deur van het kleine hutje naar buiten en kijk naar de stralen van de zon, die net over het randje van de bergen uit glom. De rode gloed gaf het dal waar meerdere huizen stonden een kleuren spectakel.
Rustig liep ik verder naar buiten en voel met mijn blote voeten het zachte gras. Het enige wat er nog aan leven over was. Aleyton liep langs me naar buiten en legt vriendschappelijk een hand op mijn schouder en kijkt zelf kort naar de zon. 'Deze dag ziet er weer eens uit als altijd,' zei hij en ik keek hem niet begrijpend aan. 'Wat bedoeld u daar mee?' vroeg ik hem en hij grinnikte zachtjes.
'Dat er vrijwel niets spannends staat te gebeuren vandaag,' beantwoorde hij mijn vraag en keek me kort aan. Ik glimlachte en keek zelf ook naar de lucht als ik een donkere stip boven de bergen zie zweven. Ik bleef er langer naar staren als de stip steeds groter en groter word. Aleyton had het zelf ook gezien en sloeg alarm door een pistool te pakken. Hij haalde de trekker over en een rode vuurbol schoot over het dal, waar de kleine hutjes stonden.
Ik keek Aleyton aan en keek geschrokken in mijn ogen.
' Ga met je vrienden de grotten in, iedereen weet wat ze doen,' zei hij en ik wilde wegrennen om de andere te halen, maar bleef staan. 'En jij dan?' vroeg ik, maar Aleyton duwde me richting de grotten.
'Ga, voor ze hier zijn,' schreeuwde hij en ik rende naar de hutten waar mijn vrienden sliepen.

Ik kwam de deur binnen gestormd en zag het groepje kinderen rond een tafel zitten. Geschrokken keken ze mijn kant uit, toen ik al hijgend in de deur stond. 'Ze zijn er,' zei ik enkel, maar mijn vrienden keken me niet begrijpend aan.
'Wat zijn er?' vroeg Caine ineens die een arm om Elizabeth had geslagen. 'De buitenaardse wezens hebben ons gevonden,' riep ik en nu viel het kwartje in de groep en ze stonden direct op en maakte aanstalte om hun spullen te pakken.
Elizabeth liep naar een van de planken, wrikte deze open en haalde drie geweren uit die geladen was.
'Neem deze, voor het geval, Sam is er al gewaarschuwd?' vroeg ze en ik knikte. 'Aleyton zei dat we naar de grotten moeten,' zei ik en nu knikte Elize en liep voor ons de hut uit.
Briz, luke en Lea stonden bij het pad en samen rende we de weg af, naar de rest van de dorpelingen. We volgde hun richting de grotten als er een hoge piep door de
lucht suist en een enorme knal in het dorp achterlaat.
Een wolk van vuur, vulde de lucht en nu raakte de hulpeloze mensen in paniek en rende de grotten in. We besloten om de poorten te sluiten als de laatste persoon de grot in was.
Het duurde een minuut voordat het laatste kind de grot in was en een enorme kogel tegen een van de bergen aan knalde en een enorme explozie achterliet. Ik keek Luke aan en we schoten de grot ik voordat de zee van rotsblokken ons levend zouden begraven.